▪45▪The bad news...▪

450 55 34
                                    

Sophie's POV

«Δώξα το Θεό Sophie! Κόντευα να πάθω καρδιακό! Γιατί έφυγες;! Τι σκεφτόσουν;!» η Εύα αρχίζει να ρωτάει μόλις με βλέπει στον διάδρομο και με πλησιάζει.

«Hey ήρεμα! Δεν μπορούσες να φανταστείς οτι θα πήγαινα; Δεν είσαι χαζή Εύα!» της λέω κι εκείνη με αγκαλιάζει πριν μιλήσει.

«Το ξέρω! Όμως Soph, ήσουν και είσαι, τραυματισμένη! Αν... αν ζαλιζόσουν και έπεφτες;! Δεν θα σε έβλεπε κανείς μέχρι το πρωί! Αγάπη μου, θα μπορούσες να χτυπήσεις στο κεφάλι! Ξανά! Και ποιος ξέρει τι θα σου συνέβαινε;! Η πληγή που έχεις στο κεφάλι σου δεν έφυγε! Αν ξανάνοιγε; Θα έχανες αίμα! Και τοτε θα μπορουσε να σου δημιουργηθεί οποιοδήποτε αλλο πρόβλημα! Ακομα και αμνησια μπορει να ξανά-πάθαινες!» με ταρακουνάει από τους ώμους σαν υστερικό μιλώντας δυνατά.

«Εύα ηρέμησε σε παρακαλώ! Είμαι μια χαρά! Κοίτα με! Jessus!» της λέω σταματώντας την. Καλά... αυτά που είπα... δεν είναι και αλήθεια... Ζαλίζομαι και πονάω πολύ, όμως, το οτι είδα τον Lou... το οτι μου μίλησε... το οτι ζει... μου έδωσε μια χαρά... που δεν περιγράφεται. Οπότε ο σωματικός πόνος που νιώθω, δεν είναι τίποτα και δεν με επηρεάζει στο να θέλω να διαμαρτυρηθώ. Εξάλλου, και του θανατά να ήμουν, θα προσπαθούσα να μην τους το δείξω.

«Πφφ... Συγγνώμη... απλά... νοιάζομαι πολύ για σένα και... όταν δεν σε βρήκα εδώ... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει! Σοβαρά... Αν και ο Zayn μου το 'χε πει οτι θα ήσουν στο δωμάτιο του Loui... δεν ξέρω... δεν ηρέμησα... και... του ζήτησα να πάει να σε βρει... Θεέ μου ευτυχώς είσαι καλά!» με αγκαλιάζει ξανά, ανταποδίδω. Τρεχαλιτά και ένας ενοχλητικός ήχος ακούγεται στον διάδρομο. Διακόπτουμε την αγκαλιά μας και κοιτάμε και οι δύο πίσω μου.

«Τι- τι- τι συμβαίνει;» ρωτάω καθως κοιτάζω τους αναστατωμένους νοσοκόμους να τρέχουν προς τα εδώ, σέρνοντας μαζί τους ένα κρεβάτι απ' αυτά του χειρουργείου. Η καρδιά μου χτυπάει ανεξέλεγκτα και η αναπνοή μου ακανόνιστη. Τότε περνάνε από μπροστά μας. Παγώνω. Ο Louis. Είναι ο Louis... «Τι έγινε;!» τους φωνάζω μα δεν μου δίνουν σημασία καθώς μπαίνουν στο ασανσέρ. Η αναπνοή μου εμφανίζεται ξανά αναπτύσσοντας γρήγορους ρυθμούς. Η Εύα με χαϊδεύει σε μια προσπάθεια της να με ηρεμήσει όμως αποτυγχάνει. Τα δάκρυα τρέχουν σαν ποτάμι απο τα μάτια μου και κυλάνε κατά μήκος του προσώπου μου.

«Zayn... τι συνέβη;» η φωνή της Εύας ακούγεται και κοιτάζω στα αριστερά μου για να δω τον Zayn να έρχεται με ένα θλιμμένο βλέμμα στο πρόσωπό του.

For Your Eyes Only » L.T.   Wattys2016Donde viven las historias. Descúbrelo ahora