CHAPTER 5
Maaga akong nagising kinabukasan, I packed my things sa school and do the daily rituals...
ng matapos ay bumaBa na ako, hindi na ako nag almusal pa dahil hindi naman ako nakakaramdam ng gutom.. Kaya kung hindi kumain ng Isang linggo, wag na kayong magtaka abnormal nga ako diba??
" Hey, baby hindi kaba kakain?? " -dad
napansin pala ako ni daddy busy kasi sila ni mommy sa pag prepare ng pagkain..
" No dad , im full ! "
" Ha?? sayang naman tong hinanda namin kung ganon -3- "-mom
nakanguso pa si mommy habang sinasabi yun at tumingin sa akin..
" Im really sorry mom, but I have to go ! "
" Bakit ka ba nagmamadali euri eh ang aga pa oh, hindi pa nagbubukas yung school eh kaya halika na saluhan muna kami pls?? sige na.. -*- "-mom
" Honey, wag mo ng pilitin yung baby natin kung ayaw nya... alam mo naman hindi yan nagpapapilit.."-dad
Napabuntong hininga naman si mommy habang si daddy naman ay nakangiti lang sa akin..
" Mom, Dad.. I promise sasabay ako sa inyo mamaya kumain.. if you want pwede nyo akong tirhan nalang ng niluto nyo at ilagay nyo nalang sa ref para hindi mapanis para yan ang kakainin ko mamaya.."
Ngumiti nalang din si mommy sa suhistyon ko though hindi naman talaga sya sang ayon nakikita ko sa ekspresyon ng mukha nya..
" Okay , basta mamaya sabay tayo .. uuwi kami ng daddy mo ng maaga para makapagluto ulit kami diba honey "-mom
" Of course , ^_^ " -dad
" thanks mam , dad ! i Have to go... bye ..!"
hinalikan ko na sila sa pisngi at agad na lumabas ng bahay ... I decided na wag ng sumakay , mabilis naman akong tumakbo and i can jump kahit isang 30 storey building pa yan..
So ng nasa labas na ako ay sinimulan ko ng maglakad , maaga pa naman eh so okay lang kung maglalakad lang muna ako !!
Habang naglalakad ay may naramdaman akong kakaibang presinsya.. INihanda ko ang sarili ko at mas naging alerto sa paligid, Kailangan hindi ako magpahalata na nararamdaman ko sya. Malakas ang presensya nito , katulad ito nong palagi kung nararamdaman sa tuwing may nagbabago sa akin.. pero isa lang ang masasabi ko mas mahina ito kaysa doon sa parati kung nararamdaman. ..
Normal lang ang Paglalakad ko , kunti lang din ang nasasalubong kung tao sa daan kaya mas magiging madali ang paghanap sa kanya , iniwasan ko ang paglinga linga sa paligid diretso lang akong nakatingin sa harapan at nakikiramdam lang ako sa presensya ng kung sino mang tao yun !!
habang tumatagal ay palapit na ito ng palapit , hindi ko magawang lumingon dahil baka pag lumingon ako ay mahalata nyang alam ko na nakasunod sya .. maghiHintay lang ako ng tamang tyempo sa pag corner sa kanya.. Palapit na talaga ito sa akin mga 3 metro nalang ng bigla itong nawala. .
sh** nawala?? paano?? nalaman kaya nya?? tsk. paano ko sya makikilala magkakilala kaya sila noong isa pang tao na nakamasid sa akin parati??
" Hey, Project Eureka .. anong---- we-wait teyka ! easy man chill lang hindi naman kita sasaktan or ano eh, sorry kung nagulat kita.. "
Malalim akong nag iisip dito ng bigla syang dumating ng hindi ko namamalayan.. at hinawakan nya ako sa balikat dahil narin sa wala ako sa sarili ko dahil sa pag iisip ay muntik ko na syang masuntok buti nalang at napigilan ko ang sarili ko..
" Sa susunod wag mo na akong hahawakan ... "
" oh, okay.. naiintindihan ko hindi mo naman ako kailangang gamitan ng death glare nuh.. hahahaha "
sino pabang ibang tao na sinabihan ko ng pangalan kong project eureka .. Ide si Clark Michael , -_-
" tss. "
" Itoh naman , bakit ka ba naglalakad?? mayaman ka naman, may kotse ka naman siguro so bakit---"
" mas gusto ko ang maglakad"
" ow sabi ko nga.."
nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad , malapit ng mag 6:45 magbubukas na ang school ..
" hey wait , sabay na tayo.. alam mo nag e-exercise ako ngayon ih , sabay na tayong pumunta ng school ^_^ "
i know na walang akong pakiramdam sa mga bagay tulad ng sinasabi ng iba, Love .. Care ... Insecurities ...Happiness.. Sadness.. anger... etc, pero i can sense na may iba sa kanya, sa pakikitungo nya sa akin, hinarap ko sya at tinitigan sa mga mata.. Medyo nagulat pa sya sa ginawa ko pero nakabawi naman agad sya , naging seryoso rin ang mukha nya at tumitig sa akin !!
" Michael ,"
" Eureka.."
" Michael , attracted ka ba sa akin ?? "
" 0_______0 woaaahhh.. grabe ka naman eureka , hindi mo naman kailangan sabihin ng diretso sa akin yan... hooo ibang klase ka talaga napaka straight forward mo !! "
sabi ko na nga ba , sa expression pa lang nang mukha nya ngayon nababasa ko na attracted sya sa akin ... nagpatuloy nalang ako sa paglalakad habang sya naman ay nakasunod..
" wait, tutal alam mo naman na may feelings ako sayo so may pag asa ba ako kahit.... kunti lang "
tinignan ko ulit sya ng diretso ...sabay sabing..
" Wala , "
" Grabe, hindi pa nga ako nanliligaw basted agad??.. gwapo naman ako , mabait , gentleman, matalino siguro naman may nararamdaman ka kahit katiting lang"
" look michael , hindi ako katulad ng iniisip mo.. yang sinasabi mo sa akin ngayon ituon mo nalang yan sa iba , pagsisihan mo lang kung umabot na sa puntong sasabihin mo sa akin na mahal mo ako.. hindi ko kayang suklian ni katiting na pagmamahal na binibigay nyo sa akin.."
Seryoso kung sabi sa kanya bago tumalikod ngunit bago ako lumiko sa kabilang direksyon ay may sinabi pa ako sa kanya..
" Wala akong Pakiramdam Michael ... Im a stone , and a stone will always be a stone ! "
BINABASA MO ANG
PROJECT EUREKA
Ciencia Ficciónit is all about a girl named EUREKA DWAINE who died when she was 8 years old because of leukemia.. but scientist "Mr. Gregg" help her.. inject her a virus called DNEXEVOLUTION... nabuhay syang muli , ngunit hindi na sya yung bata na katul...