Mavi Sürgün

1. Bölüm (Düzenlenecek)

Arkadaşlar bol bol
vote ve yorumlarınızı bekliyorum.
Nasıl bulacaksınız çok merak ediyorum.İyi okumalar..

Loş ışıkların girdiği yarı karanlık bir odada tek başıma oturuyordum.Ailem her zaman ki gibi işlerinin başındaydı.Annem toplantıda babam ise tam olarak bende bilmiyorum nerede olduğunu.
Ben ise evde boş boş oturmaktaydım.

Gri gözlerim şişkince, gözyaşları iri damlalar halinde süzülürken, birazdan alacakmış duygusu veriyordu insana.

Duvarda asılı saate daldım. Bir an kapı açıldı.İçeriye annem girdi.

O da şaşırmıştı.

"Ne yapıyorsun"diye sordu bende

"Hiç. Her zaman ki halim."diye yanıt verdim. Ve ayağa kalkıp salona geçtim.

Babam her zaman ki gibi değildi. Hep iyilikle parıldayan yüzü, bugün biraz kaygılı ve tuhaf bakıyordu sanki.

Fakat dudakların da görülen ince alaylı bir gülümseme yüreğimi alıp götürmekle beraber içimi de korkuyla karışık bir ürkeklikle ve korkuyla dolduruyor.

Babama "İyi misin?"diye sordum.

Yüzüme boş boş baktı.Ve hafiften bir gülümseme atarak "İyiyim"dedi.

Bu durum olağanüstü bir merak uyandırıyordu bende. Ağlamakla birlikte ahenkli hıçkırıkları annemin ağıtlıklarına eşlik ediyordu. Bir titreme sardı vücudumu.

İnanamıyorum olanlara her şey bir gece de değişmişti sanki.
Bu olanları anlamıyordum.

Çok korkuyordum.Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu. Koltuğa uzandım.Yatar yatmaz uyumuştum. Aradan bir iki saat geçti. Küçük takırtılarla uyandım.

Ağacın dalları cama vuruyordu adeta. Ama ses salondan geliyordu.Her yer karanlıktı. Yataktan çıktım. Ve odamın kapısını açtım.

Merdivenlerden titreye titreye inmeye çalışıyordum.Ses artmaya başlamıştı.Bu küçük gıcırtının nereden geldiğini bulamıyordum. Çok korkmuştum. Birden kapı açıldı.Bir siyah gölge gördüm.

Hemen kapıyı kapattım.Ve annemin yanına koştum.Annemi uyandırdım.Ve olanları anlattım.İnanmadı...

"Rüya görmüşsündür"diyerek beni odadan çıkardı.

Şaşırmıştım. Bana böyle davranan annem miydi? Odama çıktım ve yorganın altına girip uyumaya çalıştım. Sabah olmak üzereydi. Bu olanların şokunu atlatmıştım sanırım, yada öyle sanıyordum...Birden kapı açıldı.Bende kim olduğunu merak ettim ve kapının deliğinden gözetlemeye çalıştım.

Evimize siyahlar içinde biri girdi.. Kim olduğunu kavrayamadım...
Korkuyordum..Kalbim hızlı hızlı atıyordu ve nefesimi kontrol edemiyordum.

Siyahlı adam evin içine girdikten sonra salonun ortasına kadar ilerledi fakat ne düşündü bilmiyorum koşarak evden çıktı. Yarım saat bekledim.Sonunda gelmeyeceğini anladım ve salona geçtim.Her yeri kilitledim..

Hemen annemi aradım.
Telefonu kapalıydı..O korkuyla babamı aradım."Efendim" diye bir ses.

Hemen olanları anlattım..
Babam ise "Hemen evden çık"dedi..Üstümü giyinip evden çıktım.

Babam ve annem gelene kadar o eve hiç girmedim..Annemler geldiğinde hala korku içerisindeydim.

Siyahlı adamı düşünüp duruyordum fakat ailem yanımda olduğu için kendimi güvende hissedip biraz rahatlamıştım.