The Lone Survivor

Part 52

precies 2 jaar later*

Ik zal jullie alles uitleggen wat in deze tijd sprong is gebeurt.

De jongens zijn door gegaan met de tour, en Jade wel deels vergeten. Jade en Dylan zijn met elkaar en wonen nog steeds in zijn appartement samen.
Jade heeft niemand meer gesproken of gezien.

Pov Jade

Dylan en ik lopen samen door het winkelcentrum , we kopen samen kleding. Dylan loopt ergens achterin de winkel, terwijl ik rustig naar een broek kijk.

Uit het niets voel ik een hand die me omdraait. 

"Jade o mijn god!" hoor ik Calum zeggen, hij wil me knuffelen maar ik duw hem weg. 

"Het spijt me ik heet Malia ik ken helemaal geen Jade, sorry je moet je vergist hebben" probeer ik met een accent te zeggen.

"Het spijt me maar je lijkt zo erg op mijn oude vriendin, ik mis haar zo. Fijne dag verder" zegt Calum verdrietig als hij zich omdraait en wegloopt. "Wat was daar aan de hand?" Vraagt Dylan woest. 

"Dyl het was niks, Calum dacht dat ik het was maar ik zei dat ik Malia heette . Dus rustig aan beertje" zeg ik als ik mijn lippen op die van hem druk. 

"Ik hou van je" zegt hij als hij mijn hand pakt en we samen weglopen richting huis. Als we thuis aankomen besluit ik onder de douche te stappen. Dylan en ik gooien eerst alle spullen in de hal.
"Dylan ik ga even douchen!" schreeuw ik als ik de trap op ren naar boven.

Eigenlijk mis ik mijn familie wel, ondanks ik nu met Dylan ben mis ik toch iets.
Ik mis de fans, ik mis mijn moeder & ik mis alles waar ik me maar aan kan herinneren.
 Toen ik Calum vanmiddag zo zag brak mijn hart. Het kan niet meer zo.

Ik moet weg van hier, terug naar huis, terug naar vrijheid.
Als ik klaar ben met douche droog ik me af en kleed ik mezelf aan. Ik loop de badkamer uit onze kamer in waar Dylan met een glimlach mij begroet "Hey babe" "Hey Dylan" zeg ik zacht terug.

"Jade ik kan merken dat er iets mis is met je, je weet dat je me alles kan vertellen toch?" zegt hij als hij op staat en tegenover mij gaat staan. 

"Dylan ik kan het niet meer! Ik mis alles, ik mis het vrij zijn! Ik wil weer terug naar mijn familie, terug met jongens op tour! Terug naar alle geweldige fans!" zeg ik .
"Jade dat kan niet" zegt hij zuchtend. "Het kan wel maar jij houd me hier gevangen, het enige wat ik zie is dit appartement of het winkelcentrum. Ik wil vrij zijn en de wereld ontdekken!"
"Jade je weet niet hoe de echte wereld is, er zitten allemaal mensen achter je aan en ik bescherm je alleen maar!"

"Dylan ik hou van je, het enige wat ik vraag is of je me wilt laten gaan naar de oude ik."
"Je snapt het echt niet, je komt zo ondankbaar over"

"Dylan kijk naar me, kijk naar wat je met me gedaan heb. Ik was vroeger het rustige meisje dat nooit iets durfde te zeggen, je hebt me in een monster gemaakt!"

"Jade je mag blij zijn dat je nog leeft! Je wilt niet weten hoeveel geld ik voor je heb betaald! Je bent dus officieel van mij en ik laat je nu echt niet meer gaan!"

"Dylan ik heb nu al genoeg foute vriendjes gehad, wees er alsjeblieft niet ook zo een!"

"GODSAMME JADE! JE KA NIET GAAN!"schreeuwt hij.

Hij heeft me ingesloten tegen de muur en slaat daar vol op met zijn vuist op.

Ik kan zien dat hij woedend is. Uit angst duw ik hem weg , ik loop snel naar de deur terwijl ik hem achter me dicht gooi.

Ik ren de trap af richting de voordeur, ik begin er aan te trekken maar hij gaat niet open.

Ik moet een andere uitweg vinden en snel!

Ik ren door de woonkamer naar de achterdeur, gelukkig is hij nog open.

Als ik door de deur loop kan ik horen dat Dylan de trap af komt gerend.

Ik loop snel het balkon op en gooi mijn benen over de reling zodat ik op de rand zit. 

"Dylan blijf daar staan!" zeg ik als ik hem diep in zijn ogen aan kijk.

"Jade doe het alsjeblieft niet!" "Dylan ik heb geen keuze, je kan me niet eens laten gaan! Ik kan hier niet voor altijd blijven!"
"Gedraag je nou niet als een trut , je speelt met je leven!" zegt hij boos.

"En jij bent het persoon die het spel heeft gewonnen" zeg ik als ik mezelf naar voren laten vallen.

Ik sluit me ogen en val weg..

Pov Dylan

Ik blijf geschrokken staan, Jade heeft zonet zichzelf vermoord. En het is allemaal mijn schuld, ik had haar moeten laten gaan. Ik kijk naar beneden en ik zie Jade boven op een auto liggen in het bloed met haar ogen gesloten. De tranen rollen over mijn wangen.

Ik kan de sirenes van de Ambulance al horen, ik moet maken dat ik hier wegkom.

Ik pak zo snel mogelijk mijn spullen en ren de deur uit.

Ik laat het meest achter , maar ik kan beter mijn leven niet uit leven achter de tralies.

~~~~~

Sorry dat dit zo kort is maar het heeft een reden.

Vanavond komt daarom dus ook een extra deel online te staan.

Ik weet dat jullie het niet leuk gaan vinden maar ik vind het wel tijd worden ervoor.

het spijt me xx