De 89e honger spelen

Hoofdstuk 29

Ik schrik en laat snel mijn T-shirt zakken waardoor ik een pijnlijk gevoel in mijn rug krijg, ik kijk naar Julie die doodsbang naar me zit te kijken, doodsbang alsof ze iets verschrikkelijks zit maar dan zie ik dat haar pupillen niet naar mij kijken maar iets exact achter mij.

Met een ruk draai ik me om, bang van wat me achter me bevind, en daar zie ik het meisje uit district 4, maar niet zoals hoe mooi ze eruit zag voor dat de gong ging, haar huis is niet mooi licht maar het is donker bruin, nee eerder donker rood, donker rood bloed over haar gehele huid, ze kreunt en haar ademhaling is kort, ze heeft een zwaard in de aanslag, en haar hoofd is kaal, haar haren zijn verschroeid waarschijnlijk door de hete lava, het meeste gedeelte van haar kleren zijn verscheurd waardoor ze bijna naakt is, ze slaakt een angstaanjagende kreet waardoor ik een rilling over mijn lichaam voel glijden.

Haar ene oog lijkt wel weggebrand en ik geloof dat de helft daarvan over haar bloederige wang glijd. Haar lichaam komt op me af, en uit angst blijf ik staan, ik duik naar mijn boog die bij Julie's lichaam ligt. Mijn vingers grijpen de ijzeren boog vast terwijl ik een beweging een pijl op mijn boog leg en merk dat Gyvayno op de grond ligt met het meisje uit 4.

Gyvayno roep ik en Julie kijkt op, ik wankel omhoog en beveel mijn hand de pijl los te laten, en dat gebeurt maar doordat het meisje uit 4 een steen naar mijn boog gooit komt de pijl terecht in haar arm, een van haar messen snijd langs mijn schouder en hij neemt een stuk mouw mee, een warme vloeistof stroomt langs mijn schouder naar beneden.

Vliegensvlug leg ik nog een pijl op mijn boog en ben ik klaar de pijl los te laten, maar op dat moment richt het meisje haar zwaard op mijn lichaam.
Ik sta stil en bekijk haar lichaam nog eens, een beweging of hij gaat dood gilt ze, ik slik en knik, ik leg mijn boog tegen de grond en dan zegt ze: waarom wil je hem redden? Hij moet toch dood als je wilt winnen, opzich heeft ze een punt en zou het me een hele
vervelende klus bepalen maar ik kan niet iemand zo achter laten, ze drukt het mes tegen zijn keel steeds harder waardoor ik bang word of hij niet zometeen al dood gaat.

Maar op dat moment zie ik Julie achter haar moeizaam opstaan en ze probeert zichzelf doodstil te houden, ik blijf ondertussen praten over wat gelul dat we hadden afgesproken door te gaan tot het dodelijke eind.
En op het moment dat ik klaar ben met mijn zin en zij het mes net door wil drukken in Gyvayno's keel duwt Julie haar bijl in de rug van het meisje die een afgrijselijke kreet slaakt waardoor ik een misselijk makend gevoel bij me op komt.

Julie gilt en zakt naar de grond, Julie weet ik uit te stoten terwijl er een kanonschot weerklinkt door de arena, ik ga op haar af maar tot mijn grote geluk heeft ze nog een hartslag.
Het meisje uit 4 is dood en dat betekent dat er nu nog twee dood moeten, en dat zijn Julie en Gyvayno.

Ik leg een pijl op mijn boog en het is maar beter dit snel achter de rug te hebben, de pijl gaat in de richting van het kronkelende kreunende lichaam van Julie, ik weet dat ik wanneer ik terug ben in 7 veel mensen boos op me zullen zijn omdat ik de vrouwelijke tribuut uit 7 vermoorde maar als dat het ergste is wat me kan overkomen.

Ik span mijn boog en ik voel al mijn spieren branden, mijn arm waar het meisje uit 4 me raakte bloed als een gek en net als ik mijn pijl wil laten vliegen voel ik een puntig wapen in mijn rug voel drukken, het doorboort het niet maar het drukt alleen als een gevoel van bedreiging.

