For Your Eyes Only » L.T. Wattys2016

▪11▪Πρόσκληση▪

«Χευ, μην γελάτε! Σοβαρά μιλάω!» μας λέει χαμογελώντας.

«Καλά αποφάσισε, με τον Louis ή τον Harry;» τον ρωτάω ενώ συνεχίζω να γελάω.

«Άκου να δεις, αγαπάς τον Loui αλλά ο Harry σου πηγαίνει περισσότερο» λέει και κοιτάζω τον Harry.

«Θα το πω για τελευταία φορά. Δεν τον αγαπώ!» λέω τονίζοντας την λέξη "Δεν".

«Καλά ότι πεις» λέει και μου κλείνει το μάτι. Αναστενάζω και κοιτάζω προς την πόρτα της καφετέριας... Μα καλά, τι κάνουν τόση ώρα έξω η Εύα και ο Zayn;

«Μην ανησυχείς για την Εύα και τον Zayn... θα την βρήκαν μια χαρά» λέει ο Harry σχεδόν γελώντας.

«Όχι απλά... Πρέπει να φύγω» λέει ενώ σηκώνομαι από τη καρέκλα και με κοιτάζουν...

«Γιατί τόσο γρήγορα;» ρωτάει ο Liam.

«Εμ... Απλά θυμήθηκα ότι έχω κάποια πράγματα να κάνω-»

«Καλά άστο, κατάλαβα» με διακόπτει.

«Liam!» λέω ενοχλημένη και ανασηκώνει τους ώμους του.

«Καλά... θα σε πάω εγώ σπίτι σου» προσφέρετε ο Harry.

«Και θα αφήσεις τον Liam μόνο του; Άστο δε-»

«Δεν θα είμαι μόνος...» με διακόπτει ξανά δείχνοντας πίσω μου. Γυρνάω και αντικρίζω την Εύα και τον Zayn αγκαλιά.

«Ευάκι μου φεύγω... μου τα λες στο τηλέφωνο» την προλαβαίνω πριν μιλήσει και της κλείνω το μάτι ενώ εκείνη κοκκινίζει.

«Θα την πάω εγώ» σηκώνεται ο Harry και με πλησιάζει...

«Harry δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό» λέω αλλά με αγνοεί ενώ με γυρνάει προς την πόρτα και με κρατάει από τους ώμους ωθώντας με να προχωρήσω.

«Γιατί επιμένεις να με πας στο σπίτι;» ρωτάω ενώ σταματάμε δίπλα από το αυτοκίνητό του.

«Εμ... δεν ξέρω, απλά το έκανα... Είναι κακό;» ρωτάει ενώ ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο.

«Όχι, απλά ρώτησα» λέω, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Κλείνω την πόρτα και τρίβω τα χέρια μου μεταξύ τους καθώς η θερμοκρασία στο αυτοκίνητο σε συνδυασμό με τα κρύα δερμάτινα καθίσματα είναι πολύ χαμηλή.

«Κρυώνεις;» με ρωτάει και γνέφω. Χαμογελάει στραβά και ανοίγει την θέρμανση ενώ ξεκινάει. Μέσα σε λίγα λεπτά το αυτοκίνητο έχει ζεσταθεί πλήρως. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και κλείνω τα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα. Αναπνέω την μυρωδιά που κυριαρχεί στον χώρο... Μέντα. Ναι, μυρίζει υπέροχα...

«Χευ... όλα καλά;» με ρωτάει βγάζοντας με από τις σκέψεις μου κάνοντας με να τον κοιτάξω.

«Ναι, γιατί να μην είναι;» ρωτάω καθώς τα μάτια μου παρακολουθούν τα δικά του που είναι προσηλωμένα στον δρόμο.

«Φαίνεσαι σκεπτική και είπα να ρωτήσω» λέει ενώ τα μάτια του κοιτάζουν μια τον δρόμο και μια εμένα.

«Όχι, όλα εντάξει» του χαμογελάω και το αυτοκίνητο σταματάει.

«Σ' ευχαριστώ που με έφερες» του λέω χαμογελώντας και κοιτάζοντας τον στα μάτια όπως και εκείνος.

«Δεν κάνει τίποτα» χαμογελάει. Ανοίγω την πόρτα και κατεβαίνω. Αφού την κλείσω, αρχίζω να περπατάω διασχίζοντας την αυλή του σπιτιού μου όταν η φωνή του με σταματάει.

«Sophie! Περίμενε...» λέει και τρέχει κοντά μου...

«Τι έγινε;» ρωτάω με περιέργεια ενώ έρχεται τελείως κοντά μου...

«Θες να βγούμε απόψε;» ρωτάει κοιτάζοντας με με τα καταπράσινα γεμάτα ελπίδα ματιά του.

«Τι ώρα;» ρωτάω

«Κατά τις οκτώ...;» φαίνεται για περισσότερο για ερώτηση πάρα με πρόταση...

«Δεν ξέρω Harry... που να πάμε δηλαδή;» ρωτάω...

«Σε... είναι έκπληξη» λέει τραβώντας μου την περιέργεια.

«Ε, αν είναι έκπληξη... τότε θα έρθω» του χαμογελάω και τα χέρια του τυλίγονται γύρω μου σφίγγοντας με σε μια αγκαλιά πιάνοντας με απροετοίμαστη. Ανταποδίδω γρήγορα και μένουμε εκεί για λίγο.

«Ευχαριστώ» λέει αφήνοντας με να βγω από την αγκαλιά του.

«Για ποιο πράγμα;» ρωτάω.

«Για όλα!» λέει ενώ αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο μου και φεύγει.

Τώρα τι στο καλό ήταν αυτό; Το αφήνω στην άκρη των σκέψεων μου και μπαίνω στο σπίτι.
Ανεβαίνω γρήγορα τις σκάλες και πιάνω την τσάντα του σχολείου ενώ βρίσκω τα μαθήματα που είχαμε για σήμερα. Ανοίγω την κουρτίνα έτσι ώστε να μπαίνει λίγο από το φως της μέρας αλλά τότε το μετανιώνω. Ο Louis και η Katy βρίσκονται στο δωμάτιο του ενώ διασκεδάζουν...