Roses Rue Mellark (vervolg Spotgaai, maar net anders)

Training en de Interviews

De volgende dag besluiten we zonder woorden dat we niet meer los van elkaar gaan trainen. Toch kijken we, zonder dat we willen, telkens weer naar District 2. Elke keer als ik kijk zie ik dat naar Delphi wenken. Het irriteert me.

''Wat willen ze toch?'' zeg ik gepikeerd na de zoveelste keer wenken. ''Volgens mij willen ze dat ik bij hen kom, maar daar trap ik dus mooi niet in,'' zegt Delphi. Gelijk heeft ze, niet nog een keer. Ik haal mijn schouders op. ''Nou, als zij dat willen, hebben ze dus mooi pech.''

Tijdens de lunch eten we broden van verschillende Districten. Zelf vind ik District 2 het lekkerst. Toch zeg ik het niet, vanwege alles wat we hebben met District 2. Hun eerste lunch in deze zaal. Mijn eerste keer als tribuut een lunch in deze zaal. Gister is de lunch vervroegd na al dat gedoe. Wij waren bij de EHBO.

De rest van de dagen blijven die meiden Delphi maar wenken. Op de laatste ochtend dwing ik mezelf om niet meer die kant op te kijken. We doen veel theoretische dingen. Planten herkennen, dat soort dingen. Alleen bij camourflage leer ik wat. Ze zijn blij als we er naartoe gaan. Voor mij is het ook aardig speciaal. Zonder dit leefde ik niet, want dan was papa er ook niet meer.

We hebben ook even tijd voor messen werpen. Ik zeg niet dat ik iemand kan vermoorden met elke mes dat ik gooi, maar zes van de tien messen zaten tenminste op een verwondelijke plek, drie daarvan in het hoofd. Zelfs één diep in het hart. Ik ben er trots op.

De middag is voor de sessies. Omdat we District 12 zijn, zien we iedereen naar binnen gaan. Ieder District heeft een half uur, ieder persoon tien minuten. We mogen per District naar binnen, maar toch zitten we er erg lang. Als we eenmaal naar binnen mogen, is Terra de eerste. Ze is geweldig, en toch kijkt maar een elkeling naar haar. Dat ze het nog steeds doen. Vreselijk. Ik voel dat mijn wangen rood worden van woede.

Als Terra klaar is, staat Delphi op. We hebben niets tegen elkaar gezegd. Ik was zo boos op spelmakers. Ze zitten daar echt voor niets. Als Delphi begonnen is, begint Terra te praten. Ze vraagt naar mama's trainingssessie. Ik vertel haar alles wat mama mij heeft verteld.

''Ik had ook bijna een pijl naar hun hoofd geschoten hoor,'' zegt ze. ''Kijk dan, ze letten niet eens op. Het was dat ik niet zo precies kan mikken als jij en je moeder.'' Ik bloos een beetje. ''Dankje, maar het had niet eens gekund, ze hebben een krachtveld voor hun balkonnetje geplaatst, omdat ze bang waren dat iemand met minder precieze boogschietprestaties het ook een keer zou doen.''

Voor de rest zeggen we niets en kijken we naar Delphi. Ik ben zenuwachtig, ik moet zo. Als Delphi een buiging maakt, sta ik op. ''Succes!'' zegt Terra snel. Ik knik en ik loop naar mijn vertrouwde pijl en boog.

De borden hier zijn ontzettend saai, dus ik schiet in elk bord één pijl in de roos als ik dieren zie staan. Ik schiet naar ze, en ze komen allemaal in het oog. Ik draai me om en schiet in één ruk naar de bomen. De pijl komt terecht in de boom die achter de boom die ik zelf zie staat. Niet alleen Delphi kan dat trucje.

Ik heb nog alle tijd, dus ik laat mijn hand bij een boom verdwijnen en ik smijt nog snel wat messen in de poppen. Het gaat beter dan ik dacht. Ik pak weer mijn pijl en boog en doorboor het hoofd van de pop nog even snel, en dan is de tijd om. Hijgend ga ik terug naar onze verdieping en ga even snel op bed liggen voor ik door papa op wordt gehaald voor de scores.

Zoals verwacht hebben de eerste Districten hoge punten, het hoogst een 10. Het wordt steeds lager. Ik wordt een beetje bang. Straks lopen wij met een één, omdat ze niet op hebben gelet. Dan zijn wij aan de beurt. Ik ben zo gespannen dat ik de scores van de andere meiden niet in me opneem. Iedereen knuffelt ze, dus het zullen hoge scores zijn. Ik doe het ook, ook al weet ik niet wat hun score nou was. Dan ben ik.

Het duurt voor mijn gevoel veel langer dan bij de anderen voor mijn score op het beeld verschijnt. Ik schrik als Caesar mijn score hardop zegt. Een elf... Een elf! Net zoals mama! Ik ben trots op mezelf. We hebben als district hoog gescoord. We staan echt hoog. Met een gerust hart ga ik naar bed.