Roses Rue Mellark (vervolg Spotgaai, maar net anders)

Nachten staren

''Ik ga bessen zoeken,'' zegt Delphi als de andere twee terug zijn met water. Ze verdwijnt verder het bos in en komt niet veel later terug met zes trosjes bessen. Ze geeft ons ieder een trosje. De bessen van District 8 lijken gevaarlijk veel op Nachtschot. Die van mij zijn gewoon bessen die ik met mama eet als we gaan jagen. Ik neem een hapje. Ja, inderdaad, dit zijn die bessen.

District 8 eet ook, en al snel liggen ze dood voor onze voeten. ''Het spijt me. Ik had geen andere keus,'' zegt Delphi, terwijl de tranen over haar wangen stromen. Gelijk daarna horen we 12 kanonnen. ''Zo, en nu zijn we op de 24. Komen we ver mee,'' zegt Terra droog. ''Nog 21 te gaan.''

We pakken onze wapens en rugzakken en lopen weer terug richting het hek. ''Je gaf ze Nachtschot he?'' vraag ik. Delphi staat gelijk stil en knikt. We staan bij een boomstronk. Delphi begint te huilen. ''Ik heb al 5 kinderen vermoord!'' Terra en ik huilen mee. Ik denk dat Terra om precies dezelfde reden huilt als Delphi, ik huil omdat ik er niet tegen kan als mensen huilen.Dat kan nog eens knap lastig worden.

We maken elkaar wijs dat we sterk moeten blijven en blijven daarna zitten totdat het donker wordt. We klimmen in een goede boom en kijken naar de kinderen die de eerste dag niet hebben gehaald. We discussieren over het feit dat District 1 volledig dood is en houden dan erover op.

''Mis je Johty?'' vraagt Terra opeens. ''Hoe bedoel je?'' vraag ik verbaast. Wat is dat nou weer voor vraag? Vooral als we het net over doden hebben gehad. Mooie overgang. Terra lacht, hard. Niet zo hard dat je het beneden nog kan horen, maar hard voor ons. Ze ligt een tak boven me, Delphi een tak lager en wat meer naar rechts. ''Roses, blinde! Je stond er nog bij ook!'' ''Huh wat? Ik weet het echt niet!''

Nu begint zelfs Delphi te lachen. ''Delphi heeft met Johty gezoend!'' Dat bedoelde ze. Delphi wordt stil en ik lach. ''Hij kwam me al vertellen dat hij je leuk vind, schoonzusje,'' plaag ik Delphi. ''Ik ben niet bang om jullie te vemoorden hoor,'' waarschuwt ze. We lachen.

''Ik zou jullie voor geen goud willen missen.'' Niemand van ons team zou elkaar willen missen. Ik stel voor om als eerste de wacht te nemen. Delphi en Terra zijn al snel vertrokken.

''Nou, je hoort het Johty, ze houdt ook ontzettend veel van jou. Probeer alsjeblieft te slapen, want ik weet wel dat je niet naar me geluisterd hebt en nu gewoon bij mama en papa staat. Des te sneller zijn de dagen om en voor je het weet, staat Delphi weer naast je. Daar zal ik zelf voor zorgen,'' zeg ik tegen niemand. Ik kijk naar de maan. Ik bedenk in mijn hoofd dat ik hem na teken.

Zodra de maan klaar is op het vel in mijn hoofd, is het tijd om te wisselen. Ik geef een duw aan de tak boven me. Als het goed is, moet Terra dat voelen. ''Psst, Terra, het is jouw beurt om de wacht te houden,'' fluister ik. Ik hoor een geeuw. ''Is goed, ga maar slapen,'' hoor ik Terra zeggen. Ik ga iets lekkerder zitten en ben voor ik het weet vertrokken.

Ik rij weer op Skyler en kom uit bij Johty. We knuffelen elkaar. ''Ik zei toch dat je het zou...'' begint Johty, maar uit het niets begint hij keihard te gillen. Ik wordt met een ruk wakker. Het was Johty niet, het was Terra. Met een mes in haar borst.

Ik zie Grey. Ik pak gelijk mijn pijl en boog en schiet richting Grey. Het kind schrikt van de pijl in haar schouder en rent weg. Terra staat nog steeds overeind, dus ze leeft nog. Tenminste, daar ga ik nu van uit. Ik schiet nog een pijl naar de hysterisch rennende Grey. Weer mis, in haar andere schouder. Ik klim gelijk naar beneden.

Delphi is ook wakker, want ze klimt onder me. Delphi rent gelijk naar Terra toe. ''Gaat het?'' vraagt ze. Dan ziet ze het mes. Ze schrikt zo erg dat ze, net zoals Terra en Grey, begint te gillen. Ik gil niet, daar help ik Terra niet mee. Ik ren naar haar toe en schrik. Het is een aardig gat, dat kan ik niet meer verhelpen. Maar het bloed niet, dat kan niet, het zit niet in Terra zelf. Dan zie ik waar het mes zich wel in heeft geboord. In haar districtsaandenken.