Onverwacht

5

P.o.v Sanna

'Samuel?' Zeg ik. Vragend kijk ik Sem en zijn vriend aan. 'Sorry Sanna, ik had het eerder moeten zeggen.' Zegt Sem. 'Meen je dit...' ik slik. Hij knikt. 'Mijn broer had dus gelijk..' Weer knikt hij. 'Sam ik laat jullie wel even alleen, ik ben bij Brad.' Zegt de vriend van Sem..uuh...nee...Samuel... Hij knikt. De jongen gaat weg. 'Ik vertrouwde je...' 'Je kan me ook vertrouwen.' 'Waarom lieg je dan tegen mij over je naam..?' 'Ik weet het niet, sorry.' 'Lafaard, ik wil dat je me nu naar huis brengt.' 'Dat gaat niet.' 'Waarom niet?' 'Dioni is met de auto.' 'Dan zet je me maar op de bus.' 'Blijf nog even alsjeblieft.' 'Ik wil niet langer bij jou zijn.' 'Ook niet als ik een goede reden geef.' 'Daar moet ik nog even over nadenken.' 'Ga zitten.' Zegt Samuel. Ik ga naast hem op de bank zitten. 'Ik moest wel, ik had geen andere keus.' 'Vertel dan waarom niet.' Zeg ik. Ik hoor de deur open gaan. Dan komt er een jongen van een jaar of 20 naar boven. 'Zo Sam is dit je chick, niet verkeerd hoor.' Ik zie Samuel schrikken. Ik kijk hem aan, maar hij ontwijkt mijn blik. 'Loop je mee?' Vraagt de jongen tegen mij. 'Ik weet niet eens wie je bent.' Zeg ik. 'Nou ik ben Rico en nu meekomen.' Zegt hij op een onaardige gemene manier. 'Nee....' Fluister ik. 'Ik zou maar naar mij luisteren anders gebeuren er geen leuke dingen.' Zegt Rico. Ik kijk Samuel aan. 'Loop met hem mee.' Zegt Samuel.
Wat met deze griezel mee.... ik vertrouw Samuel maar.....of het slim is is de vraag.
Ik loop met Rico mee. Hij brengt me naar een kamer. 'Luister naar mij en doe wat ik zeg en doe je dat niet dan merk je snel genoeg wat er gebeurt.' Zegt Rico. Ik knik...'Doe je kleren uit.'
Wat meent hij dit, waar is Samuel, hij moet me helpen....
'Dat ga ik niet...' PETSSS. 'Doe je kleren uit zei ik!' Ondanks de pijn doe ik wat hij zegt.

Wat Rico net hier bij mij heeft gedaan wil ik vergeten, maar dat gaat moeilijk als je nog steeds op de zelfde plek ben... Ik wil er niet meer aandenken. Ik voel zijn hand nog steeds op mijn gezicht. Niet alleen op mijn gezicht op heel mijn lichaam.......
Mijn ogen zijn rood door het huilen, ik voel me vies, mijn hoofd doet pijn en het ergste is nog ik zit nog steeds in de zelfde kamer. Rico heeft de deur opslot gedaan, zodat ik niet weg kan.
Ik zit opgekropen op het bed. De deur gaat open. Ik schrik. Het is Samuel. Hij komt naast me op bed zitten. 'Waarom deed hij dat...?' Fluister ik. 'Het is zijn werk.' Zegt Samuel. 'Wat meisje verkrachten en betasten, wat een super werk verdient vast goed.' De tranen glijden weer over mijn wangen. 'Hè, kom hier.' Samuel wil me vast pakken. 'Nee blijf van me af!' Zo boos heb ik me nog nooit gevoelt. 'Sanna ik doe ook alleen maar wat er van me wordt gevraagd!' Zegt Samuel. 'Je kan het ook niet doen!' 'Zo makkelijk gaat dat niet, jij denkt dat ik dit voor mijn lol doe!' 'Jaa!' 'Natuurlijk niet!' 'Ik had naar mijn broer moeten luisteren en niet meer met jou moeten afspreken dan was dit niet gebeurd!' 'Ja en dat heb je niet gedaan!' 'Nu luister ik wel naar mijn broer, jij bent fout dus waarom zou ik geloven dat jij dit niet voor je plezier doet!' 'Sanna luister!' 'Nee, luister jij maar naar mij!' Roep ik. 'Je leest zo veel verhalen over dit soort mensen jongens. Waarom doe je het dan. Je leest in die verhalen toch dat het altijd weer goed komt. Als je ontsnapt en dan naar de politie gaat!' 'Weet je ik wens je veel succes!' Samuel loopt naar de deur en laat hem open. 'Ga dan!' Schreeuwt hij. 'Graag!' Schreeuw ik terug. Ik ren door de woonkamer en wil de deur uitgaan als ik een klap in mijn gezicht voel. 'LOPEN JIJ!' Rico..... ' Ik hoop dat je begrijpt dat ik hier niet zo van gediend ben!' Schreeuwt hij. 'Samuel liet mij gaan!' 'Laat Samuel hier buiten, jij rende weg terwijl ik nog zo had gezegd dat je daar moest blijven!' Tiert Rico. Rico sleurt mij terug naar de kamer. Rico gooit mij tegen de muur. Mijn hoofd komt tegen de muur het doet verschrikkelijk veel pijn. Voor ik het weet word het zwart voor mijn ogen.