Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 25

/ woensdag \

ik word wakker door mijn wekker. chagrijnig druk ik mijn wekker uit. als ik jade zie liggen denk ik terug aan de avond hier voor. savonds was jade naast me komen liggen en kletsten we nog wat na over de dag. hij stelde me gerust over dat het wel goed zou komen met luke. ik kaarte nog het onderwerp madelief aan maar daar hield hij zijn mond over. na een lange tijd viel ik pas in slaap. blijkbaar is jade daarna weer in zijn eigen bed gekropen. stil stap ik mijn bed uit en kleed me om. als ik beneden aan kom zit lucas al aan tafel. ''he suz hoe is het?!'' vraagt hij vrolijk. ''mmm, gaat wel.'' brom ik. met een slaap gezicht stap ik aan tafel en smeer mijn brood voor het ontbijt. mijn moeder komt uit de keuken lopen en gaat tegen over me zitten. ''gaat het een beetje schat?'' vraagt ze lief. ik knik en eet stil mijn boterham op. na het ontbijt loop ik wer naar boven om mijn tanden te poetsen. op de terugweg naar beneden neem ik mijn tas nog mee en duf stap ik op de fiets. als ik bij de trein aan kom stap ik gelijk in. eenmaal op school staat bibi weer op me te wachten. ''he wat is er met jou je kijkt zo bezorgt.'' ik wil door lopen maar bibi gaat voor me staan. ik zucht. ''je weet wel die jongen die mij gister opzocht tijdens de les he?'' bibi knikt. ''hij heet luke en ik ben al een tijdje bevriend met hem. gister gingen we wat drinken bij zijn oom en toen ik thuis kwam werd ik gebelt. ze vertelde mij dat luke in het ziekenhuis lag. ze wisten zijn naam nog niet maar ik had hem mijn nummer gegeven en daarom belde ze mij. toen ben ik daar naar toe gegaan en heb ik een uur gewacht totdat hij uit de OK kwam. na een hele tijd pas werd hij wakker van de narcose, hij vertelde dat hij wist wat er was gebeurt en toen kreeg hij heel veel pijn en hij schreeuwde zelfs. toen hebben ze hem weer de OK in gereden. en daarom ben ik dus heel brak want ik heb amper geslapen vannacht.'' leg ik het hele verhaal uit. bibi staart me met open mond aan. ''wow maar wat was er met hem gebeurt dan?'' vraagt ze nieuwsgierig. ''iemand heeft hem in elkaar geslagen en hem drie keer gestoken met een mes.'' zeg ik droevig. bibi slaat van de schrik haar hand voor haar mond. ''door wie?!!'' roept ze. "dat wilde luke niet vertellen. waarom weet ik ook niet maar toen verkrampte hij." bibi slaat haar arm om me heen en samen lopen we door naar de kluisjes. als we de aula in lopen zie ik het meisje zitten. ik moets haar nog vertellen over luke. "eeuh bib, ik moet even naar haar toe." zeg ik twijfelend. ik loop op het meisje af ze draagt een pet en zit met haar rug naar me toe. "euh zoë?" vraag ik. langzaam draait het meisje om en kijkt me vragend aan. "ja wat is er?" zegt zoë. ik slik even. "het gaat over luke." zeg ik rustig.

"wow, echt heftig!" ik knik. zoë en ik waren even gaan zitten en toen heb ik verteld wat er was gebeurt. " maar hoe weet jij dit allemaal?"

"ik had mijn nummer aan luke gegeven en dat stond op een briefje toen hebben de dokters dat gevonden en hebben ze mij gebelt." zoë knikt. "hey zoo!" roept een meisje dat aan komt lopen. ze gaat naast zoë zitten en kijkt mij nieuwschierig aan. "zo wat is er?" vraagt ze als ze ziet dat zoë haar gezicht bedenkelijk is. "luke ligt in het ziekenhuis." zegt ze slechts. het meisje haar ogen worden groot. "hoe kan dat? wat is er met hem? leeft hij nog?!" begind ze in paniek te roepen. "doe rustig lisa!" Zegt zoë chagerijnig. "Dit is vicky zij vertelde het mij ook pas net." Zegt zoë en wijst naar mij. "En hoe weet jij het van luke?" Vraagt lisa met een bitchie gezicht. "Omdat mijn nummer op een briefje in zijn zak zat."
"Ow dus dat is van jou." Lisa kijkt weg van mij. "Wat bedoel je daar mee?" Vraagt zoë. Geschrokken kijkt lisa naar zoë en mij. "Nou ik zag hem laatst de hele tijd een briefje vast houden. Toen hij hem open vouwde zag ik een telefoon nummer staan. Ik vroeg me af van wie die was, maar dat was dus die van jou. Maar waarom heeft hij jouw nummer eigelijk?"
"Lisa!" Zegt zoë nu geïrriteerd. "Wat?" Reageerd lisa. "Doe eens niet zo jaloers. Luke kan toch ook gewoon vrienden hebben?" Lisa kijkt zoë nu vragend aan. "Zij is toch geen jongen?" Ik rol mijn ogen en sta op. "Nou ik ga maar weer eens hij vroeg of ik het aan jou wilde vertellen." Zeg ik terwijl ik naar zoë kijk. "Vroeg hij niet naar mij?" Vraagt lisa arrogant. Ik schud mijn hoofd en loop weg. "Dankje!" Hoor ik zoë nog zeggen. Ik steek mijn duim op. Best een aardige meid die zoë. Als ik bij mijn kluisje aankom zie ik roel bij bibi staan. "Hey vic! Ik hoorde net van je vriendje, heftig joh!" Zegt roel en komt op me af lopen. "Het is mijn vriendje niet hoor." Stiekem glimlach ik omdat iedereen het denkt. "Ow wat issie dan?" "Gewoon een vriend." Roel slaat een arm om me heen. Samen met bibi en roel loop ik naar boven en gaan we naar de les.