BENİM KÜÇÜK MELEĞİM

YENİ EVİM

Hiç eşyam olmadığı için oradan ayrılmam çok kolay oldu. Kısa bir yolculuğun ardından kocaman bir eve gelmiştik. Yemyesil bir bahçesi vardı. Renk renk çiçeklerin üstünde kuşlar cıvıldıyordu.
   -Hoşgeldin yavrum.
Bu ses beni yuvadan alan bayanın sesiydi. Arabada gelirken artık ona anne demem gerektiğini de söylemişti. Bu bana çok saçma gelmişti. Benim zaten bir annem vardı. Başka bir anneye ihtiyacım yoktu ki... Yeni annem bahçenin diğer tarafında duran, kırklı yaşlarda  hafif kilolu bir bayana seslendi.
  - Süheyla hanım...
    Bu Deniz artık bizimle yaşayacak. Lütfen ona odasını gösterin. Daha sonra banyo yapmasına yardımcı olun.
  Adının süheyla olduğunu öğrendiğim bu bayan hiç itiraz etmeden söylenen herşeyi birer birer yaptı. Önce beni odama götürdü. Bu oda hayallerime bile sığamazdı. Her yer pespembe, daha önce hiç kullanılmamış oyuncaklar, yumuşacık bir yatak,özenle seçilmiş kıyafetler...
   Süheyla hanım o kıyafetler icimde ilk önce giymek isteyeceğim birkaç parça seçti. Ve hızla bana döndü. Kocaman elleriyle beni soymaya başladı. Bense annemin bana bakan gülen gozleriyle yumuşacık elleriyle yaptığımız banyoları düşünüyordum. Birden çığlık çığlığa ağlamaya başladım. Süheyla hanım koşarak yeni annemi çağırdı.
- Arzu hanım yetişin!
Yeni annem o kadar hızlı gelmistiki ben bile şaşırmıştım. Sığınacak başka kimsem olmadığından sıkıça sarıldım ona. Oda bana bir anne gibi sarılmıştı. Ve ardından;
-Tamam süheyla hanım ben hallederim. Siz çekebilirsiniz.
Süheyla hanım ise sadece başını salladı ardından gitti.
Yeni annemi sevmeye başlamıştım. Banyonun ardından saçlarımı bile taramıştı. Hatta kıyafetleri uygun olmayacağını söyleyerek Süheyla hanımın seçtiklerini de değiştirdi.
  Tüm bunlardan sonra biraz dinlemem gerektiğini söyleyerek odadan çıktı. O kadar yorgundum ki yatakta doğrusunu söylemek gerekirse çok rahattı. Uzandım. Aylar sonra ilk defa icimde bir huzur  vardı. Gözlerimi kapattım ne kadar uyuduğumu ben bile tahmin edemiyorum.