Destiny of the Heart ( Completed-Editing )

Kabanata Nineteen

Mike's POV

" I-im s-sory... B-but I don't l-love you " the last thing I heard before she run away.

My heart, hurt a bit. A bit only, cause I know deep inside of hers... She loves me.

A bit hurt... Cause... She deny it, she don't want me, she don't want to be mine... Mine alone...

Kung sa bagay... Kasalanan ko naman kung bakit ganito siya saken ngayon. Ako ang may kasalanan kung bakit niya pilit na inilalayo ang sarili niya saken, kung bakit ayaw niya na maging kaming dalawa.

I hurt her.

Damn!

I'm so damn numb, back then!

I'm so stupid, not to feel and see the feelings of her for me.

Nabulag kasi ako.

Nabulag ako ng pagmamahal ko sa isang babae na malabo ng maging aking muli dahil nakatali na ito sa iba.

" Alam mo Mike... Hindi mo naman na kailangan pang itago ng matagal iyan eh. Dahil baka iyan pa ang maging dahilan, kung bakit ka lalong masaktan. Na dahilan na kung bakit may mawawala na naman sa'yo, imbis na isa lang. Na dahilan kung bakit ka na naman magpapaka lulong ng dahil doon "

Naalala ko ang sinabi niya saken noon, that time when we making a shelf for his books that I bought for her.

At noon ko lang rin napatanto ang sinabi niya saken noon matapos niyang mawala ng isang araw.

Na tama ako...

Na alam niyang wala akong amnesia, na hindi naman ako nawalan ng alaala, na nagpapanggap lang ako.

At that time ko rin napagtanto na tama ang kanyang mga sinabi.

Dapat pala talaga ay dapat inamin ko na sa kanila ang katotohanan. Para hindi na sana ako nasaktan ng ganito, para sana hindi ako nawalan na naman ng taong mahal na mahal ko at para sana hindi ko na naman naramdaman ang naramdaman ko noon nang iwan na lamang ako ni Jazmine sa ere.

Tama nga ang kasabihan ng karamihan na...

Malalaman mo lang ang halaga ng isang tao, kapag nawala na sa'yo ito.

Dahil that day when My heart is gone and nowhere to found, I realize how much she's important for me. Na hindi ko siya kayang hindi makita, na hindi ko siya kayang mawalay sa tabi ko.

" Dude, how's your mission? " bungad na tanong saken ni Alfredo nang makaupo ako sa harapan ni Francis.

Nandito kami ngayon sa isang night bar na pagmamay-ari ng isa sa mga mayayamang kaibigan ni Francis.

" Mission failed? " mapang-asar pang tanong ni Francis saken. Nginusuan ko lang siya habang masama ang tingin ko sa kanya " Ahh, I see " tangong ika nito na lalo kong ikinanguso.

" Kinausap mo na ba? " tumango ako at nag order ng isang herd drink " How? Matinong usapan ba ang naganap? "

" I think so?? "

" You think so?  "

" Sa may corridor kasi kami nag-usap eh, "

" What? You kidding right? Ginawa mo yon? "

" I guess? I mean... Yes?, eh nag walk out kasi siya after I discuss to the class about my past and about... Her "

" Ginawa mo yon? Astig ah? " si Francis