Destiny of the Heart ( Completed-Editing )

Kabanata Seventeen

Abigail's pov

It can't be...

" Hello, " he simply said to all while smiling and waving.

Sh*t!

Anong ginagawa niya dito? Paano niya natunton ang lugar na ito? atsaka... Professor? Kailan pa siya kumuha ng kursong Education? bakit hindi ko alam? shet! I'm doom.

Mabilis na tumalikod ako sa kinatatayuan ko at muling nakipagsiksikan sa mga tao para makalabas sa kumpulan na iyon.

Napahawak ako sa dibdib ko na malakas pa ang kabog kapag nakakakita ako ng hindi dapat nung makalabas ako doon.

H'es...

He's...

He's here.

Pero...

Pero hindi pwede!

Sabihin niyo nga saken na hindi ito totoo! Di ba? di ba?

Hindi ito totoo! Hindi! Hindi!

" Kyaaa! Aby! Makalaglag panty si Sir! " tili ni Isa nung makabalik na ito sa pwesto namin. Hindi ko siya pinansin, pero tumango ako sa kanya " Ghad! Pang Mr Universe ang dating! Hihihi. May girlfriend na kaya si Sir? sana wala pa! "

" Atsaka tayo mag-aapply Dang! Waaa! Ang gwapo, jusko, jusko! " tili rin ni Shane

Paano niya nalamang... nandito ako?.

Tss!

Hindi maganda ito!

Ayokong mawala na parang bula nalang ang pinaghirapan ko ng limang buwan na paglimot sa kanya. Kailangan ko siyang mapaalis dito. Hindi ko siya kailangan dito.

I excuse myself to my friends and went out. I get my phone in my pocket and dialled Insan's number.

Shit! Why she's not answering?!

I tried also to call Alfredo and his friends but they are not also answering.

Bakit? Plano ba nilang lahat ito?!

Natigil ako sa pagtatawag sa kanila nung maalala ko ang sinabi ni Insan.

Final stage?

Anong ibig sabihin ba nun? shit! Hindi pwede to!

" Abi... " my heart pump faster when i heard his voice. Napapikit ako at pinakinggan muli sa utak ko ang pagtawag nito saken. How i miss his voice. I miss him. Hindi ko maitatanggi iyan. Pero... baka masaktan lamang ako kapag ipagpapatuloy ko pa itong kahibangan kong ito. Hindi ako ang mahal niya. Kaya kailangan kong tanggapin ang katotohanang iyon at huwag ng umasa pa.

Someone.. please, save me here.

" Kyaaaaaaaa! Sir pa picture! " rinig kong tili ng mga estudyante, sign na pwede na akong tumakbo paalis dahil pagkakaguluhan na siya ng mga estudyante at may tsansa rin na hindi niya na ako mahabol. Mabuti na rin iyon, dahil ayoko pa siyang makausap, ayoko pa siyang marinig na magsalita. Hindi ko pa kaya. Hindi pa.

Masiyado pang sariwa at masakit ang lahat. Kaya hangga't maari, ayoko pa siyang makita. Ayoko pa. Ayoko. Huhuhuhu.

" Auntie! " pagtawag ko kay Auntie sa gitna ng paghikbi ko. Nasa labas ngayon ako ng campus at pinuntahan ang tindahan doon ni Auntie. Niyakap ko siya nung humarap ito saken at iniubob ko ang mukha ko sa balikat nito.