«Τι κάνεις εσύ εδώ;» ρωτάω σκουπίζοντας τα δάκρυά μου.
«Ήρθα... απλά ήθελα να δω αν είσαι εντάξει...» λέει.
«Απο ποτέ σε ενδιαφέρει αν είμαι καλά; Μέχρι χθες εσύ ο ίδιος φρόντιζες να μην είμαι» λεω απότομα κοιτάζοντας τον και προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
«Ναι όμως χθες μόνο που δεν τον σάπισα στο ξύλο τον μαλάκα. Ήρθα εκεί πέρα, σε πήρα και σε έφερε σπίτι σου. Έκλαιγες. Μπορεί όχι μπροστα μου αλλά ξέρω ότι έκλαιγες κι ακόμη κλαις. Και χθες ήθελα τόσο πολύ να σε χώσω στην αγκαλιά μου και να σου υποσχεθώ πως θα κάνω τον Jacob να πληρώσει για οτι σου έκανε και-» σταματάει τον εαυτό του και γυρνάει να με κοιτάξει.
«Τι... τι είναι όλα αυτά που λες;» ρωτάω ξαφνιασμενη και μπερδεμένη ταυτόχρονα.
«Τίποτα. Κάνε πως δεν τα άκουσες ποτέ.» προχωράει προς την πόρτα.
«Loui περίμενε!» σηκώνομαι από το κρεβάτι και τρέχω κοντά του. Σταματάει αλλά συνεχίζει να κοιτάει την πόρτα.
«Τα... τα εννοείς όλα αυτά;» τον ρωτάω και γυρναει ενώ με κοιτάζει στα μάτια.
«Σου είπα όχι» στρέφει το βλέμμα του στο παράθυρο. Κοιτάζω το πάτωμα αναστενάζοντας.
«Σε ευχαριστώ» κάνω ένα βήμα προς το μέρος του και το βλέμμα του πέφτει ξανά πάνω μου.
Νιώθω σαν να θέλω να τον αγκαλιάσω και να μείνω στην αγκαλιά του όσο πιο πολύ μπορώ μα δεν γίνεται. Αν το κάνω... Ίσως να μην με ξαναπλησιάσει και δεν ξέρω... Δεν θέλω να τον χάσω από την ζωή μου. Παραδέχομαι ότι πάντα είχα αισθήματα για τον Loui. Αλλά χθες... ήταν ο μονος που ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα ερχόταν κι όμως, ήρθε. Με πήρε μακριά από εκείνον τον ναρκομανή. Αν δεν το έκανε... Ποιος ξέρει τι θα μου είχε κάνει μέχρι τώρα.
Νιώθω δάκρυά να κυλάνε από τα μάτια μου για άλλη μια φορά επαναφέροντας με στην πραγματικότητα.
«Μην κλαις γαμώτο μου. Μην μου το κάνεις αυτό» λέει ενώ πιέζει το πηγούνι μου προς τα πάνω για να τον κοιτάξω. Το κεφάλι μου βρίσκεται μέσα στα χέρια του και οι αντίχειρες του σκουπίζουν τα δάκρυα από τα μάγουλά μου. Τα μάτια του κοιτάνε τα δικά μου κι εγώ χάνομαι στο δικό τους γαλάζιο χρώμα. Τα χέρια του μετακινούνται στην μεση μου και με κολλάει πάνω του κλείνοντας με σε μια αγκαλιά. Αυτή του η κίνηση με ξαφνιάζει πολύ αλλά δεν αντιστέκομαι και χώνω το κεφάλι μου στον στέρνο του ενώ τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση του.
Αυτό με ηρεμεί. Αφήνω τα τελευταία δάκρυά να τρέξουν από τα μάτια μου κλείνοντας τα και ανασαίνοντας βαριά αφήνοντας την μυρωδιά του να εισχωρήσει στα ρουθούνια μου.
«Sophie... πρε... πρέπει να φύγω» τον ακούω να ξεροκαταπίνει και απομακρύνομαι.
