For Your Eyes Only » L.T. Wattys2016

▪26▪Με συγχωρείς;▪

Ακούω το γελάκι του να ηχεί σε όλο το δωμάτιο και δεν μπορώ παρά να τον κοιτάξω. Είναι τόσο γλυκός και το γαλαζοπράσινο των ματιών του με σκλαβώνει.

«Λατρεύω τα μάτια σου» αναφωνεί, κλείνω τα μάτια μου και κουνάω το κεφάλι μου για να με επαναφέρω στην πραγματικότητα.

«Δεν έχουν και τίποτα το ιδιαίτερο. Καστανό, ότι πιο συνηθισμένο» λεω απλα και μου χαμογελάει. Πρέπει να προετοιμάσω τον εαυτό μου για την απάντηση που θα μου δώσει.

«Δεν μιλαω για το χρώμα αν και είναι ξεχωριστό... τα μάτια σου μου λένε περισσότερα από ότι τα χείλη σου. Όμως θέλω αυτό που σκέφτεσαι να μου τα λες με την υπέροχη φωνούλα σου» απαντάω και νιώθω τόσο ωραία για όλα όσα μου λέει. Είναι υπερβολικά γλυκός καλός και τρυφερός μαζί μου.

«Loui... είσαι τόσο μα τόσο... γλυκός! Και λες πράγματα που δεν πιστεύω καν πως ισχύουν. Είναι τόσο υπέροχο και είσαι τόσο υπέροχος» λεω κοιτάζοντας τον στα μάτια.

«Μην το ξαναπείς καν αυτο! Εντάξει;! Τα μάτια σου, το χαμόγελό σου, το γέλιο σου, η φωνή σου, είναι απλά υπέρπχα. Μπορεί όχι η πιο ωραία αλλά για εμένα είσαι τέλεια και δεν θέλω να πιστεύεις άσχημα πράγματα για τον εαυτό σου! Εντάξει;» βάζει τα χέρια του στα μάγουλά μου και με κοιτάζει κατάματα. Μαζέψτε τον!!! Δεν καταλαβαίνει ότι με σκλαβώνει; Και όχι μόνο με το βλέμμα του, αλλά και με κάθε του λέξη!

«Εντάξει...» απαντάω μετά από αρκετά λεπτά. Το χαμόγελό του ξανασχηματίζεται στο πρόσωπό του. Μου φιλάει την μύτη και μετά το μέτωπο ενώ με κλείνει για άλλη μια φορά στην αγκαλιά του.

«Συγγνώμη...» ψιθυρίζει στα μαλλιά μου και το χαμόγελό μου σβήνεται αμέσως. Απομακρύνομαι και τον κοιτάζω στα μάτια.

«Για ποιο πράγμα;» ρωτάω γεμάτη απορία. Αναστενάζει και με κοιτάζει με την στεναχώρια φανερή στα μάτια του. Αυτά τα μάτια που σκουραίνουν. Το φωτεινό γαλαζοπράσινο αντικαταστάθηκε με το σκούρο μπλε του ωκεανού. Η έκφραση του γίνεται σοβαρή... τι συνέβη;

«Για όλα! Συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη! Ξέρω πως αυτό δεν αρκεί. Το είπες και εσύ η ίδια. Θέλω... θέλω να κάνω οτιδήποτε για να θεραπεύσω όλες τις πληγές που εγώ ο ίδιος άνοιξα! Θέλω να ενώσω όλα τα θρυματισμένα κομμάτια της καρδιάς σου και σου υπόσχομαι πως δεν θα τα ξανασπάσω. Μόνο πες μου τι θες από εμένα. Πες το και θα το κάνω» μου λέει γρήγορα, αγχωμένα, αυστηρά αλλά και τόσο γλυκά ταυτόχρονα!