▪48▪Goodbye Lou...▪

293 50 70
                                    

«Ρε πας καλά;!» φωνάζει η Εύα καθώς μπαίνει στο δωμάτιό μου.

«Wow τι έπαθες κοπελιά;» την ρωτάω καθώς την κοιτάζω.

«Γιατί φεύγεις;! Εμάς μας ρώτησες;!» με πλησιάζει και με πιάνει από τους ώμους. Εγώ την αγκαλιάζω. Ανταποδίδει λίγα δευτερόλεπτα μετά.

«Θα μου λείψεις.» λέω εγώ χωρίς να δώσω σημασία στα λόγια της.

«Ρε Soph-»

«Το χρειάζομαι. Κι εγώ και όλοι σας.» απαντάω και απομακρύνομαι απο την αγκαλιά της. «Πφ από τότε που μου μίλησες... Και μπήκα στην παρέα... μόνο προβλήματα σας προκαλώ. Θα είναι καλύτερα έτσι.» λέω συνεχίζοντας να τακτοποιώ τα πραγματα μου στην βαλίτσα.

«Μα τι λες;» ρωτάει μπαίνοντας μπροστά μου.

«Το προφανές.» απαντάω. Την προσπερνάω και πάω στην ντουλάπα.

«Και ο Louis;» ρωτάει. Παγώνω για λίγο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα συγκροτώντας τα δάκρυά μου και συνεχίζω.

«Του αξίζει κάτι πολύ καλύτερο.» απαντάω.Αναστενάζει και κοιτάζει την βαλίτσα.

«Πότε είναι η πτήση;» με ρωτάει ηττημένη. Δεν θα μου άλλαζε κάνεις γνώμη. Κανείς.

«Τα μεσάνυχτα.»

«Λοιπόν...» λέει σκεπτική. «Θα σε βοηθήσω με την βαλίτσα, ώστε να τελειώσεις πιο γρήγορα... Και μετά εγώ και ο Zayn θα σε πάμε μια βόλτα, ξέρεις... κάτι σαν αποχαιρετιστήρια βόλτα...» λέει. Σταματάω ότι κανω και την κοιτάζω.

«Θα προτιμούσα μόνες.» λέω. Με κοιτάζει παράξενα.

«Γιατί;» ρωτάει.

«Απλά εσύ και η μαμά είστε οι μόνες που ξέρετε ότι φεύγω και δεν θέλω να το μάθει κανείς άλλος. Ούτε ο Zayn. Γιατί μετά θα έχει μπλεξίματα με τον Loui.» εξηγώ. Εκείνη ανασηωνει τους ώμους και κοιτάζει τα ρούχα που κρατάω.

[...]

Έχουμε τελειώσει με τα πράγματά μου. Είμαι έτοιμη για απόψε... περίπου. Χρειάζομαι ένα μπάνιο, αν και έχω κάνει ήδη όταν ήρθα σπίτι... ναι, νιώθω πως το χρειάζομαι.

Αφού τελείωσα, είμαι έτοιμη για το ταξίδι. Η Εύα επέμενε να με πάει στο αεροδρόμιο, έτσι, αποχαιρέτησα την μαμά μου, της υποσχέθηκα για χιλιοστή φορά ότι θα προσέχω και ότι θα της τηλεφωνώ καθημερινά και μπήκαμε στο αυτοκίνητο.

[...]

«Ρε δεν θέλω να φύγεις...» μου λέει με δάκρυα στα μάτια. Την αγκαλιάζω.

For Your Eyes Only » L.T.   Wattys2016Donde viven las historias. Descúbrelo ahora