Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 13

Als ik naast luke op mijn knieën zit zie ik zijn gezicht. Mijn hand slaat automatisch tegen mijn mond als ik zie wat joost allenaal heeft aangericht bij luke. "Luke!" Fluister ik en kon wat dichter bij zijn gezicht met mijn hand. Mijn hand strijkt langs zijn kaak die flink blauw is. Dan glijd ik door naar zijn wenkbrauw. Langs de zijkant van zijn wenkbrauw en oog loopt een snee, het bloed erg. Verder heeft luke nog een bloedneus en zit er een gigantische buil op zijn voorhoofd. Ik voel een hand oo mijn schouder. Het is jade zie ik als ik mijn hoofd omdraai. "Kom we brengen hem naar binnen." Zegt hij zacht. Samen hijsen we luke op en slepen hem mee naar mijn huis. Thuis aan gekomen staat mijn moeder in shock in de deur opening.

"Wat is er gebeurt!!!!???" Gilt ze uit. Jade en ik slepen luke naar binnen en leggen hem op de bank. Mijn moeder rent baar de keuken toe en komt terug met de verbanddoos en een natte lap. Mijn moeder zit in aanslag om de wonden schoon te maken. "Doe jij het maar vicky jij hebt je EHBO-diploma." Zegt ze en overgandigt de natte lap aan mij. Voorzichtig dep ik het bloed bij de wond weg. "Mam kan je even een bakje water halen ik moet de doek schoon maken?" Mijn moeder staat op en loop snel naar de keuken. "Weet je het nummer van zijn thuis?" Vraagt jade aan mij. Ik schud mijn hoofd en dep voorzichtig door. "Kijk eens in zijn agenda misschien staat daar wat in." Jade knik ineenstemmend en doorzoekt de tas van luke. Pijnlijk kijk ik naar het kapotte gezicht van luke. "Hebbes!" Roept jade "ik ga ffies bellen hoor." Zegt hij vrolijk. Ik knik en maak de doek schoon in het tijltje dat mijn moeder heeft gehaald. Als de doek weer wat schoner is maak ik de bloedneus van luke schoon. Ik merk dat de wond bij zijn oog nig steeds bloed en zoek in de verbanddoos een geschikt verbandje. Zorgvuldig verbind ik zijn hoofd. Als zijn gezicht weer schoon is leg ik de natte koude doek op de buil op zijn voorhoofd. "ik krijg geen gehoor." Zegt jade als hij de kamer weer in komt lopen. "We proberen het straks nog wel even he. Eerst even bij komen." Zegt mijn moeder en loopt naar de keuken. "Vic ik breng je spullen boven en zet de fiets weer achter." Hoor ik jade zeggen en zie hem weg lopen met mijn tas. Als ik alleen ben met luke zie ik dat hij beweegt. "Luke! Luke wakker worden!" Zegt ik en pak zijn hand vast. Luke zijn ogen gaan langzaam open. Hij kijkt mij recht aan. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Hoe is het afgelopen?!" Vraagt hij gelijk. "Je sloeg joost en toen raakte hij je op je slaap. Toen stapte hij op mij af en ben ik achter het bankje gaat staan. Hij was echt super boos. Toen wou hij mij slaan maar toen kwam jade uit de steeg rennen. Joost zag hem niet dus jade raakt hem knalhard in zijn maag. Toen ging joost weg en riep hij dat hij ons nog wel eens kreeg. Toen hebben jade en ik je naar binnen gesleept en heb ik je wonden verbonden." Bij de laatste zin word ik een beetje verlegen en laat ik mijn hoofd zakken. Luke laat mijn hand los. Zijn hand tilt mijn hoofd op. "Dankje, je bent gewelig!" Zegt hij met een glimlach. "Ow we hebben geprobeert je moeder te bellen alleen ze was er niet." Zeg ik nog. Luke knikt "dat kan kloppen ja die komt altijd pas om acht uur thuis." Nu zakt zijn hoofd op zij en hij kijkt naar buiten. "Is dat waar?" Vraag ik. Luke draait zijn hoofd terug en knikt. "Sins mijn oma zo ziek is denken ze niet meer aan mij. Mijn vader is er vroeger al vandoor gegaan en mijn moeder heeft nooit veel om me gegeven. De einige in de familie die mij wel ziet staan is ome andreas, maar dat is ook pas sins kort daarvoor zag ik hem nooit. Tot ik op een dag samen met mijn moeder naar Aruba ging. We logeerde bij hem en zelfs in Aruba keek mijn moeder amper naar mij om. Dat heeft mijn oom gezien en sindsdien geeft hij om mij want eerder kende hij mij niet." Mijn mond is open gezakt tijdens het luisteren. "Wow" is het enige wat er uit komt.

Uit de keuken komt mijn moeder aan lopen met een glaasje water. "Hier luke drink wat je zult wel dorst hebben." Zegt mijn moeder vriendelijk. Luke knikt en pakt het glaasje aan. "Och heden ik vergeet me helemaal voor te stellen!" Zegt mijn moeder en steekt haar hand uit. "Ik ben Willemiek, de moeder van vicky." Ze schudden elkaar de hand. "Nou euh ik ben dus luke." Zegt luke verlegen. "Ow het is al laat ik ga maar eens koken! Eet je mee luke?" Vraagt mijn moeder als ze de keuken in loopt. "Ja graag als het geen moeite extra kost." Zegt luke terug. "Nee! Tuurlijk niet één meer of minder maakt toch niet uit." De deur van de kamer gaat open en lucas loopt naar binnen. Een gil klinkt en de deur gaat met een klap dicht. "Wacht even ik ga wel even kijken. " zeg ik en loop naar de gang toe. "Lucas waar zit je?!" Een paar jassen aan de kapstok bewegen. "Cassie wat doe je daar?" Lucas kont voor zichtig te voorschijn. "Er zit een mummie in die kamer en jij zit daar vrolijk naast?!" Zegt hij verontwaardigt. "Dat is geen mummie suffkop! Kom mee ik stel je aan hem voor." Lucas schuift achter me aan de kamer in. "Sorry van net, dit is mijn broertje lucas." Zeg ik tegen luke. Luke lacht vriendelijk en dat lijkt lucas te ontdooien. "Hoi! Ik ben lucas met een c en vicky is mijn zus!" Zegt lucas vrolijk. "Ik was niet bang voor je hoor ik dacht alleen maar dat ik... eeuh ... eeuh..."
"Hij dacht dat je een mummie was" zeg ik vrolijk achter het gestamel van lucas na. Luke schiet in de lach. "Gemenerik!" Sist lucas. "Ik snap je wel hoor ik schrok ook toen ik mezelf voor het eerts zag." Zegt luke vrolijk.