Delalamın *tamamlandı*

7. Bölüm "VARSA YOKSA KALBİM VE KIRIKLARI"

"Son beş yüz yıl baş döndürücü devrimlere sahne oldu. Dünya tek bir ekolojik ve tarihsel küre olarak birleşti. Ekonomi daha önce görülmemiş şekilde büyüdü ve insanlık bugün eskiden sadece masallarda anlatılan zenginliği yaşıyor. Bilim ve Sanayi Devrimi insana süper insan gücü ve fiilen sınırsız enerji sağladı. Daha mutlu muyuz peki?"

-Yuval Noah Harari - Hayvanlardan Tanrılara - Sapiens

Bölüm Şarkısı: Sia / Bird Set Free

~~~

Karşılarında duran adam, parmaklarını sıkı sıkıya kenetlediği günlük ile gözlerinin içlerine bakıyordu.

Kerem ATLAS, öne doğru atılırken öfkeli gözlerle baktı ağabeyine. Ne yüzle buraya gelirdi?

"Ne işin var senin burda?" Adamın sesindeki öfkeli ton, sağır olanı duydurabilecek cinstendi. Koluna dokunan elle başını oğluna doğru çevirdi. "Duymasın,"

Adam başını sallayıp, yaşlı gözlerle kendisine bakan kardeşine döndü. "Neden geldin buraya? Rahat bırak kızımı artık! Yeter yaşadıkları!"

Koray, kardeşini dinlememişti. Kulakları, işittiği eşsiz ses ile cıvıldıyordu. Kardeşini ittirip merdivenlere yöneldi. Arkasından koşan Benjamìn ve Kerem ise korku ve kuşkuyla merdivenlerden çıkan adamı süzüyor, tetikte bekliyorlardı.

Ses, siyah kapılı odadan geliyordu. Yavaş hareketlerle kapıyı araladı adam.

Kızının sesi, muazzamdı. Ve kendisi, kızının bu yeteneğini 16 sene sonra şans eseri öğreniyordu. Tam 16 sene sonra. Geç kalınmışlıklarla dolu koca 16 yıl sonrasında.

We made these memories for ourselves,

Bu anıları kendimiz için oluşturduk,

Where our eyes are never closing,

Gözlerimizin asla kapanmadığı o yerde,

Our hearts were never broken

Kalplerimizin asla kırılmadığı o zamanda,

And time's forever frozen,still.

Ve zaman hala sonsuza kadar donmuş halde.

So, you can keep me,

Ve beni saklayabilirsin,

Inside the pocket of your ripped jeans.

O yırtık kotunun cebinde.

Holding me close until our eyes meet.

Beni gözlerimiz kesişene kadar yakınında tut.

You won't ever be alone, wait for me to come home.

Asla yalnız kalmayacaksın ,eve gelişimi bekle.

Piyano'nun kapağını kapattı minik kız. Eteğini silkerek siyah vitrin dolabına doğru yöneldi. Camekan'dan çıkardığı siyah, mat keman ile oturdu yerine.

Adamın gözleri kızının boynuna yasladığı kemana takıldı.

Ndrit...

Bu onun kemanıydı. Yıllar önce kaybettiğini sandığı kemanı, şu an kızının boynu ve parmakları arasında duruyordu. Siyah, mat kemanın üzerine beyazla işlenmiş Ndrit, gözlerini doldurmaya yetmişti.