paint • cameron dallas

30

-"Bir problem olduğunu sanmıyorum." Bir yandan benim çoktan bitirdiğim tahtadaki bir iki notu defterine geçirirken devam etti." Belki arkadaşları ile alakalıdır." Kısa bir bakış attıktan sonra işine geri döndü.
-"Belki, sadece fazla soğuk davranmaya başladı. " dedim omzumu silkerek " Yanlış bir şey mi yaptım?" Sandalyemde arkama yaşlandığımda dediğim şeyle hızla bana döndi.
-" Berbat bir şey yapsan bile yarım saar sonra seni affedebilecek potansiyelde bir çocuktan bahsediyoruz? Lütfen ama bu ... . Bu kadar kafana takmayı kes." Yazdığı yazıya bir ara verip bana döndüğünde normal dercedeki bakışları bir anda yumuşamaya başladı. " Hey lütfen."
Ona bakmayı kesip sıranın üzerine kafamı koyduğumda aynısını yapıp bana bakmaya devam etti.
-"Beni anlamıyorsun."
-"Aynı fikirde olduğunuz tek konunun bu olduğuna eminim ." Derin bir nefes aldım.
-"Sen Cameron'u benim tanıdığım gibi tanımıyorsun tamam mı? Herhalde beni ilgilendirmeyen bir konu olsa, anlarım!"
onun gibi arkama yaslandığımda sinirli bakışlarını bana döndürdü. " Herneyse."Zilin çalması ile sıradan beraber kaktık.
Masanın üzerindeki çantamı tek omzuma sabitledikten sonra koridorda yürümeye başladım.
-"Hey Amanda ile aranız nasıl?"  Konuyu biraz da olsa yumuşatmak istemesiyle ve Duyduğum isimle az da olsa keyfim yerine gelirken hızla ona döndüm.
-"İyi" omuzlarımı silktikten sonra derin nefes aldım. " Ne diyorum ben! Harika. Gerçekten çok iyi bir arkadaş." Bakışlarını birden bendes kesip yere bakmaya devam ederken güldüm. " Tabikide senin kadar değil? "
-"İyi olmana sevindim. En azından Claire den sonra." Yavaşça ve bıkkınlıkla iç çektikten sonra devam etti.
-"Evet."dedim gülümseyerek  . Okul kapısından diğer bir kaç öğrenci ile beraber çıkarken devaö ettim. " Hem gerçek anlamda beni anlayan biri. "

En azından onunla geçirdiğin yalaşık 1 ayın sonunda bunu söylemem gayet normaldi?  Ki bu zaman aralığında Claire in kesinlikle eve uğramaması- yada benim görmediğimi varsayarsak ... bu gerçekten üzücüydü. Veya hayal kırıklıkığına uğratıyordu?
Öyle olmadığını anlayabiliyordum ama sanki içimdeki sürekli fikirlerimi sobete eden yanım nedense o salağı bana karşı tercih ettiğini söylüyordu.
Doğrusu şu son bir kaç haftada Amanda ile konuşmalarımız sonucu bende öyle düşünmeye başlamıştım.
Bana Claire in gerçek bir arkadaş olmadığını ve onun gibi bir şeyler söyşeyip duruyordu. Ki ilk zamanlarda içimdeki o isyankar yanım bunu ne kadar inkar etsede artık bunu duyduğumda zorla da olsa kafamı sallamakla yetiniyordum.

Amanda dediklerinin ne kadar üzücü olduğunu söylesede bir yandan benim iyiliğim için olduğunu vurgulayıp durmasıda ayrıca hoşuma gidiyordu. Galiba.
Büyük ihtimalle.

-"Bilmiyorum." Dedi Sam beni derin düşüncelerden sıyırarak. " Onunla tanışalı ne kadar oldu? Bir ay mı?" Dalga geçercesine kullandığı ses tonu ile kısa da olsa güldükten sonra devam etti. " O kızı gördüm. Pek hoşuma gitmiyor."
-"Ah bu kadar kıskanç olma sarışın."  Merdivenlerden indikten sonra hızla yeniden konuştu.
-" Saçmalıyorsun."

Sam'in en kötü yanlarından birini  kesinlikle eğer onunla arkadaşsanız başkası ile arkadaş olmamanız gerekmesidir.
Gerçekten bunun bir takıntı mı yoksa korku mu olduğunu bilmiyorum ama , biyolojide sıra arkadaşınızdan bile rahatsız olacak bir tiptir. Veya herhangi birinden?

