Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 30

/vrijdag\

"Vickyyyyy!!!!!!" Gilt bibi door de aula. Ik kan wel door de grond zakken. Ik voel dat iedereen naar ons kijkt. "Ik heb je gemist meid!!" In mijn ooghoek zie ik zoë lopen. Ow shit ze komt deze kant op. Als lisa er maar niet bij is. "Euh vicky was het toch?" Ik knik. "Hey ja ik euh tja weet jij toevallig hoe het met luke gaat? Hij reageerd niet op mijn appjes." Bibi kijkt zoë nieuwschierig aan. "Bib dit is zoë dat is een vriendin van luke je weet wel." Bibi knikt begrijpend en stelt zichzelf voor aan zoë. "Ik was gister bij hem en toen ging het al wel beter volgens mij. Hij mag waarschijnlijk volgende week naar huis." Zoë knikt. "Zoë ga je mee dat ding weet niks over luke." Ik draai me om en zie lisa voor me staan. "Ik had gezegt dat je bij hem weg moest blijven." Zegt ze bitchie. "Euh ik wil niet veel zeggen maar mijn moeder is thuis hoor." Niet begrijpend kijkt lisa me aan. "Ow weetje laat maar at snap jij toch niet." Lisa kijkt boos en trekt zoë mee. Bibi lacht en geeft me een stoot tegen mijn schouder. "Dat was echt een goeie meid!" Samen lopen we naar de les toe.

Na een lange dag loop ik samen met bibi de school uit. "He heb je zin om wat te gaan drinken samen?" Vraag ik met mijn smekende puppy ogen. Bibi lacht en slaat haar arm in mijn arm. "Tuurlijk meid. Wat had je in gedachte?" Mijn ogen glimmen. "Dat zul je wel zien." Zeg ik geheimzinnig. Niet veel later lopen we over het centraal station. Met een vlugge pas sleep ik bibi langs alle leuke winkeltjes. Tot we voor het winkeltjr van ome andreas staan. "Ollah meine meisjuu!" Zegt hij vrolijk als ik naar binnen stap. "Dag! Ome andreas." Begroet ik hem terug. "Enne wie ies deze mooie meisje?" Ome andreas pakt bibi haar hand vast en geeft er een klein kusje op. Bibi kijkt verrast mij aan. "Dit is mijn allerbeste vriendin." Zeg ik trots. "Ahaa! En waare ies die loekie?" de ogen van ome andreas staan gelijk zorgelijk als hij ziet dat mijn gezicht een beetje betrekt. "Euh luke ligt in het ziekenhuis. Hij is gestoken met een mes. Ik moest het u vertellen." Ome andreas kijkt geschokt. "Joelie even mee lopen met mai." Zegt hij triest en maakt een gebaar dat wij mee naar achter moeten lopen. Zwijgend volgen wij hem.

Nadat ik het hele verhaal heb uitgelegt zit ome andreas verslagen op een krukje. Ik sta op en pak een glas. Gevult met water geef ik het glas aan ome andreas. Hij knikt me vriendelijk toe. "Dank jij wel." Zegt hij zacht. "Wilt u naar hem toe? Ik denk dat hij dat erg leuk zou vinden." Ome andreas schud zijn hoofd. "Iek kane niet wegge hier, ik moet.. ik moet werken." Zegt hij bedroeft. "Dan nemen wij het toch over?" Zegt bibi totaal uut het niets. Ome andreas kijkt vol ongeloof op. "Ik heb vroeger ook in zo'n restourantje gewerkt. Ik weet precies hoe ik alle drankjes moet maken en vicky die kan wel serveren met haar mooie koppie." Ome andreas staat op en zijn gezicht is gelijk weer helemaal blij. Ome andreas legt nog even gauw uit waar alles ligt en hoe je de kassa bedient en dan vertrekt hij opweg naar het ziekenhuis. En dan staan bibi en ik alleen in het restourantje. De koks zijn in de keuken en die zouden ons wel helpen, zei ome andreas. Ik sta bij de deur als er een stelletje twijfelend naar binnen kijken. Ze doen een stap dichterbij en dat is voor mij het teken dat ik ze mag aanspreken. "Goedemiddag meneer en mevrouw." Zeg ik beleeft. "Wilt een een tafeltje in dit prachtige restourantje?" De jonge man kijkt mij aan. "Euh ja graag een tafeltje voor twee." Samen met zijn vriendin loopt hij achter me aan. Ik wijs ze een tafeltje aan achter in het restourantje. "Zal ik u de menu kaart geven of wilt u alleen wat drinken?" De man kijkt zijn vriendin aan en snel over leggen ze even." Doe maar de menu kaart graag." Ik knik beleeft en loop naar het tafeltje met bestek en andere benodigheiden. Onder in het tafeltje wat eigenlijk een kastje is pak ik twee menukaarten. Ik geeft de kaarten aan het stel en lool snel terug naar de bali waar bibi staat te wachten. "Ze willen een menu." Ik wacht even tot het stel de menukaarten dicht heeft gelegt en pak dan een bloknote en een pen. "Heeft u een keuze kunnen maken?" Vraag ik beleeft. De vrouw kijkt me vriendelijk aan en knikt. Dan neemt de man het woord. "Wij willen graag het dag menu alleen willen we er een zonder saus." Ik knik en schrijf het snel op. "Dan wil ik er een multi coctail en een aroe bier." "Uw bestelling word zo snel mogenlijk gemaakt." De man knikt en richt zich weer op zijn vriendin. "Bib! De bestelling ik moet naar de volgende." Zeg ik terwijl ik het tafel nummer nog even snel op het blaadje schrijf. Ik laat het briefje achter bij bibi en loop door naar de volgende klant. "Kan ik u helpen?" De klanten kniken. "Ja wij willen graag het desert bestellen." "Ik ga even de desertkaart halen voor u." De hele middag verzorgen wij het restourant en houden wij de klanten tevreden. Veel lachende gezichten verlaten het restourant en na een lange dag sluiten wij het restourantje af. Achter in het restourant zitten we nog even na e kletsen met de koks. De ene heet wallie en de ander heet jojo. Eigenlijk heet hij joey maar iedereen noemt hem altijd jojo vertelde hij. "Dus zijn jullie de nieuwe werkneemsters van andreas?" Vraagt jojo geintereseerd. Bibi en ik schieten in de lach. "Nee waarschijnlijk is het maar een keertje invallen voor ome andreas." Na veel lachen en gezellig praten komt ome andreas binnen. "Allow meidjes!" Zegt hij op en tot vrolijk. "Ha dreas!" Zegt wallie vrolijk.
"Allow wallee!" Zegt ome andreas vrolijk terug. "Hoe ging het met luke?" Vraag ik nieuwschierig. "It ging goed met loeke, hai was erg blaij mai te sien." Ome andreas loopt naar de bar en pakt een fles cola en vijf glazen. Hij schenkt voor iedereen een glas in en dan zitten we nog een tijd je te kletsen. Als bibi en ik weg willen gaan houd ome andreas mij nog even tegen. "Loeke sei ik ik jou moeten bedanken van hem. Hai vond jou erg lief." Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en die gaat er de hele trein reis niet van af.