«Συγγνώμη γι'αυτό» λέω αναφερόμενη στο ότι τον έκανα να νιώσει άβολα.
«Δεν... αντίο Sophie» λέει, γυρνάει, ανοίγει την πόρτα και βγαίνει από το δωμάτιο.
Louis' POV
«Μην κλαις γαμώτο μου. Μην μου το κάνεις αυτό» την αναγκάζω να με κοιτάξει στα μάτια ενώ της σκουπίζω τα δάκρυα.
"Δεν θα την φιλήσεις μαλάκα." λέει το υποσυνείδητό μου. Μετακινώ τα χέρια μου στην μέση της και την φέρνω κοντά μου. Την κολλάω πάνω μου κατακρίβεια. Ακουμπάει το κεφάλι της στον στέρνο μου και τυλίγει τα χέρια της γύρω μου. Νιώθω της αναπνοές της πιο βαριές. Αυτό σημαίνει ότι ηρεμεί. Μακάρι να ήξερα τι σκέφτεται για εμένα τώρα. Την αγαπώ; Αλήθεια δεν ξέρω. Δεν αγάπησα ποτέ για να ξέρω πως είναι να αγαπάς. Πάντα ήμουν τόσο αναίσθητος όσον αφορά τα κορίτσια. Είμαι τύπος του "one night stand" ας το πούμε. Όχι, δεν πηδάω κάθε νύχτα και μια άλλη, αλλά το κάνω χωρίς συναίσθημα και όταν τις βαρεθώ τις πετάω. Λες και δεν έγινε τίποτα ποτέ μεταξύ μας και μετά εκείνες κλαίγονται. Δεν με νοιάζει όμως για εκείνες. Δεν με νοιάζει αν κλαίνε. Όμως η Sophie... Πάντα αισθάνομαι κάτι διαφορετικό όταν είμαι κοντά της και μάλλον αυτός είναι ο λόγος που "παλεύω" μαζί της. Πολεμάω το διαφορετικό αντί να το "εξερευνήσω".
«Sophie... πρε... πρέπει να φύγω» λέω ξεροκαταπίνοντας. Απομακρύνομαι από αυτή και την κοιτάζω.
«Συγγνώμη γι'αυτό» μου λέει αλλά δεν ειμαι σίγουρος σε τι αναφέρετε. Δεν θα έπρεπε καν να μου ζητάει αυτή συγγνώμη.
«Δεν... αντίο Sophie» βγαίνω από το δωμάτιο αφήνοντας την μόνη.
Πάλι το έκανα ο μαλάκας. Ποιό; Το ότι πάντα τρέχω μακριά της μετά από οτιδήποτε κι αν γίνει μεταξύ μας.
Πριν δύο μέρες, στο σχολείο, πήγα και της μίλησα. Συζητούσαμε μια χαρά και μετά εγώ ο μαλάκας έφυγα όταν κτύπησε κουδούνι για διάλειμμα. Πρέπει να το σταματήσω όλο αυτό. Δεν ξέρω γιατί το κάνω. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει.
Heyy cupcakes!!!
Τι κάνετε; Πως είστε; Ελπίζω καλα:)
Λοιποοον αυτό ήταν το παρτ για σημερααα;)
Πως σας φαίνεται;
Θέλω να μην είστε αναγνώστριες "φαντάσματα" ρεε!!!
Θέλω να σχολιάζετε και να κάνετε vote:)
SO
COMMENT&VOTE
Τα λέμε στο επόμενο παρτ:)
BB xx
ESTÁS LEYENDO
For Your Eyes Only » L.T. Wattys2016
Fanfic•Η αγάπη μπορεί να καλύψει το μίσος όπως ένα tattoo μπορεί να καλύψει σημάδια "πόνου" στο σώμα...• •Sophie▪ Ένα καλό γλυκό κορίτσι που πέφτει θύμα bulling από τους συμμαθητές της από την 3η Γυμνασίου. Προσπάθησε να αλλάξει τον εαυτό της για τους άλλ...
