Roses Rue Mellark (vervolg Spotgaai, maar net anders)

Dirty Minds

Heeeey allemaal! het spijt me zo erg dat het zo lang heeft geduurd, daarom probeer ik het zo lang mogelijk te maken. School wil niet meewerken... Zucht, maar goed, geniet ervan :) 

----------------------------------------

En toch komt het niet zover wat wij beiden in gedachten hadden. Tuurlijk, we waren uiteindelijk naakt, maar mijn maagdelijkheid is nog 100% de mijne. Een beetje zoenen is opeens een stuk spannender zodra er geen stof om je lichaam zit om je te verbergen. Onze zoenen werden langzamer, mijn ogen kreeg ik uiteindelijk niet meer open. Langzaam aan viel ik in een diepe slaap, met de vertrouwde warmte van Raff naast me.

De komende week schiet voorbij. Sinds de vele ongelukken besluiten we alle drie niks meer te zeggen. Of nou ja, niet meer dan dat het Capitool van ons verwacht. Eerlijk gezegd heb ik geen energie meer voor meer woorden. Mama en papa houden ons scherp in de gaten, voordat er nog iemand op het idee komt om één van ons het podium af te rukken.

Onze jurken blijven geweldig. Of nou ja, zover we jurken aan hebben. Ik, als braaf schoolmeisje, blijf bij de jurken. Ik durf gewoon niet anders. Terra is de meest gewaagde. Broeken, haar haar wat donkerder. Delphi zit er tussen in. Misschien wordt het ooit mijn tijd om wat anders uit te pakken dan het Capitool al 14 jaar gewend is. Op dit moment, nee, zeker niet. Ik houd van mijn jurken, Cinna doet zijn werk ontzettend goed, dus ik laat het zo. Hij laat me mooi voelen, het gevoel geven dat het mijn tijd is om mijn mannetje te staan.

In District 2 gaan al mijn emoties uit. Ik zeg geen woord, niet voor die krengen. Ik heb nog steeds een bloedhekel aan ze. Zoveel dingen zouden niet gebeurt zijn als zij Delphi niet hadden ‘misleid’. Tuurlijk, ze zouden vast schatjes zijn, maar in de spelen werden ze persoonlijk en harteloos. Niet mijn favoriete type. Maar natuurlijk, de Spelen zouden lang niet zo leuk zijn zonder kleine bitches die wat rond lopen moorden. Daarvoor zijn die Spelen bedacht.

In de trein raken de onderwerpen vaak verveeld. Spelletjes worden te vaak gedaan. We worden ‘dirty’ als het om onze gedachtes gaat. Vooral als de jongens er niet bij zijn.

Op een willekeurige avond blijven Delphi, Terra en ik, op de een of andere manier, alleen over. Onze gedachtes werden woorden die uit onze monden bleven komen. Zodra we over verdere zaken beginnen, zie ik hoe Terra licht bloost. Ik vertel ze eerlijk dat Raff en ik er gevaarlijk dicht tegen aan hebben gezeten. Ik heb hem al naakt gezien, en zijn… vriend liet ook van zich horen. Maar verder is het ook nooit gekomen. Raff en ik zijn er beiden mee eens dat we elkaar genoeg vertrouwen, maar dat we te jong zijn. Of nou ja, ik ben te jong. Als het aan papa lag, was ik op mijn dertigste nog steeds maagd. Voor mezelf vind ik 15 genoeg. En laat ik in maart 15 worden!

Of Delphi het nou wil of niet, op dit moment lijkt het erop dat zij ook een jaar ouder zal worden voordat ze de ervaring mag beleven. Ze lijkt het jammer te vinden. Is ook niet raar, ze is 16.

“En jij dan Terra? Hoe ziet jouw liefdesleven eruit?” vraagt Delphi zodra het duidelijk is dat ze het niet meer over zichzelf wil hebben. Terra veranderd langzaam in een tomaat. Haar houden wordt licht aanvallend, klaar om weg te rennen als het nodig is. Ja, haar tijd is dus al geweest. Ook Delphi komt erachter.

“Ja, ze heeft het dus een keer gedaan,” zegt ze tegen me. De lach die vanuit mijn middenrif omhoog komt borrelen valt niet te onderdrukken, ik moet wel keihard lachen. “Best, jullie weten het, maar jullie houden jullie mond. Ik en Neth wilden het geheim houden,” zegt Terra, al wat minder rood. Het is duidelijk dat ze zich een beetje schaamt. Nergens voor nodig, Delphi en ik kijken ernaar uit, het gebeurt nou eenmaal een keer. Wat voor mijn bijzonder is, is dat ik het niet gehoord heb.

Wat laat me eerlijk zijn, bij mijn ouders was het aardig hoorbaar. Als ze hun kreunen binnen wisten te houden, hoorde je het bed op en neer gaan. Johty dacht altijd dat ze aangevallen werden of zo. Hij kroop in mijn bed en wachtte totdat het geluid wegstierf. Rond die tijd vielen papa en mama altijd in slaap. Zachtjes slopen we samen naar de kamer, checkten we of ze er nog waren en vertrokken weer, om samen onder mijn deken te gaan slapen. Oh, wat mis ik die tijden. Natuurlijk weten papa en mama van niks en weet Johty al wat die geluiden betekenen.