Nieuwschierig Naar Hem

Hoofdstuk 20

Luke en ik zitten op het bankje in de kelder. "Hoe is het met je?" Vraag ik geïnteresseerd. "Mwa gaat wel." Zegt luke met zijn gezicht op de grond gericht. "Is er wat?" Vraag ik toch een beetje bezorgt. Luke schud zijn hoofd. "Ik geloof je niet! Vertel wat is er?" Zeg ik iets harder dan daarnet. "Mijn oma ligt op sterven." "Ow sorry het spijt me heel erg." Ik sla een arm om luke heen. Ik voel dat hij schrikt. "Het geeft niet je kon het niet weten." Luke snikt. "Moet je niet naar de les?" Ik schud mijn hoofd. "Nee eerste uitval" we zitten nog een tijdje op het bankje en we praten nog wat over de dagelijkse dingen. "Zijn al je wonden al weer genezen eigenlijk?" Luke knikt. "Ja alles doet het weer." "Gelukkig maar. Hey ik moet weer naar boven de les begind zo." Luke knikt teleurgesteld. Ik pak mijn tas en scheur een blaadje uit mijn agenda. Met pen schrijf ik mijn naam en telefoon nummer er op. "Hier als het vandaag niet meer gaat app je me maar even!" Zeg ik streng. Luke lacht. "Ja zal ik doen" ik sta op en loop naar boven achterlatend een droevig plaatje. Ik zou graag bij hem willen blijven maar dat gaat nu niet. Ik moet namelijk naar deze les het is namelijk praktijk! Als ik bij de kluisjes aankom zie ik bibi de trap aflopen. Ze loopt hand in hand met Roel. Als ze bij de kruising van de aula en de gang komen geeft roel bibi een kus en zweeft bibi verder naar mij toe. "Hey meid! Hoe was het?" Vraag ik nieuwsgierig. "Het was zooooo lief!!" Gilt bibi uit. "Hij zat te wachten op een picknickkleedje en hij had van die nep kaarsjes meegenomen en die had hij aangezet en hij had een roos voor me. Kijk deze! En het was zooo gezellig! En ten slotte toen we weg gingen vroeg hij mij verkering!!!" Samen gillen we een eind weg door de gang. "Kan het niet wat stiller! Wij leven hier ook nog!" Grapt mark die aan kwam lopen. "Ach tja mark weet niet wat romantiek is want hij heeft nog nooit een vriendin gehad! Toch mark?!" Mark word rood en kijkt naar de overige mensen uit onze klas die ook bij de kluisjes staan. Snel duikt hij zijn kluisje in om zijn 'spullen' te pakken. Iedereen lacht om mijn opmerking maar gaat uiteindelijk toch weer verder met omkleden. Als bibi en ik klaar zijn lopen we naar boven. "Heb ik eigenlijk wat gemist bij rekenen?" "Nee het viel uit." Zeg ik rustig. "Ow echt?!?!" Roept bibi bijna. Ik knik. Bibi is altijd iemand geweest die hard praat en snel gilt. Ik erger me er allang niet meer aan. Soms staan er wel eens mensen te kijken waarom er zo word gegilt maar daar hebben bibi en ik wat op gevonden. Als er mensen naar ons kijken kijken wij terug alsof we in een museum staan. Dan lopen de mensen al gauw weer weg. Als we in de klas aankomen staat onze lerares te wachten. Na een heel gesprek en de absentie mogen we verdergaan met onze panelen. Bibi en ik hebben altijd veel lol tijdens praktijk want je mag dan alles zolang je maar bezig bent. Als ik heel geconsentreerd bezig ben gefluisterd bibi opeens in mijn oor:"hè kijk daar is je chickie weer! Net als vorige week!!" Mijn hoofd draaid gelijk om iets te snel. Nu doet mijn nek zeer. Ik zie luke in de deur opening staan loeren of de lerares te vinden is. Als hij haar niet ziet sluipt hij naar binnen. "Hey wat doe jij hier?!" "Ssstt! Ze mogen niet weten dat ik hier zit. Ga je mee ik wil je wat vertellen! Het is belangrijk!" Luke kijkt mij aan en ik zie de zorgen in zijn ogen. "Ga maar ik dek je wel!" Giert bibi met haar handen gevouwen als een pistool. Snel loop ik met luke mee. "Vanwaar die haast?" Vraag ik nieuwsgierig. Luke sleurt me mee baar beneden de kelder in. "Mijn moeder was weer boos vanwegen mijn oma weetje wel?" Ik knik. "Ze heeft school gebeld en heeft gezegd dat mijn vader mij heeft misbruikt!" Ik zie de paniek in luke zijn ogen. "What?!? Is dat waar?!" "Nee natuurlijk niet!!! Mijn vader ken ik geen eens dat heb ik toch verteld?! Ze doet het om me weg te hebben! Nu gaat school mij zorg aanbieden omdat ze denken dat mijn vader thuis woont! Ik moet hier weg!" "Even rustig ik heb nog maar een uurtje les. Als jij nou hier wacht dan kom ik je zometeen halen en dan smokkel ik je naar buiten oké? Daarna gaan we samen wat drinken bij ome Andreas." Luke knikt. "Het komt goed!" Spreek ik hem toe. Ik sta op en luke ook. Voordat ik weg loop trekt luke mij terug aan mijn hand. "Dankjewel!" Zegt hij en kijkt me aan. Ik pak zijn schouders vast en trek hem in een knuffel. Tijdens de knuffel vliegen er van allerlei gevoelens door mij heen. Gevoelend die ik niet begrijp. Als ik los laat ben ik helemaal warm geworden. Ik voel dat mij wangen rood zijn van verlegenheid. Luke glimlacht. "Dankje ik was even in paniek." Zegt luke bog voor dat ik weg loop.