The Lone Survivor

Part 44

Hey Lezers!

Ik had een ideetje ! Het leek mij leuk om een groepschat aan te maken op whatsapp misschien..

Het is niet verplicht. Het lijkt me leuk om met jullie over het concert te praten, en jullie beter te leren kennen in plaats van die kleine stukjes hier boven het verhaal. Wil je graag meedoen stuur dan je nummer in de comments of in privebericht!

Pov Jade

Ik word wakker in de studio half slapend op Calum. Ik kijk op de klok en het is al 17.00. "Cal wakker worden" zeg ik als ik hem omhoog trek. "Wij hebben lang geslapen" zegt hij dan met een lach.
"Kom we moeten de andere maar eens gaan zoeken" hij pakt mijn hand en we lopen samen de hal op. We lopen naar de opnamen kamers in en zien iedereen op de bank met een blikje bier. "Oh de tortel-duifjes zijn eindelijk wakker" giechelt Ashton. "Het lijkt me beter tijd om naar huis te gaan" zegt Luke. Iedereen ziet er hartstikke moe uit. "Jade jij moet morgen vroeg uit de veren, want ik heb jou nodig in de studio morgen" zegt John. "Tot morgen" zeggen we als we met zijn alle de studio uitlopen. We stappen meteen in het zwarte busje dat ons thuis brengt.

"Dit gaan een lange 2 maanden worden" zucht ik als ik op mijn stoel bij het raam ga zitten. Calum komt naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Jade ik wil niet dat je de hele dag weg bent! Ik wil bij je zijn daarom ga ik elke dag met je mee!" zegt hij als hij mijn wang een kus geeft.

Binnen 10 minuten zijn we thuis aangekomen , iedereen ploft neer op de bank .

"Ik was zo blij dat ik die studio uit was, maar helaas komt hij altijd weer terug" zucht Ashton.

"Dit gaan 2 zware maanden worden voor jou Jade" zegt Luke.

"Weet ik , ik moet morgen 6.00 op " zeg ik als ik onderuit zak. "Wat gaan we eten? Oh wacht ik heb al een ideetje" zegt Ashton als hij zijn telefoon uit zijn zak pakt en iemand opbelt. "Ik wil graag 5 pizza's 3 Salami en 2 Hawaii" zegt Ashton daarna hang hij op, "Eindelijk weer eens pizzza. IK BEN EINDELIJK MET MIJN SCHATJE HERENIGD !" Schreeuwt Michael vrolijk. Binnen 15 minuten staat de pizza bezorger voor de deur.

De volgende morgen 6.00*

ik spring snel onder de douche , als ik klaar ben kleed ik me aan poets ik mijn tanden en ren ik de deur uit. Het busje staat al klaar voor de deur, ik stap in. "Goedemorgen"
"Goedemorgen mevrouw, vroeg uit de veren zo te zien" glimlacht de chauffeur naar mij.

"Ja , ik heb er alles voor over om dit album op te mogen nemen!" zeg ik.
Na de rit stap ik uit en loop ik de studio binnen. "Goedemorgen John" zeg ik, ik kan zien dat hij schok. "Goedemorgen Jade! Het liedje wat we vandaag gaan opnemen is : The Girl Who Cried Wolf. Stap de studio maar binnen. Je weet wat je moet doen." zegt John , ik doe wat hij zegt en ik stap de studio binnen.
00.00 uur*

Ik zit in de het busje onderweg naar huis. Wat een lange dagen moet ik maken zeg! Eigenlijk is het best wel gezellig met John . In de pauze laat hij mij al de mislukte stukjes van de jongens horen. John voelt als een vader voor mij.

"Dankuwel " zeg ik tegen de chauffeur als ik uit stap. Ik pak mijn sleutels uit mijn zak en ik doe de deur open. Het is dood stil in het huis geen een lamp staat aan. Ik loop de keuken in om een glaasje water in te schenken. Ik gooi het glas snel naar achter en ik loop naar boven. En ook hier is het dood stil. Ik open de kamer deur van Calum en ik zie dat hij rustig licht te slapen. Ik pak mijn spullen , ik kleed mij om en ik duik in bed naast Calum. Na een tijdje val ik diep in slaap.

Als ik wakker word moet ik al meteen weer weg.

Een week dagen later*

Pov Calum

Ik heb Jade de laatste dagen niet gesproken of gezien, net als iedereen trouwens.
Ik haat dit zo erg! Ik heb mijn eigen vriendin al een week niet gesproken, of geknuffeld laat staan aangeraakt.

Pov Jade

Alles wat in de studio gebeurt geeft zoveel stress. Je zit aan een dead-line vast. Haal je die niet dan is het einde verhaal. De jongens heb ik nu al heel lang niet gezien. "Jade we nemen weer een pauze en ik wil wat met je bespreken" zegt John. Ik hang mijn koptelefoon terug en ik loop naar hem toe.

Ik ga in de stoel naast hem zitten. "Jade je voelt nu als een dochter voor me dus ik kan je alles vertellen! De laatste tijd lijkt alsof je alleen maar afvalt! Je ziet er steeds dunner uit! Dit gaat niet echt bepaald de goede kant op" zegt John bezorgd . "John dat klopt inderdaad, de laatste tijd ben ik allen maar hier dat ik gewoon geen tijd heb om te eten!" zeg ik. Ik voel dat me ogen al weer waterig worden. "Maar John please stuur me niet weer daarnaartoe !" smeek ik hem. ""Jade rustig ! We gaan hier samen aan werken! Ik zorg dat hier 24/7 eten klaar staat." zegt John als hij mij een knuffel geeft.

"Ga nu maar vast naar huis" "Maar John! Dan moeten we morgen veder aan dit nummer !" "Jade ik regel het wel! Als jij thuis bent dan ga je eten! Begrepen?"
"Ik beloof het je John!" zeg ik als ik mijn spullen pak en naar buiten loop.

Ik stap in het busje , de rit is zo over . Als ik uitstap en het huis binnen loop is er niemand te bekennen. Ik kijk op de klok en zie dat het 21.00 is.

De jongens kunnen nu niet liggen te slapen. "JONGENS?" roep ik maar ik krijg geen antwoord. Dan moeten ze nu zeker uitgaan. Ik loop betreurd de keuken in en maak een broodje klaar.

"Ben ik een keer eerder thuis! Zijn hun er niet" Moe loop ik de trap op en duik ik met kleding en al het bed in.

2 uur later komen de jongens thuis, mijn kamer deur gaat open en het licht gaat aan. "JADE!" hoor ik Calum roepen. "Cal zet dat ligt uit ik wil slapen!" zeg ik boos. Cal doet wat ik zeg en hij zet het ligt uit. Hij komt naast me liggen en ik kruip dicht tegen hem aan. "Ik heb je al een week niet gesproken" zeg ik als er een traan over mijn wang rolt

~~~~