Ρίξε λίγο χρώμα!

Κεφάλαιο 33ο

"Το κουδούνι" σχολίασα καθώς ξάπλωνα στην αγκαλιά του.

"Το ακούω" απάντησε αδιάφορος.

"Δεν θα ανοίξουμε;" ρώτησα.

"Θα βαρεθούν και θα φύγουν"

Γέλασα αυτάρεσκα και έκλεισα τα μάτια μου. Το κουδούνι επέμενε. Ήταν φυσιολογικό που κανείς μας δεν κινήθηκε εκατοστό;

Μπα. Θα βαρεθούν και θα φύγουν όπως είπε και ο Φερνάντο. Ένα πνιχτό γέλιο του, ταρακούνησε το κεφάλι μου που ξάπλωνε στο στέρνο του.

"Φερνάντο; Ρωξάνη; Είστε μέσα;" ακούστηκε η φωνή του Όσκαρ.

Ακούστηκε η πόρτα της κουζίνας να ανοίγει και να κλείνει.

Σκατά.

"Σκύψε" αναφώνισε ο Φερνάντο, κρύβωντας μας.

Αν κάποιος έμπαινε από την κουζίνα στο σαλόνι, δεν θα μας έβλεπε γιατί ο καναπές ήταν γυρισμένος προς την άλλη πλευρά.

"Μα που έχουν χαθεί.." ακούστηκε η Μαρισόλ να μονολογεί.

Ο Φερνάντο κάλυψε το στόμα μου γιατί ήμουν έτοιμη να σκάσω στα γέλια. Αυτόματα, τα δόντια μου δάγκωσαν τα δάχτυλα του δυνατά.

"Αα" αναφώνισε.

Τότε έσκασα στα γέλια κοιτώντας τον.

"Τι στο..." ακούστηκε η Μαρισόλ.

Γούρλωσε τα μάτια της μόλις μας είδε γυμνούς στον καναπέ.

"Hòla" της είπα χαμογελαστή κουνώντας τα δάχτυλα μου κυματιστά προς εκείνη.

"Μωρέ καλά τα είπα εγώ" αναφώνισε θριαμβευτικά.

"Όσκαααααρ" φώναξε καθώς πήγαινε να ανοίξει την πόρτα.

"Ωχ ωχ ωχ" μονολόγισα.

"Να σου πω, Μαρισόλ" φώναξε ο Φερνάντο. "Θα φέρεις όλη την γειτονιά να μας δει γυμνούς;" συνέχισε και χαχάνισε.

"Τι έγιν..." ακούστηκε ο Όσκαρ πριν μας αντικρύσει στον καναπέ.

"Hòla" είπε ο Φερνάντο αυτή τη φορά.

Έσκασα στα γέλια πιο έντονα αυτή τη φορά.

"Θα μας πέρνετε μάτι για πολλή ώρα;" ρώτησε ο Φερνάντο. "Κι εσύ κάλυψε και κάτι" είπε σε μένα.

"Α, όταν με έβαλες να ποζάρω γυμνή στο ατελιέ σου είμασταν εντάξει και τώρα μας χαλάει;"

"Μόνη σου τσιτσιδώθηκες"

"Τι λες ρε; Εσύ με ανάγκασες!"