Delalamın *tamamlandı*

4. Bölüm "KIRIK KALPLER GEZEGENİ"

"Yanardağlar, ister etkin, ister sönmüş olsun, bizim için aynıdırlar. Bizim için önemli olan dağdır. Değişmez olan da o."

-Küçük Prens

Bölüm Şarkısı: Tom Odell/ Another Love

Genç kız, şaşkındı. Telefonu üç gündür neredeyse hiç çalmıyordu. Ancak annesi şu ana kadar yaklaşık on kere aramış olmalıydı.

Cep telefonunu çıkartıp Türkiyenin alan kodunu girerek annesinin numarasını tuşladı. Telefon bir süre çaldıktan sonra annesinin titrek ve çekingen sesi duyuldu.

"A-alo?" Sesi beklenti doluydu. Korkuluydu.

"Annem?" Annesinin nefes alış verişinin telefonun ucundan hızlandığını hissedebiliyordu.

"Kı-kızım? Annem, iyi misin ha? Annesinin meleği. Nerdesin simdi, iyi misin, cevap versene kizim!"

Annesi ağlıyordu. Mia kaşlarını çatarak annesinin sorularını cevapladı.

"Tabi ki de iyiyim. Hem, neden iyi olmayayım ki? Yalnızca aramanı bekliyordum."

"Bindiğin uçak dusmüs. Oyle dedi televisyon bana." Tatlı aksanlı annesini dinlerken gülümsedi.

"Uçak falan düşmedi annecim. Ben iyiyim." Kızın sesi sakindi.

"Tanrım, şükürler olsun sana!" Annesi Allah'a kızını koruduğu için tekrar teşekkür etti.

***

Kapıyı açıp kafasını içeri uzattı ve ne var ne yok diye baktı Mia. Amcası uyuyordu. Acaba Benjamìn nerede diye düşündü bir an. Genç kızın içinde bir sıkıntı vardı. Ancak adını bir türlü koyamıyordu.

Yavaşça aşağı inip eve bakındı minik kız. Sanırsa boştu ev. Adımlarını mutfağa yönlendirip buzdolabını açacakken buzdolabının kapağına yapıştırılmış notu fark etti.

"Toplantım var. Akşam 7.30PM* gibi evde olurum kızım. -Amcan"

Mia, eğrice gülümseyip notu masanın üzerine bıraktı ve kendine bir bardak limonata doldurup odasına çıktı. Bardağı masasının üzerine bırakıp, ilk çekmeceden yeni günlüğünü çıkardı ve bir sayfa boşluk bırakıp ikinci sayfayı açtı.

20 Ağustos 2014

Sevgili Günlük,

Amerikaya varalı tam bir hafta oluyor. Mutluyum, huzurluyum, hüzünlüyüm. Babamın neden beni dövdüğünü hiçbir zaman bilemedim. Anlıyorum, gerçek kızı değilim. Ancak bu beni dövmesine neden olmamalı.

Ne yaptım? Hiçbir fikrim yok. Ancak benden ne kadar nefret ederse etsin, bu nefretin nedenini öğrenmek için her şeyi yapacığım.

Annem, annemi çok özledim. Ancak o şu an mutlu. Bunu hissedebiliyorum. O mutlu çünkü ben mutluyum. O mutlu çünkü ben özgürüm. O mutlu çünkü sevildiğim bir yerdeyim.

Yaklaşık iki yıldır yapmadığım bir şeyi yapacağım bu akşam.

Piyano'nun karşısına geçip, onunla dertlerimi paylaşacağım. Onunla konuşacağım.

Piyanoyla konuşmak, piyanoya derdini anlatmak... Kim bilebilirdi ki o piyanonun bir canlı olduğunu...