paint • cameron dallas

15

Bu akşam 1 aydır kokusuna alıştığım, geceleri onun sayesinde kabus görmediğim kişi gidiyordu işte.
Gideceği düşüncesinde bile beni karanlığa düşmemi sağlarken gerçeklerle karşılaşmak zordu.
Gerçekler acıydı işte.
Gidiyordu
Belkide bende gidecektim, ama şuan bu umrumda değildi.
Onun yanında olmak istiyordum ama şöyle bir şey de vardı. Onu çok özleyecekmişim gibi hissetmesini istemiyordum. Aklının bende kalmasını falan.
Valizini bile hazırlamasında yardım etmiştim. İkide bir beni özlemeyeceksin galiba diyordu. Ben de sonuçta geleceksin falan diyordum. Sadece iyi bir oyuncuydum o kadar. Veya yalancı.

Son bir haftadır evde ordu gibiydik zaten. Ya onlardaydık yada bizde. Claire, Sierra ve Jaxx le de beraberdik. Çok garipki Claire ile çok iyi anlaşıyorlardı. Matt iyrenç şakalarını ona da yapıyordu. İkisininde kötü bir şaka anlayışları vardı ama onları izlemek çok eğlenceliydi!

Şimdi ise onla beraber evdeydik ve bana sarılmış bir vaziyette uyuyordu. Bende onu izliyordum.

1 Ay

Ben nasıl dayanacaktım acaba ? Bu soruyu günlerdir kendime soruyordum ama cevabı boş kalıyordu.
Her zaman.
-"Hey uyumadın mı sen?"gözleri kapalı bir şekilde konuştu.
-"Hayır." Dedim saçlarını karıştırırken. Güldü ."Ayrıca öğlen, ve uykum yok." Gözlerini açtı.
-"Ama benim var."
-"Kaç saat uçakta olacaksın, o zaman uyursun ?" Sadece onun sesini duymak istiyordum o kadar.
-"İyi ne yapmak istersin?" Dedi otururken. Gözlerini kaşıdı ve bana baktı.
Salona doğru gittim ve televizyonu açtım. Kafasını bağdaş yaptığım bacaklarımın üzerine koydu . Ben onun saçlarını karıştırırken o da bir şarkı fısıldıyordu. Gerçekten de güzel bir sesi vardı ama ona bunu her dediğimde bana inanmamakta ısrar ediyordu.
-"Ee ben yokken ne yapacaksın?"
Ağlarım heralde
-"Şu resim işini yaparım, ayrıca ders çalışmam gerek."
-"İnek." Dedi gülerek.
-"Öyle derler." Dedim çenesine bir öpücük bırakırken. Geri çekildiğimde gülüyordu.
-"Uçağın ne zaman?" Dedim bir kaç dakika sonra
-" Altıda" dedi "İki saatim var." Kafamla onu onaylayınca kafasını kaldırdı ve mutfağa gitti. Telefonumu cebimden çıkartıp Alice' in gönderdiği mesaja baktım.
Ne yapmaya çalışıyordu bu salak şimdi?
Cameron' a da söyleyemezdim. Kafasının dolu olmasını da istemiyordum. Ayrıca mesaj doğruyda hastalığımı nerden öğrenmişti ki?
Belkide yalandı.
-"Hey bebeğim." Dedi "Gitmeliyim."
-"Daha iki saat vardı ama?"
-"Trafik vardır, çocuklarda şimdi çılacaklarmış." Dedi telefonunu cebine atarken. Kafamla onu onayladım.
-"Bende gelsem?" Dedim 1 haftadır tekrarladığım ve cevabını ezberlediğim soruyu sorarak.
-"Hayır," dedi . Küçük bir çocuk gibi mutlu ellerimi birbirine bağladım.
-"Ama neden?"
-"Cevabını biliyorsun." Yanağıma bir öpücük bıraktı ve odasına gitti .
Geldiğinde siyah bir pantolon ve beyaz bir t-shirt giymişti. "Hey surat yapma!" Dedi yanıma otururken. Kolunu omzuma attı ve beni kendine çekti.
-"Surat falan yapmıyorum." Dedim ona bakmayarak.
-"Yapıyorsun."
-"Yapmıyorum."
-"İyi kavga falan etmek istemiyorum seninle!" Dedi ayağa kalkarken.
-"İyi!" Dedim bağırarak. Valizinin kulpundan tutarak kapıyı açtı.
Yanına gidip kollarımı boynuna sararken Kollarını belime sararken kafamı boynuna soktum. Kokusunu içime çekerken boğazımda yine o acıyı hissettim.
-"Hey?" Dedi yüzümü avuçlarının arasına alırken. "Ağlama bebeğim." Başparmağıyla yanağımdan süzülen yaşı sildi.
-"Ağlamıyorum." Dedim ona bakmadan.
-"Bak gitmem gerek." Dedi gözleri dolarken. Kafamla onu onaylayınca evden beraber çıktık.
......

-"Hey." Dedi Sam kitabını kapatırken.
-"Hey." Dedim yanına otururken.
-"Noldu, yüzün düşmüş?"
-"Yok bir şey." Dedim kısa kesmek için.
Hoca içeri girince sustum ve derse odaklanmaya çalıştım.
......