Diary ng Dyosa

Kagandahan Page 1 (The Goddess and the Eccentric Duo)

Another gorJaizz day for you, Naveen Jaizz. Time to get ready. Maraming naghihintay sayo sa East Thompson. You've got to be prettier than yesterday.

After I buttoned my blouse, I made my last glance on my reflection on the mirror, on my gorgeous face. Gahd! I will never get tired of praising myself. After all, I deserve it naman diba?

I walk smoothly down the staircase. Syempre dapat smoothly. Dapat mahinhin. Dapat finesse! Fine! Exquisite! Para wala nang masabi pa sayo ang mga insekyora.

"Good morning, Miss Jaizz," bati sakin ng mga katulong na nakahanay sa staircase. I just simply smiled.

"Good morning din," bati ko.

"Ang ganda talaga niya."

"Kaya nga."

"Nakakainggit naman."

I flipped my hair. Alam na alam ko na yan. Hindi na bago sakin yan. Mapa-bahay, mapa-school, mapa-kalye, mapa-kung saan, dyosa ang tingin sakin ng mga tao. I got used to it already.

"How's your morning, beautiful lady?" tanong sakin ng daddy ko. Lumapad lalo ang ngiti ko.

"Fine, Dad," sagot ko.

Isa sa mga butlers namin ang naghila ng upuan ko para sakin. Saka ako umupo. Naghain sila ng iba't ibang breakfast. Iba't ibang cuisines. Kasanayan niyo na yan. Dahil araw-araw, every meal time, ganon ang pagkain namin. At kung di namin maubos, ipapakain namin sa mga katulong at sa mga butlers. Kung hindi nila maubos, edi ipamigay sa kapitbahay. Sus.

I look at my watch. 7:09 na. Kailangan ko nang umalis. 7:30 ang pasok namin. Kahit na maganda ako, kailangan ko pa rin maging maaga no! Hindi kailanman pwedeng maging excuse ang pagiging dyosa sa pagiging late.

"Dad, need to go. Di pwedeng ma-late," sabi ko.

He lifted his gaze from the newspaper. "Sure. Ingat, sweetie," he said. I kissed him on his cheeks. "Lito, papasok na si Jaizz!"

Agad na pumasok si Mang Lito para sabihing nakahanda na ang kotse. I smiled at Dad and he nodded, telling me to go. We headed to our garage. Ipinagbukas ako ni Manong Lito ng pinto. Then he drove our Limousine to far far away land-sa school.

-

Biglang nagbagsakan ang sandamakmak na love letters na kinuha pa sa taniman ng mais galing sa mga sobrang Eden Cheese kong mga admirers mula sa locker ko. Nakakainis. Magtatambak sila ng umo-overflow sa ka-corny-han na love letters sa locker ko tapos pag nalaglag, ako pa ang pupulot. Tapos pahihirapan pa kong basahin yung mga nobela nila na uugatin na lang ako bago ko matapos.

Naiinis na pinagpupulot ko sa sahig yung mga nalaglag na corny letters. Biglang may tumulong sakin sa pagpulot.

"Hirap maging dyosa no?" sabi niya.

"Wala eh. Inborn eh. Mababago ko pa ba?" sagot ko.

Tinulak niya yung noo ko.

"Echosera! Dyosa ka talaga ng kahanginan. Airconditioned ata yang katawan mo eh," sabi niya sakin tapos niyakap pa ang sarili niya.

Siya nga pala si Pemperia Louise Salvatierra. "Pepper" for short. "Pemperia Louise" for long. Siya ang nag-iisang julalay ng isang dyosang katulad ko. Ang taga-basa ng love letters ko and my one and only and one and only and one and only and one and only best of bestest friend ko.

"Best actress!" I said with full sarcasm. Di siya sumagot kaya pinagpupulot na lang namin ng maayos yung love letters.

"Dear Naveen,

ikaw at ikaw at ikaw at ikaw ulit at ikaw pa rin ang nag-iisang dyosa ng buhay ko. Hindi na magbabago yun. Sana naman mapansin mo tong letter ko. Hinding hindi ako magsasawa sa pagbibigay sayo ng letters.