Aradan on yıl gelmişti. Hayatım o kadar yolundaydı ki. Geçmişin acılarını bile unutmuştum. Universiteyi kazanmıştım. Zamanında bana böcek gibi davranan insanlar bile kabul etmişti beni. Bu sabah okulun ilk günüydü. Artık universiteliydim. Ve çok heyecanlıydım. Kornaya basıldı. Babam:
Tatlım hazır değil misin? Biraz çabuk ol. Ateş geldi.
Hızla odadan çıktım. Merdivenleri üçer üçer atladım. Ve Ates'e kocaman sarıldım. Babam:
-Hadi artık oyalanmayın. İlk günden okula geç kalmak istemezsiniz sanırım. Dedi.
Annemse oturdugu yerden elleriyle öpücük attı. Evden çıktık. Ateşin son model arabasıyla yola çıktık.Ateş her zor anımda,heyecanlandığım her anda söylediği gibi
- Kendini sakın yalnız hissetme ben hep yanında olacağım. Benim küçük meleğim. Dedi. Ve burnuma minicik bir öpücük kondurdu. Ateş her zaman yanımda olmuştu. Ve ben onu gerçek bir dost olarak görüyordum. Bütün felaketlerin üstünden gerelebilirmiş sanıyordum. Benim kahramanımdı o. Ve hep öyle kalmasini istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM KÜÇÜK MELEĞİM
RomanceEğer birgün yalnız hissedersen sakın korkma ben hep yanında olacağım...
