Nieuwschierig Naar Hem

hoofdstuk 28

/donderdag\

Zachtjes hoor ik mijn naam roepen. Ik voel een hand mij langzaam heen en weer schudden. Lamgzaam open ik mijn ogen en kijk naar het gezicht voor me. Met een brede glimlach zit jade op zijn knieën voor mijn bed. "Goeiemorgen princesje." Zegt hij liefjes. "Heb je nog een beetje geslapen?" Langzaam knik ik en draai me op mijn rug. "Is mijn wekker niet af gegaan?" Jade lach. "Jawel maar je bent er door heen geslapen." Ik glimlach. "Dit is echt veel beter dan die wekker." Jade lacht. "Trouwens mam is nogal ongerust aangezien ze je gister na voetbal niet meer heeft gezien." Verschrikt kijk ik op. "Ow oeps!" Snel spring ik mijn bed uit en ren in mijn pyjama naar beneden. "Mam! Sorry sorry sorry!!" Roep ik uit en spring mijn moeder om haar nek. "Wat is er met jou aan de hand?" Zegt ze met een glimlach.

Nadat ik het hele verhaal heb uitgelegt met alles er op en er aan alles over koen luke en joost echt alles ontbijten mijn moeder en ik gezellig samen. "Weetje wat we doen meisje?" Vragen kijk ik mijn moeder aan. "We melden jou vandaag even ziek en dan gaan we eens lekker uitrusten. En dan kunnen we vanavond nog even naar luke en voor de rest doen we helemaal niks vandaag." Met grote ogen kijk ik mijn moeder aan. Dit zou ze normaal noooit doen. "Is dit een grap?" Vraag ik verbaast. Mijn moeder lacht en schud haar hoofd. Als we nog lekker zitten te kletsen komt lucas binnen gestormt. "Mam! Verslapen! Brood! 10minuten! Help!!" Roept hij. "Rustig lucas ik heb je brood gesmeerd en je fiets staat nog buiten van gister. Nou gauw even een boterham eten en dan kan je gewoon optijd naar school." Verbluft gaat mijn broertje aan tafel zitten. Niet veel later is lucas de deur uit. "Waar blijft jade eigenlijk?" Mijn moeder kijkt me vragend aan. "Ik ga wel even kijken." Ik sta op en loop naar boven. Als ik op het punt sta om de deur open te doen hoor ik jade praten. "Heb je morgenavond wat te doen?
Helemaal mooi dan kom ik je morgen om half acht halen!
Dat zul je dan wel zien!
Dag madelief!
Yes!! Yes!! Yes!!"
"Wat valt er te yessen?" Vraag ik met pretoogjes. "Eeuhm euh nou euh niks hoor." Antwoord jade verlegen. "En heb je al een plan? Wat wil je gaan doen?" Even kijkt jade me niet begrijpend aan. "Ik hoorde wel dat je met madelief aan het bellen was!" Dan schiet jade in de lach. "Ze wil gewoon met me uit. ik ga morgen gewoon met haar uit!!!"roept jade blij. "Maar he moet jij niet naar school?"
"Nope ik ben ziek, dat zie je toch!" Glimlach ik.

Samen met jade loop ik naar beneden. "Ha jade daar ben je." Zegt mijn moeder vrolijk. Jade knilt en gaat an tafel zitten. Als jade klaar is ruimen we met ze alle de tafel af. "Wat had je in gedachte mam?" Ik zie mijn moeder bedenkelijk kijken. "Nou misschien is het leuk om een taart te bakken of zoiets?" Ik knik "maar waarvoor dan?" "Moet er een reden zijn om een taart te bakken?" Lachend kijk ik mijn moeder aan. "Nou jullie zoeken het maar uit ik ga naar daan!" Zegt jade vrolijk en loopt naar de gang. "Eet je vanavond thuis?" Vraagt mijn moeder nog. Maar de voordeur is al dicht.

De middag vliegt voor bij. We hebben taart gebakken een leuke film gekeken en nu zitten we in de auto naar luke. Ik had besloten dat ik daar wat vroeger naar toe zou willen gaan, dan was de kans groter dat ik lisa niet tegen zou komen. "Wil je dat ik mee ga of zeg je nou liever niet?" "Nou liever niet is het niet maar het hoeft niet hoor ik red me wel." "Oke haal ik je strakjes weer op." Ik zwaai nog even als mijn moeder weg rijd en daarna stap ik de hal van het ziekenhuis in. "Goedemiddag kan ik je helpen?" Vraagt de mevrouw achter de bali. "Ik wil graag naar luke toe." "En weet je de achternaam van luke?" Ik schud mijn hoofd. "Maar wel dat hij gister in kamer c111 lag." De mevrouw tikt iets in op haar computer en knikt dan. "Ja dat klopt daar ligt een luke. Weet je de weg of moet er iemand mee lopen?" Ik schud mijn hoofd en bedank de mevrouw. Als ik voor de deur van kamer c111 sta haal ik nog even adem. Ik heb zo'n voorgevoel een soort van ja bang kan je het niet noemen maar ik durf niet echt naar binnen zometeen zit lisa daar. Ik open de deur en zie dat de zuster de wonden van luke aan het schoon maken is. Snel doe ik de deur weer dicht. "Vicky?" Hoor ik van achter de deur. "Ja?" Roep ik terug. De deur gaat open en de zuster staat voor me. "Je mag binnenkomen hoor." Ik glimlach even naar de zuster en stap naar binnen. Ik zie dat de zuster nog niet klaar was met schoonmaken maar ik ga toch maar naast luke zitten. "Hey" klinkt er pijnlijk uit zijn mond. "Gaat het wel?" Vraag ik bezorgt. Langzaam gaat luke zijn hoofd op en neer. De zuster gaat weer verder met het schoonmaken van de wonden. Ik kijk aandachtig naar hoe de zuster luke zijn wonden schoonmaakt. Af en toe hoor ik luke zachtjes kreunen als ik dan naar zijn gezicht kijk zie ik dat hij zich probeerd te vermanen. Voordat ik het zelf besef pak ik luke zijn hand en geef er voorzichtig een kneepje in. Luke kijkt me aan en glimlacht. Als de zuster eindelijk klaar is kijkt luke me diep in mijn ogen aan. "Sorry van lisa. Ze is nogal over haar oren."