Roses Rue Mellark (vervolg Spotgaai, maar net anders)

Terug naar huis... Of nou ja, mijn nieuwe huis

'NETH!' gilt ze. 'RAFF!' gil ik en ik ren naar hem toe. Hij opent zijn armen. Ik loop er zo hard in dat hij zijn voet naar achter moet zetten om overeind te blijven staan. Hoe lang heb ik gewacht totdat ik weer in Raff's armen mocht springen. 'Raff...' blijf ik fluisteren. 'Ik ben er, ik ben er. Ik hou van je.' fluisterd hij in mijn oor. Ik glimlach en weiger hem los te laten. Raff kust mijn nek. Ik kijk hem aan. Dan zoenen we. Ik heb het echt gemist. De zoen duurt niet lang, niet langer dan vijf seconden. We zoenen niet graag waar anderen bij zijn. Als ik me terugtrek en in zijn ogen kijk, zie ik dat ze glinsteren. Een traan komt uit zijn buitenhoek van zijn oog en valt over zijn wang. Ik veeg hem snel weg. Met een tevreden zucht klamp ik me weer aan hem vast.

Er zit nog zo veel adrenaline in ons lichaam, dan slapen de komende uren geen zin heeft. Blijkbaar verwachtten Raff, Neth en Johty het al, want ze trekken ons naar de lift met de woorden dat ze een verrassig hebben. We krijgen weer een theedoek voor onze ogen. 'Het spijt me, ik beloof je dat ik nergens tegenaan zal laten stoten.' fluisterd Raff in mijn oor. Ik glimlach. We lopen de lift in. Ik hoor twee mensen wegrennen. Raff heeft nog steeds mijn hand vast, dus het kan niet anders dan dat het Neth en Johty waren. Eén van mijn armen zit vast tussen mijn lichaam en de wand van de lift. Ik verschuif hem, en voel een huid. 'Auw!' zegt Delphi. 'Sorry!' zeg ik snel. De liftdeuren gaan dicht en ik voel hoe we omhoog gaan. Dat kan maar één ding betekenen. 'Waar gaan we heen?' vraagt Terra. 'Zeg ik niet.' 'Kom op Raff!' BOINK. Iemand, waarschijnlijk Delphi, knalt tegen een wand. 'Auw shit! Rose, dat jij het zo hebt kunnen volhouden!' Ik giechel. Hehe, eindelijk iemand die weet hoe ik me daar heb gevoelt. Ze hebben het voordeel dat ze niet de kans lopen om vermoord te worden. De liftdeuren gaan open en de theedoeken mogen af. 'We zijn op het dak!' roep ik opgelucht. Frisse lucht, heerlijk. Raff laat mijn hand nog steeds niet los. Hij begeleidt ons naar het 'achterdak'. Iedereen zit er. Neth, Johty, papa, mama, Cinna, Portia, Nimmo, Flavius, Octavia, Venia, de stylisten van Terra en Delphi en mensen die ik niet ken. Families gok ik. Er ligt een groot kleed met waxinelichtjes, eten en drinken. Een enorme picknick. 'WAUW! roept Delphi. Terra en Delphi rennen naar hun lovers. Raff gaat naast papa zitten en trekt me naar beneden. Ik zit tussen zijn benen en leun tegen hem aan. Zijn armen slaan zich over mijn buik. Er klinkt een gezamelijke 'Ahhh'. Papa buigt zich naar mij en Raff. 'Dus jij bent Roses haar vriendje?' zegt hij. O nee... 'PAP!' zegt ik hard en ik sla mijn hand op mijn voorhoofd. 'Wat er is liefie, het is toch zo?' zegt Raff. 'Ja Roses, je vader mag toch wel vragen of het zo is. zegt Cinna grappend. Maar de foutste opmerking komt van mijn eigen voorbereidingsteam. 'Hij moet wel controleren of alles veilig gaat.' Raff en ik krijgen er beide rode koppen van. Mama begint te lachen en kijkt naar Delphi en Johty, die wat onwennig naast elkaar zitten. 'Dus...' zegt een vrouw. 'En jullie hebben nu dus een relatie?' vraagt een andere vrouw. Delphi wordt rood. Terra en ik schieten in de lach. 