paint • cameron dallas

33

"I have become a whole
new person because of
you."

Balo başladığında her şey normaldi. İçkinin yasak olduğu okul balosunda yanında getirdikleri içkileri gizli içenler , fotoğraf çekilmekten başka bir şey yapamayanlar, yemek masasının resmen üzerine çıkanlar, ve de dans edenler.
Ve ben ise bunlardan hiç birine yapmak istemeyenler olaraktan Sam ve Cara'nın benim içinde ayırdıkları masadan kalkmadan telefonumla oynuyordum.
-"Heey ne yapıyor parti kızımız?" Claire'in neşeli sesi bir anda yanımda bittiğinde yanımdaki sandalyeyi çekti. Telefonun üzerine doğru eğilince kapattım ve masaya bıraktım.
-"Hiç bir şey."
-"Eee" dedi içeceğimden bir yudum alarak. " Vaz geçtin mi?"
-"Londra'ya dönmekten?" Kafasını aşağıya yukarı salladığında gülümsedim. " Karar verdiğimi biliyorsun."
-"Çok inatçısın." Gözlerini sinirle açtığında sırıttım." Hem Burada ben varım , Sam var, ve ve Will , Nina, Cara-"
-"Cameron'da var " sözünü kestiğimde duyduğu isimle bir kaç saniye bekledi.
-"Onun için bu kadar kişiyi mi bırakacaksın? Yine?"
-"Bunu konuştuk Claire." Dediğimde sinirli bir şekilde devam etti. Haklıydı da.
-"İlk önce ailenden , sonra Jace den , şimdide Cameron için bizden kaçıyorsun, vazgeçiyorsun! B-bu adil falan değil." Elini saçından geçirdi ve yeniden bana döndü. " Öyle demek istemedim " derin bir nefes aldı. " Ailen falan."
-"Biliyorum, hem bu doğru ." Dedim kısa kesip atmak için. İçecekten bir yudum aldıktan sonra yeniden ona döndüm.
-"Sam biliyor mu? Sabahtan beri sana pekte yakın olduğu söylenemez." Aynı anda dj masasının yanında olan Sam ve Cara'ya baktığımızda ,o bana bakmasada gülümsedim.
Kafamı salladığımda yeniden devam etti. " Uu ne dedi peki?"
-"Kızdı " dedim omzumu silkerken." kaçtığımı söyledi yine. Senin dediklerinden pek de bir farkı yoktu doğrusu." Omzuna vurduğumda hızla sitem etti.
-"Ben öyle bir şey söylemedim."dedi " Yani sadece ima etmiş olabilirim."
Kahkaha attığımda oda güldü. " Sadece bunu uzunca düşün. Daha konuşuruz . Zamanımız var."

Var mıydı?

***

Artık hareketli müziklerin bittiği ve temponun düşüp havanın romantiğe bağlandığı zamandı.
Tabiki de önüme kim gelirse onunla dans etmiştim. Moralim bozuk diye kendi mezuniyet balomda somurtup oturmayacaktım ya...
Şimdi ise yavaş müzikte sağa sola sallanan çiftleri izliyordum. Normalde böyle dansları sevmesem de , şu an onları baya bi imrenmem normaldi değil mi?

Claire , dans ettiği yerden elini salladığında bende ona tebessüm ettim ve önüme döndüm.

Claire zamanımızın , zamanın olduğunu söylemişti. Ama ben o süreyi burada her dakika onun anıları ile dolu olan bu şehirde , o apartmanda geçirmek istemiyordum.
Veya onun bana hatırlatacağı hiş bir yerde olamak istemiyordum.
Yeniden gözlerimin dolduğunu hissettimde telefonuma biraz daha kapandım ve titrememesi için dudağımı biraz daha ısırdım.

Evet son bir kaç haftam böyle geçtiğini söyleyebilirdim. Sessiz kalarak, aptal rolünü oynayarak heralde...
Vee Durumları daha iyi duruma sokmak isterken de içine ediyordum.
Aldatılmıştım. Yine ve yine...
Bana bu acıları bir daha yaşatmayacağına söz veren kişi , kat kat daha canımı acıtmıştı.
Bunun sizi asla yarı yolda bırakmayacağınızı sandığınız kişiden olunca işler biraz daha değişiyor ve sizim içinden çıkamayacağınız bir hale geliyor. Hep olduğu gibi.

Boğazımdaki acının geçmesini umarak elimle ovduğumda bir anda şarkı yavaşladı ve insanlar fısıldaşmaya başladı.
Ben ne olduğuna bakmak istercesine arkama döndüğümde kalabalığın ortasında onu gördüm.
Ve her şey o an oldu...