Acıdan zevk alınabilir mi?
Biri bana bunu Alp ile tanışmadan önce sorsa kesinlikle "HAYIR" derdim.
O bütün hayırları mı "MÜMKÜN" kıldı.
Bir enkaz olan hayatımı ateşe vermiştim, ateş küle dönüşmüştü, ama o tüm külleri yeniden alevlendirdi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O, mükemmeldi. Loş ışıkta, yanında sevgilisi varken bile nefesimi kesmişti. Koyu renk takım elbisesi, beyaz gömleği, bordo kravatı, parıl parıl parlayan kol düğmeleri, Oldukça şekilli görünen koyu kahverengi saçları, Geçen seferki gibi tıraşlı yüzü ve koyu mavi gözleri ile bana bakıyordu. Bay mükemmel... Bu karanlıkta bile adamın her ayrıntısını ezberlemiş gibi sıralamıştım. Kendine has bir ışığı vardı ve tamamen karanlık bir alanda bile onun her ayrıntısını görmek zor olmazdı.
Gözlerimi ondan ayırınca, yanında ki kadın göğsüme bıçak saplanmasına neden oldu. Gerçekten sevgilisi miydi acaba? Tabii sevgilisi, aptal yoksa onu neden böyle lüks bir restorana özel odaya getirsin ki. Kadın çok güzeldi. Fazla güzel. Umutsuzluk içime işledi. Onunla şansım olacağından falan değildi tabi ama hayallerimde bir şansım vardı şimdi onu tamamen kaybetmiştim. Bu adamın hayaller için bile fazla olduğu gerçeğiyle yüzleşmiştim. Kadının sarı saçları omuzlarından aşağıya dökülüyordu. Hani şu bizim kabaca at gibi tabirini kullandığımız kadınlardandı, uzun boylu, uzun bacaklı, atletik, çok ama çok seksi. Yeşil gözleri buradan bile parıldıyordu. Yüz hatları ince ve çekiciydi.
Üzerinde benim giymeyi bırak, yanından bile geçmeye cesaret edemeyeceğim koyu yeşil mini bir elbise vardı. Şık dekoltesinden taşan göğüslerini cesurca sergiliyordu. Bir kadın olarak bile beni bu kadar etkilediyse karşısında ki Bay Mükemmel'i daha çok etkilemişti muhtemelen ve Bay Mükemmel bu gece bu kadın ile emeline ulaşacaktı ben ise bu gece yatağımda yalnız başıma uzanıp hayaller âleminde benimle olduğunu hayal edecektim. Yanlarına gidince sesimin titrememesini umarak tane tane konuşmaya çabaladım.
"Merhaba Alp Bey, Merhaba Hanımefendi."
İkisini de başımla kibarca selamladım. Yüzüme de samimi görünmesini umduğum bir gülümseme yerleştirdim. Benim konuşmamla beraber Bay Mükemmel'e bir şeyler anlatmayı bırakan sarışın afet beni süzdü ve sahte bir gülümsemeyle gülümsedi. Bay Mükemmel'in gözleri zaten ben odaya girdiğimden beri üzerimde olduğundan onda belirgin bir değişiklik olmadı, ya da ben gözlerinin benim üzerimde olduğunu hayal ediyordum.
"Ben Naz, bu gece size hizmet edeceğim. Dilerseniz siz mönüleri incelerken bende içecek bir şeyler getireyim ne arzu edersiniz." Evet, bunları tek nefeste sıraladım, tamam pek tane tane olmadı, ama en azından sesim titremedi.
"Merhaba..." O yüzünde beliren, hınzır bir gülücük mü? Yoksa bana mı öyle geldi? Beni hatırlamış olabilir mi? Hiç sanmıyorum. Alt tarafı iki hafta önce ona çarpmış ve saçmalayarak kaçmıştım. Beni hatırlaması gereksiz olurdu.
"Bize beyaz şarap getirin lütfen, yemek siparişini şarap gelince veririz."
Kafamı sallayıp, kapıya doğru yürümeye başladım. Titremem dışarıdan belli olmadığını ummaktan başka yapacağım bir şey yoktu. Bir adam beni nasıl bu kadar heyecanlandırabilir, hem de yanında sevgilisi olan, sahipli bir adam ne yapıyorum ben kendine gel Naz. Kapının dışında Doğukan bekliyordu. Dağılmış gibi göründüğümü fark etmediğini umarak konuşmaya başladım.
