Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 32

/vrijdag\

Het is één uur en ik zit al op de rand van mijn bed te wachten tot ome andreas komt. Madelief komt binnen lopen. "Zo ik zie dat je al helemaal klaar bent om te gaan." Zeg ze vriendelijk en komt baast me zitten. "Ja ik ben blij dat ik naar h..." ik stop even. "Weg mag!" Verbeter ik me dan. Madelief glimlacht. "Ik ga je wel missen hoor!" Terwijl ze dat zegt slaat ze een arm om me heen. "Luke?" Ik kijk madelief aan. "Waarom is je moeder niet langs gekomen?" Haar stem die altijd vrolijk was is opeens serieus. "Euhm... mijn moeder is euh... druk. Erg druk." Stotter ik. "Luke! Vertel me de waarheid! Alsjeblieft." Dwingt madelief me. "Oke..." ik ben even stil en verzamel al mijn moed. "Mijn moeder geeft niks om me en..."

Madelief haar mond staat open als ik ben uitgepraat. "Heftig!" Komt er alleen uit. Voor ons gesprek verder kan volgen stapt ome andreas binnen wandelen. "Goetemiddak!" Zegt hij vrolijk. Het klinkt gek maar het gesprek met madelief lucht echt op. "Dag oom!" Zeg ik al wat opgeluchter. Ik pak de laatste spulletjes in mijn tas en loop dan samen met madelief en ome andreas naar de uitgang. "Zeker weten dat je het gaat redden?" Vraagt madelief nog bezorgt als we buiten zijn. Ik knik ter bevestiging en loop met ome andreas naar de auto. Als ik om kijk zwaai ik nog naar madelief.

-twee weken later-
/donderdag\
P.o.v. vicky

Het is tegen het begin van de avond. Vandaag is mijn verjaardag en daarom eten we pizza!! "Geniet je er van meisje?" Vraagt mijn moeder terwijl ze me stralend aan kijkt. "En of ik dat doe!" Probeer ik te zeggen maar mijn mond zit vol pizza. "Wat zeg je?" Lacht mijn broertje. "En of ik dat doe!" Herhaal ik mijn zin met een lege mond. Een gelach klinkt in ons huis. Na het eten plof ik op de bank. *ding dong* verbaast kijk ik naar mijn vader. "Is dit een grapje ofzo ik fier het vandaag niet eens." Mijn vader kijkt ook verbaast en haalt zijn schouders op. Ik loop naar de gang toe en trek de deur open. Tot mijn verbazing staat koen daar. "Gefeliciteerd!! 17 jaar alweer!" Roept hij. Verbluft sta ik daar. "Euh hey. Hoe weer jij dat ik jarig ben?" Zeg ik terwijl ik koen binnen laat. Hij hangt zijn jas op en volgt me naar de kamer. "Tja op de voetbal site staat alles." We staan nog maar net in de kamer als de bel weer gaat. Nog verbaastder loop ik weer naar de gang toe. Als ik dit maal de deur open doe staat joost voor mijn deur. "He! Joost wat doe jij hier?!" "Ik kwam je feliciteren met je verjaardag!" Zegt hij met een dikke grijns en stapt naar binnen. "Euh oke kom verder denk ik." Ik ben nog niet bij de kamer deur als de bel weer gaat. Naja wat is dit!! Ik open de deur weer en nu staat luke voor mijn neus. "Verrassing!" Luke trekt me in een knuffel en feliciteerd me met mijn verjaardag. Joost was inmiddels door gelopen en samen met luke loop ik de kamer binnen. "Euh... tja wat een toeval!" Stamel ik.

Als luke binnen komt schiet joost op van zijn stoel. Als koen ziet dat joost is opgesprongen springt hij ook op. "Vicky wat is dit!!" Roepen ze alle drie tegelijk. Helemaal verbluft sta ik tussen alle drie de jongens. "Weet ik veel jullie komen allemaal opeens langs!!" Iedereen in de kamer staat elkaar aan te staren. "Vicky" begind joost. "Ik weet dat ik fouten heb gemaakt maar ik wou je een week na dat ik het uit maakten al gelijk weer terug. Alsjeblief laat me niet stikken" kriebels in mijn buik laten de situatie alleen nog maar erger worden. Maar voor wie de kriebels zijn weet ik niet dat maakt het juust zo lastig. "Vicky je weet nog dat we het zo leuk hadden met het voetballen toch?" Ik knik op wat koen zegt. "Ik weet zeker dat je het beste voor mij kan kiezen. Ik zal je gelukkig maken. Echt ik doe alles voor je!" Nadat koen stopt met praten kijk ik naar luke. Zijn gezicht hangt zoals vroeger naar beneden. "Sorry vicky." Zegt hij en hij loopt naar de deur. Bij de deur kijkt hij nog even om. "Ik houd van je." Zegt hij nog en dan verdwijnt hij. Het is een tijdje stil en ondertussen ben ik gaan zitten. Mijn moeder komt naar me toe met een glaasje water. Ik bedank haar en drink in een teug het water op. Alsof het een flinke dot alcohol is. Koen het is een beste kerel hij is knap leuk en kan goed voetballen. Joost mijn alles van vroeger, nu ik zo over hem denk mis ik hem gigantisch. En dan luke. Bij elkaar heb ik wel een half uur zitten denken. Na het glaasje water was ik naar de keuken gelopen om even rustig te kunnen denken. Ik hoor koen en joost plezier maken met mijn ouders en broers. Joost had het uitgemaakt met zijn vriendin nadat hij ontdekt had dat zij allemaal vervelende snaps had gestuurt. Dit luchte me wel op, maar ik wist nog steeds niet wie ik moest kiezen. Na nog een half uur had ik alle jongens op een rijtje gezet. Ik spring van het aanrecht af en loop naar de kamer. Zodra ik binnen kom word iedereen stil. "Heb je een keuze gemaakt?" Vraagt joost voorzichtig. Zijn stem klinkt liefjes. "Ja denk ik." Zeg ik zacht. Nu ik joost en koen zie twijfel ik weer aan mijn keuze. Ik moet nu een knoop door hakken. "Joost... koen... jullie vragen me een keuze te maken die ik niet kan maken. Toch heb ik mijn best gedaan. Koen... jop... ik kies voor..."