▪24▪Αγάπη και μίσος▪

489 68 9
                                    

«Λοιπόν θα πας;» ρωτάει όταν απομακρύνεται. Να πάω; Και αν πάω; Πως θα της μιλήσω; Εννοώ... είναι... δύσκολο. Ναι, δύσκολο. Ξέρω τι θα της πω αλλά με ξέρω, θα κομπιάσω, θα τραυλίζω, μπορεί να της πετάξω κάτι άσχετο αντί για αυτό που πρέπει να της πω. Έλα ρε Loui... μην είσαι κότα!

«Θα πάω» λεω αποφασιστικά και σίγουρος για αυτό που πάω να κάνω.

«Είσαι και ο πρώτος!» λέει στην προσπάθειά της να με ενθαρρύνει και γελάω.

«Αν πιάσει θα σου χρωστάω πολλά μικρό σκουληκάκι μου» της λεω ενώ σηκώνομαι και της ανακατεύω τα μαλλιά.

«Μου χρωστάς είδη πολλά» λέει και με κοιτάζει χαμογελώντας.

«Καλά θα συζητήσουμε την ανταμοιβή σου όταν έρθω» γελάω και κάνει το ίδιο.

«Όρμα τίγρη!» με χτυπάει στην πλάτη απαλά κάνοντας με να γελάσω περισσότερο.
Κατεβαίνω τις σκάλες και πηγαίνω στην πόρτα. Κοιτάζω την Em προτού ανοίξω την πόρτα και βγω έξω. Προχωράω στο πεζοδρόμιο και μπαίνω στην αυλή του σπιτιού της. Φτάνω στην πόρτα, παίρνω μια βαθιά ανάσα και χτυπάω την πόρτα. Κοιτάζω νευρικά τριγύρω και το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα αυτοκίνητο που είναι παρκαρισμένο λίγο πιο πέρα... Είναι εδώ; Για ποιο γαμημένο λόγο ήρθε εδώ; Γαμώτο Harry! Ακούω την πόρτα να ανοίγει και κοιτάζω γρήγορα για να δω την μαμά της Sophie να με κοιτάζει ξαφνιασμένη.

«Η Sophie έχει δουλειά αυτ-»

«Πρέπει να την δω» την διακόπτω και σπρώχνω την πόρτα ενώ μπαίνω μέσα και περπατάω προς τις σκάλες.

«Δεν νομίζω να είναι καλή ιδέα» την ακούω να λέει αλλά την αγνοώ. Ανεβαίνω τις σκάλες και ακούω ομιλίες. Πηγαίνω αργά και αθόρυβα έξω από την ελάχιστα ανοιχτή πόρτα του δωματίου της και κοιτάζω προσεκτικά.

«Σου έδωσα εικοσιτέσσερις ώρες να σκεφτείς αν η απάντηση σου είναι ναι ή όχι και μου λες πως δεν ξέρεις» της λέει ο Harry. Δεν είναι θυμωμένος, αλλά απογοητευμένος. Για ποιο θεμα μιλάνε;

«Harry σου είπα ότι χρειάζομαι χρόνο να το σκεφτώ» του απαντάει αγνοώντας το προηγούμενο σχόλιο του.

«Σου έδωσα» λέει απότομα. Έχε χάρη Harold που θέλω να μπω στο θέμα σας.

«Μια μέρα. Ναι, μου έδωσες μια ημέρα διορία να σκεφτώ όμως ξέρεις τι; Ξέρεις τι έγινε μέσα σε εκείνες τις εικοσιτέσσερις ώρες; Και αν ήθελες πραγματικά να είσαι μαζί μου γιατί δεν έστειλες έστω ένα μήνυμα να δεις τι κάνω; Αν είμαι καλα;» λέει σταυρώνοντας τα χέρια της περιμένοντας την απάντηση του. Έτσι μπράβο κορίτσι μου. Σκληρή.

For Your Eyes Only » L.T.   Wattys2016Onde histórias criam vida. Descubra agora