Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 33

/vrijdag, een week later\

"Je ziet er prachtig uit meid!" Snottert mijn moeder. Vandaag heb ik met hem afgesproken we gaan daten elkaar nog beter leren kennen. Beter dan beter want ik ken hem al pittig goed. Ik werk voor de laatste keer mijn mascara bij en stop hem dan in mijn kleine schouder tasje. De bel gaat en mijn moeder kijkt me hoopvol aan. "Ga jij maar mam." Ik zie mijn moeder dankbaar kijken. Ze loopt naar de gang en ik controleer nog één keer of alles goed zit. Ik heb een royal blue jurkje aan met een rood schoudertasje waar maar net aan mijn telefoon in past. Het lukte me toch om mijn rode lipstick en mijn mascara er in te propen. De deur naar de gang gaat open. Mijn moeder komt binnen lopen. Een zucht vol spanning verlaat mijn mond en dan stapt hij naar binnen. In zijn hand een roos. Zijn haar zit netjes in een scheiding op de zijkant van zijn hoofd. De haren zitten als een golf in de scheiding het staat erg mooi. Zijn helder blauwe ogen kijken mij aan. "Je bent prachtig!" Zegt hij en vliegt me om me nek. "Ik heb je gemist luke!" Fluister ik in zijn oor. Door het gesnotter op de achtergrond laten we elkaar los. we draaien ons tegelijk om en luke slaat een arm om mijn middel heen. Mijn moeder kijkt ons trots aan. "En wat gaan we doen?" Vraag ik nieuwsschierig. Luke kijkt me geheimzinnig aan. "Ja dat is voor jou een vraag en voor mij een weet." Ik glimlach. "Ga je mee?" Vraag luke terwijl hij zijn arm nog steeds om mijn middel heeft geslagen. Ik knik en geef mijn moeder nog een kus. Als ik langs de trap loop gil ik nog gedag naar jade en lucas. We stappen de deur uit en daar staat een klein rood Italiaans autotje. Bij het autootje staat ome andreas netjes in pak. "Jai bent mooi mijn meisje!" Zegt hij vrolijk. "Hoho oom ik ga daten hea!" Zegt luke plagerig. Nadat luke bij zijn oom is gaan wonen is hij zelfverzekerder geworden en vrolijker. Luke helpt mij met instappen en gaat naast me zitten. Als ome andreas bijna weg wilt rijden houd luke een theedoek voor mijn gezicht. "Je mag niet zien waar we heen gaan." Ik probeer nig tegen e stribbelen door te zeggen dat dan mijn make-up naar de maan gaat maar het helpt allemaal niks. Als we stil staan helpt luke me met uitstappen en begeleid me ergens naar toen. "We zijn er." Fluistert hij. Hij haald de doek voor mijn ogen vandaan en voor mij is het restaurantje van ome andreas helemaal leeg en romantisch in gericht. Samen zitten we aan het eten. "Heeft joost nog wat gezecht?" Vraagt luke zijn gezicht staat emotieloos. "Hij heeft alles verteld ja." Mijn gezicht zakt. "Sorry dat hij je in elkaar geslagen heeft." Ik voel luke zijn vingers onder mijn kin. "Het geeft niet ik leef nog en ik zit hier met jou en dat is het belangrijkste." "Maar joost wou niet toegeven dat hij je had gestoken." Zeg ik triest. "Dat was zijn vriendin en dat wist joost dat is ook een rede dat hij het uit had gemaakt." Ik kijk luke met grote ogen aan. "Ga aangifte doen!" Zeg ik heftig. "Heb ik allang gedaan. Laten we ons nu op ons richten!" Ik knik en we kletsen gezellig verder. Later op de avond neemt luke me mee naar een park samen lopen we door het park hand in hand. We komen bij een bankje en gaan daar zitten. We kletsen de hele avond door over van alles en nog wat. Als we kijken hoe laat het is is het al tien over twaalf. Het boeit ons niks en we blijven gewoon zitten. "Vicky." Begint luke. Ik kijk hem aan en ga iets schuin zitten. "Ik wil je graag bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan. Dat je me weg hebt gesmokkeld op school. Dat je elke dag langs kwam in het ziekenhuis. Dat je me hand vast hield in het ziekenhuis en dat je me zelfvertrouwen hebt gegeven. Lieve vicky wil je alsjeblieft voor altijd mijn meisje zijn?" Door de toespraak van luke schieten de tranen in mijn ogen. "Natuurlijk wil ik dat!" Zegt ik en vlieg luke om zijn nek. Luke laat onze knuffel los. Hij kijkt me aan. Ik word er verlegen van en draai mijn hoofd af. Hij tilt mijn hoofd terug en langzaam komt hij dichterbij. Onze lippen raken elkaar en de kriebels in mijn buik zijn nog nooit zo erg geweest.