Wanneer jij haar vermoord, vermoord ik jou zegt Gyvayno met een harde en luide stem, ik schrik en draai me in een reflex om, het mes staat nu op mijn borst en ik kijk de gewonden Gyvayno aan, hoezo vraag ik? Ben je verliefd vraag ik plagend?
Hij antwoord niet maar zegt alleen: wacht of anders dood ik je, ik hoef alleen mijn mes door te drukken hoor.

Ondertussen is Julie met moeite opgestaan en wankelt ze op haar benen, ze gaat met haar bijl op Gyvayno af en hoe dom ik ook ben, ik bescherm mijn vrienden nog steeds, ik laat mijn pijl in de richting van Julie vliegen, mijn pijl bereikt haar arm waardoor ze een kreet slaakt en me uitscheld.

Ze rukt de pijl eruit en gooit hem in de kokende lava, ze staat inmiddels met een hand tegen haar bloedende arm en met een hand heeft ze de bijl vast die tegen Gyvayno's rug aan duwt, zo staan we in een kringetje: Gyvayno wil mij doden als ik Julie dood maar Julie wil Gyvayno doden als hij mij dood, ik wil Julie doden gewoon omdat ik wil winnen niet om Gyvayno te beschermen.

Eigenlijk had ik verwacht dat Gyvayno net als de andere door een moord of een gevaar zou sterven maar niet door mij, zijn blik kijkt me doordringend aan.

Maar dan gebeurt er iets vreemds, Julie haalt met haar been Gyvayno onderuit, ze gilt maar drukt Hem naar de rand van de Hoorn, met haar ijzer sterke handen drukt ze Gyvayno's hoofd naar beneden maar ik schrik en blijf toekijken.
Maar helaas raakt zijn hoofd net niet de lava, Julie's handen worstelen zich om zijn keel, niet te strak zodat hij stikt maar wel een aardig pijnlijk gevoel en een bedreiging.

Ik zie dat hij met grote ogen afwisselend naar haar en naar mij kijkt, Julie's mond gaat naar zijn oor en ik zie haar lippen bewegen, een paar vage woorden hoor ik maar door het geknetter van de lava is het erg onduidelijk: afspraak, rebellen, arena, dood...
Afspraak, rebellen, arena, dood die woorden galmen de minuten daarna door mijn hoofd terwijl ik probeer te achterhalen wat ze hiermee bedoelt.

Maakt Julie uit van een of ander rebellen plan uit 13? Wil ze mij helemaal niet vermoorden? Wat gaat er gebeuren in de arena? En wat voor afspraken heeft dit mysterieuze meisje gemaakt met Gyvayno, het Capitool, of de rebellen.

Julie schreeuw ik, blijf met je handen van hem af, ze bekijkt me doorgronde en wanneer ze mijn klaarstaande pijl ziet bevrijd ze Gyvayno uit haar ijzeren greep, zijn gezicht is opgezwollen en een klein beetje dik, hij snakt naar adem terwijl hij probeert op te staan.

Is het nu niet te bedoeling dat er twee van ons sterven zeg ik met een pijl gericht op het niets, dat zou kunnen zegt Julie nonchalant, nou ja als je het spel speelt wat Snow wilt spelen antwoord ze.
Als je de spelen wilt spelen zoals ze horen haakt ze daarop in, maar dat doen wij niet zegt ze mysterieus.

Ik trek mijn wenkbrauwen op en frons, Julie we weten allebei dat er maar een van ons drie tot winnaar word gekroond, oké en dat ben ik schreeuw ik hard, haar bijl komt meteen in de aanslag maar ze fluistert iets in haar zelf en laat hem zakken.
Ik doe hetzelfde met mijn pijl en zeg: het spijt me terwijl ik met moeite mijn boog laat vallen, het geknetter van de ijzeren boog op de Hoorn weerklinkt in mijn oren en dan barst het vuur los.