Acıdan zevk alınabilir mi?
Biri bana bunu Alp ile tanışmadan önce sorsa kesinlikle "HAYIR" derdim.
O bütün hayırları mı "MÜMKÜN" kıldı.
Bir enkaz olan hayatımı ateşe vermiştim, ateş küle dönüşmüştü, ama o tüm külleri yeniden alevlendirdi...
Bay Mükemmel'in baskısı bittiği ve sözleşmem de son bulduğu için hikayeyi istek üzerine yeniden paylaşma kararı aldım. Bayan Mükemmel kitabını şimdilik paylaşamam ama sözleşmem son bulduğunda onu da buradan yayınlayacağım.
Öncelikle bu benim ilk hikayem olduğu için yeni yazım tarzıma alışkın olanlara hitap etmeyecektir. Türk karakterler ve bilindik bir konu hakkında acemice yazılmış tam erotik bir roman. Başlamak isteyenler buna göre değerlendirebilir.
Feministler için üzgünüm. Hikaye çok BDSM. :D Başrol kız biraz yüz karası olabilir. Bu yüzden eleştirileri görmezden geleceğim. :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annemin bağırması ve ağlaması acı çekiyormuş gibi geliyordu. Babamın gür sesini duydum.
"Sus, kes sesini yoksa o kıymetli kızının boğazını keserim anlıyor musun? Sen yalancı bir orospusun şimdi bana istediğimi vereceksin."
"Lütfen! Lütfen kızıma dokunma. Bana ne istersen yap ama ona dokunma!"
***
Ter içine yataktan fırladım. Doğrulup bir süre titreyen ellerime baktım. Bu kâbusları geride bırakmam gerekmiyor muydu? On iki sene geçmişti ve ben hala bu kâbuslarla uğraşıyordum. Geçmişini ne kadar unutmaya çalışsan da ya da olmamış gibi yapsan da peşini bırakmadan seninle geliyordu. Yetimhaneden ayrıldığımdan beri bu kâbusları görmüyordum ama bu gece yine gelmişlerdi arada kendisini hatırlatması gerekiyordu demek ki. Normal bir çocukluk geçirmeyince devamı da pek normal gelmiyordu. Babam uyuşturucu bağımlısı pisliğin tekiydi zavallı anneme çektirdikleri yüzünden ondan nefret ediyordum. Onun yüzünden bu kâbuslarla uğraşmak zorunda kalmaktan nefret ediyordum. Benim normal bir hayat yaşama şansımı elimden almıştı. Boğazımda oluşan düğümden kurtulmak için su bardağına uzandım. İki elimle bardağı tutup bir kaç yudum su içebildim. Annem ve babam öldüğünde on yaşındaydım, geçmişim yüzünden kendimi bile yalan söyleyerek kandırıyordum. Kimse gerçekleri bilmiyordu bir yalan uydurmuş herkese onların bir trafik kazasında öldüğünü söylüyordum hatta buna ben bile inanmaya başlamıştım. Hayatımın 8 yılı yetimhane ve koruyucu aile yanlarında oradan oraya sürüklenerek geçti. Asla evim olmadı. Hiçbir yere evim diyemedim. Ama şimdi hayal ettiğim hayata kavuşmama üniversitemin son senesini bitirmek kaldı. Sonra mimar olarak bir şirkette iş arayabilir, kendi hayatımı kurabilirim. Geçmişimi geride bırakamam belki ama onu insanlardan ve kendimden saklayabilirim. Zaten şu anda yaptığım tam olarak bu değil miydi?
Tuvalete gitmek üzere yatağımdan çıktım. Evin karanlık koridorunda ilerleyerek banyoya girdim. Evin bu halinden nefret ediyordum. Karanlık, sessiz ve yalnızlık dolu bir ev. Daha geleli üç gün olmuştu ama şimdiden sıkıntıdan patlamak üzereydim. Sanırım ev arkadaşlarımdan önce dönerek hata yapmıştım yalnızlık pek benlik değildi çıldırmak üzereydim. Neyse ki yarın dönüyorlardı, yalnızlığım son bulacaktı. Yaz tatili bitmiş son senemize resmi girişimizi iki gün sonra yapacaktık.
