Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 31

/donderdag\

"Heey luke!" Zeg ik vrolijk als ik de kamer in loop. Luke zit met een koptelefoon op tv te kijken. "Ow! He!" Zegt hij. Achter mij verschijnen mijn broertje en jade. "Hey luke!" Zegt lucas. Luke groet lucas terug en tergelijker tijd jade ook. De laatste dagen zijn snel voorbij gegaan en lucas en jade zijn vaker mee geweest naar luke. In het weekend ben ik zaterdags naar luke toe geweest en zondag was ik lekker rustig thuis. Bibi was er zondag ook, gewoon voor de gezelligheid. Nu is het donderdag en mijn broertjes eisten dat ze mee mochten naar luke. "Hoe gaat het?" Vraag ik als ik naast luke op de stoel plof. "Ja gaat goed." Reageerd hij enthousiast. "Ik ben niet meer misselijk en de pijn is ook al grotendeels weg." "Fijn!" Zegt lucas en staat naast luke zijn bed te springen. "Cas doe is rustig joh." Zegt jade als hij madelief over de gang ziet lopen. Ze hadden afgelopen vrijdag een date gehad en die was goed verlopen zo goed dat ze zaterdag gelijk weer op date gingen, maar de week die volgde moest madelief werken tot betreuring van jade. Blijkbaar heeft madelief jade ook gezien, want snel komt ze naar binnen lopen. "Hey jade." Glimlacht ze. Jade springt op van de stoel die hij had gepakt en zegt: "heey madelief wat fijn dat ik jou hier mag treffen." Lachend loopt madelief door naar luke. "En heb je het grote nieuws al verteld?" Nieuwschierig kijk ik madelief aan. "Welk grote nieuws?" Luke kijkt me aan. "Ik mag morgen naar huis." Zijn stem slaat een beetje over bij huis. Blij kijk ik hem aan. "Dat is toch fijn?" Luke schud zijn hoofd. "Je weet toch dat ik niet naar huis wil?" Fluisterd hij. Madelief is met jade aan het praten en lucas kijkt naar buiten. "Ow ja maar misschien kan je bij ons terecht of bij ome andreas." Fluister ik terug. "Owjah dat is een goeie! Ik ga hem gelijk appen!" Zegt luke opgewonden. Van zijn nachtkastje pakt hij zijn telefoon en typt snel een bericht naar ome andreas. "Waar woont hij eigenlijk." Vraag ik nieuwschierig. "Alphen." "Echt?! Daar woon ik ook!" Luke lacht en knikt. "Dan kan je op bezoek komen als je zin hebt!"

"Hey vic" begind lucas met zijn vinger in de lucht. "Ja wat is er?" "Nou heb je luke eigenlijk wel uitgenodigt voor je verjaardag?" Oow jah ik ben bijna jarig!!! "Owjaaa!!" Gil ik bijna. "Ik ben over twee weken jarig!" Luke lach als hij me zo enthousiast ziet kijken. "Hoe oud word je?" "17 jaar alweer! Tijd gaat hard." Luke knikt instemmend. "Maar ik ga mijn verjaardag niet op de echte dag vieren maar op de vrijdag avond daarna." "Luke reikt mij een papiertje en een pen aan. "Schrijf het maar op dan zie je me wel verschijnen." Terwijl hij dit zegt trekt hij zijn wenkbrouwen een beetje op. Een glimlachje verlaat mijn gezicht.
Opeens gaat de deur open. "Allow liefe mensjen!" Zegt ome andreas vrolijk als hij binnen komt lopen. "Ome andreas?!" Zegt luke en gaat rechter op zitten. "Iek zag jouwe berichgtje! En iek ging gelaik komeng." Luke geeft ome andreas een hand en ik sta op. "Gaat u zitten ome andreas!" Zeg ik vriendelijk. "Alloow liefe meisje!" Ome andreas kijkt mij vriendelijk aan. We praten nog een hele tijd na als het alweer laat begind te worden. "Vicky zullen we maar eens gaan?" Vraagt jade voorzichtig. Ik knik en loop iets dichter naar luke toe. "Wij gaan er vandoor." Mijn gezicht staat triest. Ik vind het altijd jammer om weg te gaan bij luke. Ik pak nog even luke zijn hand vast. "Tot ziens." Samen met mijn broers loop ik weg. Als ik de deur nader kijk ik nog even om en zwaai kort naar luke en ome andreas.

P.o.v. luke

Ik zie vicky de deur uitlopen kort zwaait ze nog naar me. "Zek lukie jai sturden mai een appje met jai wil bij mai wonen?" Ik knik. "U weet hoe mijn moeder is ik wil daar niet naar toe ome andreas. Ze is niet een keer op bezoek geweest terwijl ik hier lig." Ome andreas knikt begrijpend. "Jai mag bij mai wonen, maar jai hebt keen spullen." Ik kijk hem bedenkelijk aan. "Ik kan een keer spullen halen als ze is werken ofzo." "Dat sullen wai doen dan. Jou bed ligt klaar bij mai." Vriendelijk kijkt ik ome andreas aan. "Dank u ome andreas." Ome andreas veegt een paar plukken haar uit mijn gezicht. "Jai bent main enig neefje jij bent als zoon voor mai. Ik sta altijd klaar voor jou." Ik glimlach en ga zitten. "Hoelaat heeft u morgen tijd om mij op te halen? Of moet ik zelf?" "Ik kom jou ophalen om half twee." Met deze woorden staat ome amdreas op en loopt hij weg. Er volgt nog een korte maar vriendelijke gedag. En stap uit mijn bed en poets mijn tanden. Ik sta zonder shirt in de kamer. Ik zie de littekens in mijn onderbuik. Ik gooi een hand water in mijn gezicht en droog mijn hoofd af. Snel ga ik weer in bed liggen dan val ik gerudt in slaap. Ik hoef niet meer naar huis!