'Nou!' zegt Delphi en ze geeft me een tik op mijn been, wat me alleen maar harder laat lachen. Raff gniffelt wat mee. Papa en ik praten wat over de kleuren cominaties die je veel in het Capitool ziet. 'Ik snap er helemaal niets van.' zegt Raff. Papa en ik lachen. We leggen hem alles uit. Welke kleuren elkaar accentueren, dat geel ontzettend knalt op een paarse achtergrond, net zoals rood op groen en oranje op blauw. Raff lijkt ontzettend geintresseerd. Zo af en toe vult hij dingen voor me in, en altijd kloppen ze. 'Ja, Delphi en ik hebben iets.' zegt Johty uit het niets en hard. 'Dacht ik al.' mompelt papa. Ik kijk naar hem. Daarna kijk ik weer terug naar de tortelduifjes. Ze kijken elkaar aan. Dan, uit het niets, zoenen ze. Een brede glimlach vult mijn gezicht. Het ziet er enorm schattig uit. Ik voel Raff's armen zich strakker om me heen slaan. Ik schrik als papa begint te kuchen. Johty en Delphi ook, want ze stoppen er gelijk mee. Ik kijk pap verbaasd aan. Alleen mama lacht. 'PEETA! Je verstoort een mooi moment!' zegt ze. Ze doet net alsof ze een traan wegveegt en kruipt dan naar papa. Zover ik weet zijn ze ongeveer 24 jaar samen, en toch houden ze nog steeds ontzettend veel van elkaar. Ik kijk naar Raff. Hij zoent me. 'Dankjewel.' fluisterd hij. 'Waarom?' fluister ik terug. 'Voor alles. Dat je bestaat.' 'Daar zul je toch echt mijn ouders voor moeten bedanken.' Raff lacht zacht. 'Dat je zo mooi bent. Dat je in mijn armen ligt. Dat ik je mag zoenen. Dat ik de jouwe mag zijn, en jij de mijne. Dat je van me houd. Dat je me niet kwijt wilt, net zoveel als ik jou niet kwijt wil. Dat jij jij bent. Alles.' De tranen springen in mijn ogen. 'Graag gedaan, ik doe het met liefde.' Ik kan me echt geen beter vriendje voorstellen. Papa en mama schuiven een beetje naar ons toe. 'Rose?' vraagt mama. Ik kijk haar aan. 'Ik ben trots op je, dat je het weet.' Ze pakt mijn hand en knijpt erin. Raff laat me even los zodat ik in de armen van mama kan vallen. Ik voel ook papa's armen. 'Weet je, je mag blij zijn met haar, jongeman.' hoor ik papa fluisteren. Ik zucht. 'En ik mag blij met hem zijn, ben je klaar?' Papa en mama lachen zacht. Ik ga weer terug Raff. Ik kan er niets aan doen, ik zoen hem weer. Elke zoen voelt weer als de eerste, in het bos, een jaar geleden. Nu ik erover nadenk, precies een jaar geleden. Dat was ook het begin van onze verkering. En ik ben nog steeds enorm gelukkig met hem. En hij met mij. Dat zei hij net. Misschien dat papa, mama, Delphi, Johty, Terra, Neth en Raff hetzelfde gevoel kunnen hebben, maar meer mensen kan ik niet bedenken die gelukkiger kan zijn dan dat ik nu ben. 'Zullen we een liedje zingen?' vraagt Delphi. Ik knik. 'Maar...' begint ze. Wat nou maar? 'Ik wil wel eens meer van jullie talenten weten!' Terra reageerd enthousiast. 'We gaan met elkaar mee op les! Ik heb een soort houtbewerking les, en Roses krijgt van Peeta les.' zegt ze. Delphi knikt. Ach, waarom ook niet. 'Ik krijg les van May. Dat wordt lachen, ze is best streng.' We lachen. 'Welk liedje?' Delphi denkt na. 'Heart Attack.' Raff en ik kennen het lied wel. We hebben het wel vaker met elkaar gezongen. Hij natuurlijk wat lager, wat echt perfect bij zijn stem past. Bij Johty en Neth komen ze minder bekend voor. 'Heart Attack?' 'Ken ik niet.' 'Jullie kennen hem wel. Die zongen we voor het interview.' zegt Delphi tegen ons. Ik kijk Raff aan en als Delphi begint met zingen, doen we samen mee.