▪08▪Ερωτευμένη;!▪

547 65 4
                                    

Είμαστε στην τάξη. Κάθομαι και ακούω την καθηγήτρια να λέει κάποια πράγμα για το σημερινό μάθημα αν και πραγματικά δεν έχω ιδέα τι λέει. Έχω ρίξει μερικές ματιές πίσω στον Loui για να τον πίσω να με κοιτάζει σκεπτικός και νευρικός. Αυτή τη φορά το μάθημα έγινε χωρίς φασαρίες αφού ο Louis ήταν ήσυχος. Δεν ξέρω πως το έπαθε. Δεν μίλησε καθόλου.

Όλοι αρχίζουν να φυλάνε τα πράγματα τους και το κάνω κι εγώ. Σηκώνομαι και βάζω την τσάντα στον ώμο όταν επιτέλους το κουδούνι χτυπάει.

Περπατάω προς την πόρτα αλλά όταν πάω να βγω σπρώχνω κάποιον καταλάθος. Εε βέβαια αφού σπρώχνουν οι άλλοι σαν πεντάχρονα!

«Συγγνώμη δεν ήθελα-» σταματάω τον εαυτό μου όταν βλέπω πως είναι ο Louis.

«Είναι εντάξει» ψιθυρίζει κοντά στο αυτί μου, με προσπερνάει και χάνεται από το οπτικό μου πεδίο.

«Wow. Τι έγινε;» ρωτάει η Εύα όταν βγαίνει από την τάξη.

«Τίποτα... Απλά τον έσπρωξα καταλάθος-»

«Δικαιολογίες» λέει και την κοιτάζω θυμωμένη ενώ περπατάμε και βγαίνουμε από το σχολείο.

«Πότε σκοπεύεις να το παραδεχτείς;» με ρωτάει καθώς περπατάμε για το σπίτι.

«Ποιο πράμα;» ρωτάω ενώ την κοιτάζω.

«Ότι τον αγαπάς. Ξέρεις, παίζει να το έχουν καταλάβει όλοι» λέει.

«Δεν τον αγαπάω γαμώτο μου τι δεν καταλαβαίνεις;» σταματάμε να περπατάμε εφόσον είχαμε φτάσει έξω από το σπίτι μου.

Πάει να ανοίξει το στόμα της για να αρχίσει τα γνωστά αλλά το βλέμμα μου πέφτει στον Loui ο οποίος περπατάει στην αυλή του για να μπει σπίτι. Α, ναι. Δεν σας είπα το χειρότερο. Είναι γείτονας μου.

«Τα λέμε το απόγευμα!» λέω ενώ περπατάω για να μπω στο σπίτι μου.

Μένει να με κοιτάει. Ξεφυσάει και αρχίζει να περπατάει.

Πφφ δεν ήθελα να την διώξω έτσι αλλά δεν θέλω να ακούσει ο άλλος από δίπλα ότι έχουμε την κουβέντα του.

«Καλώς την» ακούω την μαμά μου όταν μπαίνω μέσα.

«Γειά μαμά» λέω ενώ μπαίνω στην κουζίνα στην οποία και βρίσκεται.

«Μμμ... μυρίζει... πίτσα!» λέω και εντοπίζω το κουτί στο τραπέζι.

«Ναι, δεν προλάβαινα να μαγειρέψω οπότε... παρήγγειλα» μου χαμογελάει καθώς αφήνει ένα πιάτο στο τραπέζι για εμένα.

For Your Eyes Only » L.T.   Wattys2016Donde viven las historias. Descúbrelo ahora