Delalamın *tamamlandı*

10. Bölüm "HAYATIN AĞINDA"

"Doğruluk mu daha büyük meziyettir, yoksa yiğitlik mi?" diye sorar, cevap ne olursa olsun, "Bütün insanlar doğru olsaydı yiğitliğe lüzum kalmazdı!"derdi.

-Od, İskender Pala

Bölüm Şarkısı; Gnash / I hate u I love u

~~~

Yürüyemiyordu minik kız...

Sırtındaki kemer izleri, günü bir yenileniyor, havaya karışan çığlıklar umut kuşlarını kaçırıyordu. Hayattaki umut kavramından muzdarip Mia, sadece susuyordu. Biliyordu ki sessizlik, ona gürültü olarak geri dönecekti.

Merdivenleri tırmanıp odasını ararken, gözleri ara ara kararıyor, bilinci hiçliğe karışıyordu. Elini duvara sürüyerek minik adımlarla ilerlerken, attığı her adımda, omur iliğine yükselen sızı tırnaklarını kemiklerine batırıyor, sanki maratondaymışçasına atan kalbini sıkıyordu bir yumruk.

İnce parmaklarıyla anahtara basarken, aldığı nefesin yetmediğini hissediyordu minik kız çocuğu. Saçları hâlâ kanayan beline yapışmış, sarı teller kırmızıyla lekelenmişti.

Odasının kapısını aralayıp içeri adımını atar atmaz inleyip yere bıraktı kendini. Kalbi, kaldırmıyordu bu sevgisizliği. Beyni, kabul etmiyordu bu adaletsizliği.

Yerde emekleyerek pencereye doğru süründü ve camı araladı minik kız. Derin derin solurken, ciğerlerinden gelen iflas bayrağının sallanışını işitebiliyordu.

Minik dudaklar aralandı.

Kanar gibi yaramı dağlarım

Yanar içim yine de saklarım

Geçmez sözün bir bana geçmez

Gücün yetmez

İşaret parmağıyla camdaki buğuya dokundu. Minik bir su damlası çizdi. Su damlası, aktı.

Koşar ölüme atlarım

Ezip geçer yine de kalkarım

Yetmez gücün bir bana yetmez

Sözün geçmez gücün yetmez

Kolunu dirseğinden büküp sırtına değdirdi. Acı, katlanılmazdı. Acı, Mia'nın beden bulmuş haliydi. Acı, insanların 'sevgi' diye adlandırdığıydı.

Öyle dertli derli bakma gören olmaz

Kalbinden söyler ama duyan olmaz

Bazı bakışlar gözlere ihanettir. Bazı duygular ise kalbe. Bazı davranışlar vicdanı körükler. Bazıları ise sulayıp geçer. Mia, öyle bir seyrediyordu ki dışarıyı, dışarıdan gören yabancı bir göz, kızın 100 yıldır dışarı çıkmadığını zannederdi.

Kaçar gibi geriye bakmadım

Akıp gider içime gözyaşım

Yetmez gücün bir bana yetmez

Sözün geçmez gücün yetmez

Naif ses dört duvara çarpıp tekrar sahibine ulaştı. Kız, o kadar korkarak söylüyordu ki, yine babası gelecek diye korkuyordu. Yine dayak yer diye korkuyordu. Yine ezilir diye korkuyordu.

Öyle dertli dertli bakma gören olmaz

Kalbinden söyler ama duyan olmaz

Boşuna öyle bakma minik kız. Seni senden başka anlayan olmaz...