Korkunç Hikayelerim ( بسم الله الرحمن الرحيم )

İlk karşılaşma....Korkunun Başlangıcı

Sene 1994...Soğuk bir gün değildi hatta sıcak bile denebilirdi. Kış ayına yeni yeni adım attığımız bir sonbahar ayındaydık. Henüz dokuz yaşında, kendi halinde bir canım. Birkaç gecedir, babamla birlikte kendi yatak odasında uyuyoruz, tabii o aşırı derecede horladıgı için asla gece birkaç kez uyanmadan edemiyorum. Peki neden mi babamla yatiyorum? Çünkü annem ve kız kardeşim Ramazan bayramı tatili ile birleşen okul tatilini geçirmek icin İstanbul'a babbannemin yanına gittiler.

Gündüz hiç korkmam aslında. Ama sabahtan başlayan bir korku içime işlemişti o gün. Evde yapayalnızdım. Akşam saatine kadar beklemek zorundaydım ki babam eve gelsin. Ben de onunla birlikte üzerimdeki korkuyu atabileyim. Televizyon açıktı, hem de bangır bangır ses geliyordu. İcime sığmayan korku yüzünden tv izlediğim koltuktan kalkıp butun odaları tek tek dolaşmaya başladım. Her odayı yavasca geziyor içeride birisi veya bir şey var mı diye usulca kontrol ediyordum. Her odaya girip, sonrasında hiç biseyin olmadığını gorunce rahatlayip yerime oturdum. Lakin sanki birisi veya birileri tarafından izleniyor hissine kapılmıştım. Bu his akşamüzeri babam gelene dek sürdü.

Neyse ki babam geldi ve ben de iyice rahatladım. Yemegimizi yeyip, tv izlemeye ardından da abur cubur atistirmaya koyulduk. Bir ara koltukta uyuyakalmisim ki saatin gece yarisina yaklaştığı bir vakit babam beni dürterek uyandırdı ve kendi yatak odasına gidip uyumamı söyledi. Tabi ben de dediğini yapıp yatağa uykulu bir vaziyette yattım. Babam geceleyin siyaset programı izlediği icin gec saatte yanıma gelirdi. Tabii sonra da horlayıp beni de uykumdan ederdi. Öyle olmuştu yine, uyanmistim fakat horlamasina değildi bu uyanışım. Sanki uyandırılmistim.

Yatağın solunda ben vardım sağ tarafimda babam horul horul uyuyordu. Babamdan taraf köy işi yorganlarin istiflendigi bir yer vardı. Gözüm bir an oraya takildi zaten yattigimiz yerden 1 metre kadar uzakti. İşte o anda bir şey gördüm. En fazla bir metre boylarinda değişik yeşil bir tonda pek fazla keskin hatlari olmayan aslinda dumanimsi bir şey vardi orada. Elleri kadinlarin namazlarda göğsünde birleştirdiği bir vaziyetteydi. Üzerinde ise beyaz bir örtü vardı. Aslında örtü mü tam olarak bilmiyorum. Ordaki yorganlara yaslanmış bir vaziyetteydi. Tabii çocukluk ben hic korkmadim. Cunku hic de korkunç gelmiyordu. Ruyada gibiydim. Acaba diyerek kendimi cimdikledim. Rüyada degildim. Karşımda bi sey vardi ve ben onun ne oldugunu gercekten cok merak ediyordum. Babamin üzerinden oldugu yere dogru uzanarak daha yakindan gormek istedim. Uzandim ve simdi aramizda olsa olsa 20 25 cm falan kalmisti. O an gözlerinin kapali oldugunu farkettim. Uyuyordu. Sonra aniden gözlerini hizli hizli onlarca kez kirpmaya başladı. Simdi icime tarif edilemez bir korku çökmüştü. Hizlica yorgani basimdan yukari cekip yatagin icine gömdum kendimi. Bildigim butun dualari okumaya okurken de babami ittirip vurmaya hatta tekmelemeye basladim. Hatta yorgan altindan bağırdım bile. Tilki uykusuna sahip babam en ufak seste uyanirken benim cirpinislarim etkisiz kalmisti. Kalbim öyle hızlı çarpıyordu ki, gogsum yarilcak gibiydi.

Bir ara kendimi yatistirdim. Yorganin altindan biraz aralik biraktigim yerden odanın icine bakmaya basladim. Sanki hic birsey yok gibiydi. Gercek olamaz dedim kendi kendime ve yorgani yavasca aralayarak basımı disari cikardim. Olduğum yere dogrularak oturdum. Hiçbirşey yok gibi geliyordu babam da halen horlayarak uyuyordu. Tam karşımda bir gardırop hemen yan tarafinda da tekli eski bir koltuk vardi. O şey oldugu yerde yoktu zaten ama bu kez baska bir varlik vardi. Belki de ayni seydi. Tekli koltuğun uzerine kıvrılıp yatmisti. Gözlerim oraya takilip kalmisken tam karsimdaki gardrobun aslinda açık oldugunu fark ettim. İcerisi kapkaranlikti ama sanki iceride bir sey var ve bana bakiyordu. Sonra uzaklardan gelip yakinlasan bir islik sesi duymaya basladim. Gardrobun icinden geliyordu. Tekrar korku ile birlikte yorgan altina saklandim. Korkudan oluyordum. Hatta titreme bile baslamisti. Yorgan altindan nefes almak icin actigim araliktan bakiyordum. Hic durmadan dualar okuyordum. Hic yardimi oldu mu bilmiyorum. Dakikalarca oyle bekledikten sonra sabah ezaninin sesi ile rahatlamistim. Zaten ardindan da uyuyakaldim. O kadar cok yorulmustum ki....

Gündüz gec bi saatte uyandim evde tek başınaydim...herşeyin ruya olduğunu dusunuyordum..ama icimden bir his bundan sonra gecelerin boyle geçeceğini söylüyordu....