AŞKA GIDEN YOL

11. Bölüm

Kalbin kırılırken orada olacağım.
Duvarların sallanırken orada olacağım.
Umudun tükenirken orada olacağım...

Valizim Ryan'ın arabasında giderken ben kendi arabamı seçmiştim. Garajında arabamın sığacağı kadar yer olduğunu söylemişti ben de daha rahat edeceğimi düşünerek arabamı almıştım. Şimdi o önde ben arkada sürüyorduk. Çok iyi bir sürücü olduğuna karar verdim. Şeritten hiç çıkmıyordu ve hız limitine uyuyordu. Aslında dengeli bir insandı. Benim gibiydi.

Onun gibi olmak...

Düşüncesi bile beni heyecanlandırmaya yetiyordu. İşini büyük bir aşkın oluşturduğu tutkuyla yapıyordu ve bu benim için çok önemlidir. İşini seviyor. Müziği seviyor. Beni seviyor... Gözlerinin bana bakarken ışıldadığını görüyorum. Geriye benden başka hiçbir şey kalmamış. Yeni bir sayfada artık biz yazılıyoruz. Ikimiz için de yeni bir başlangıç...

Nefesimi huzurla dışarı verdim ve kırmızı ışık olmasına sevinerek kafamı geriye yasladım. Çalan telefonum huzurumu bölmüştü. Hemen kulaklığımı takıp aramayı yanıtladım.

"Efendim James. "

"Neredesin? "

"Senin hiçbir şeyden haberin yok? " diyen endişe ve şaşkınlık arasında kalan sesimle konuştum ve devam ettim "bugün ben evde yalnızken... Eve biri girdi. Odamdaki aynaya da bir hatıra bırakıp gitti. "

"Beni neden aramadın? "

"Aradım. "

"Eğer böyle bir şey olduğunu söyleseydin yanında olurdum. "

"Kendimi suçlamayacağım. Seni de suçlamayacağım. Olaylar böyle gelişti. Önemli bir görüşmen vardı. Varlığını unuttuğum bir görüşme ve gelemezdin. Gelmemeliydin. "

"Andy mi aldı seni? "

"Hayır, Ryan. " ışık yeşile dönmüştü. Ev az uzaktaydı. Tahminimce beş dakikaya orada olurduk.

"Ah, doğru! Siz randevulaşıyordunuz. "

"Önümüzdeki hafta Ryan'da kalıyorum. Sen de kendine bir yer bul. Eğer bulamazsan valizinle Andy'nin evine git ve 'beni baş belası kardeşim yolladı sende misafirim bir hafta' de! "

"Endişe etme, bakarım ben başımın çaresine ve Ryan'a söyle yanlış bir şey yapmasın. "

"Kapatıyorum. Öptüm. " diyerek aramayı sonlandırdım. En büyük görevi utandırmakmış gibi sürekli yanaklarımı kızartıyordu.

Ryan'ın arabası yavaşladığında ben de yavaşladım. Garaja konvoy halinde park ettikten somda valizimi alışını izledim. Belki kol kaslarının ettiği o seksi dansı da biraz izlemiş olabilirim. Sonra birlikte eve girdik ve direk yatak odasına çıktık. Valizimi bıraktığında "teşekkür ederim. Zorunda değildin. " dedim.

"Zorundaydım. Sana en ufak bir şey olsun istemiyorum. "

"Ben de sana! Ryan lütfen dikkatli ol! Chris'in akıl sağlığı yerinde değil. Yani ben öyle düşünüyorum. Yalnız olmamaya gayret göster. "

"Bundan sonra seni işe ben götürüp ben alıyorum ve o deli içeri girene kadar benimle kalıyorsun. Itiraz istemiyorum. "

"Önümüzdeki hafta seninleyim ama sonrası için söz veremem. "

"Neden? "

"Çünkü James kendine bir iş ve bir ev bulana kadar benimle kalıyor ve ben onun sığınıtı gibi başka yerlerde kalmasını istemiyorum. " sevdiğim oğlana ağzını açtırmadan devam ettim. "Hayır ben burada kendimi sığınıtı gibi hissetmiyorum. Aksine çok rahatım. " diyerek yatağına oturdum.