-"Saçmalamıyorum." Dedim kahkahama devam ederken.
-"Herneyse ama ... O kızdan hoşalanmadım. Hemde hiç."

•••

E- e sonra?" Yastıktan kafasını kaldırıp , kahkahalarının arasında konuşmaya çalışan Amanda ya baktım.
-"Sonra bir anda boyaya kaplandım!"
-"O halini görmek için herşeyimi verirdim." Koltukta arkasına yaslanırken derin nefes aldı.
-"Galiba bende" dedim ona katılırcasına.
-"Peki sonra?" Meraklı bakışlarını bana döndürdükten sonra gülümsemeye başladı.
-"Sonra " dedim " Onu polise şikayet ettim. Doğrusu merkezde o şikayet kağıdının üzerinde onun ismini gördüğümde , kim olduğunu o an öğrenmiştim."
-"Gerçekten garip bir tesadüf." Dedi kucağındaki yastığa iyice sarılırken " Ayrıca çok tatlı." Omuzlarını silkip yeniden bana döndüğünde sadece gülümsemekle yetindim.

Aslında garip olan şey ; benim sadece ağlayarak - ve uyuyarak geçirdiğim o zamanları şuan gülerek , sanki hiç bir şey olamamışçasına anlatabiliyor olmamdı.
Hayatıma , ne kadar zarar verip girsede şuan çıkmasını istemeyeceğim kişinin sadece o olması gerçekten garipti.
Hatta hislerim sadece nefret ve tiksinti olarak tanımlayacağım çocuğu şuan hayatımın çoğu anında olması ,kaplaması da.

-"Sonra " diyeceğim ve dediklerimi toparlarcasına biraz bekledikten sonra sıkıntıyla derin nefes aldım. " Sonra." Dedim tekarlarcasına " Benim buraya gelme sebebim aslında kendş kendime yeni bir sayfa açmam dı. En azından öyle olmasını umuyordum. Ve bunlar olunca Biz bir oyun oynadık."
-"Ne oyunundan bahsediyorsun Skylar?" Biraz önceki halinden eser kalmamış bir şekilde bana bakarken sorusunu cevaplamak yerine devam ettim.
-"Bir anlaşma daha doğrusu. " sıkıntıyla nefes aldıktan sonda ellerimi saçlarımın arasında gezdirdim ." Biz önceden tanışmış gibi yaptık. Sevgili rolü."  Ne zamandır tuttuğumu bilmediğim nefesimi sıkıntıyla verdikten sonra devam ettim.

Nedensiz bir şekilde sesimin buğlanmasına engel olamadığımda titrek bir nefes aldım." Sonra ne oldu bilmiyorum. Bir anda herşey bir oyun olmaktan çıktı. Herşeyin kontrolünü kaybettim."
Üzüntü , ve anlayamayacağım bir şekilde bana bakan Amanda'ya baktığımda bir anda bozuntuya vermemek istercesine gülümsedi.
-" İşker benim dahi içinden çıkamayacağım bir hal aldı ve ." Dedim arkama yaslanırken. " Hayatımın büyük kısmının anlamı oldu, sanki o yokken daha önceden ne yaptığım sorusuna cevap veremem gibi." Omuzlarını silkip beni anlamış mi diye ona bakarken bana yeniden sırıtarak bakmaya devam etti. " Sana bunları neden anlattığımı sorarsan.... Nedeni galiba yok. Sadece içimden geldi." Bitti dercesine kafamı salladığımda ne diyeceğini bilmezcesine ağzını açıp kapadı.
-"Imm şey ... Bana bunları anlatman -. Doğrusu şaşırdım. " odada dolaştırdığı gözlerini bana diktiğinde derin bir nefes aldı." Onu gerçekten seviyor olmalısın."  Yüzünün önüne gelen bir kaç tutam saçını düzeltiyor ikten sonra bana döndü.
-"Evet, çok garipki."  Dedim gülümseyerek.
-"Vee umarım ki her zaman böyle olursunuz." Dedi ayağa kalkarak. " Mutlu ve aşık."

Bir kaç dakikaya kadar geliyorum dedikten sonra koridorun sonundaki lovaboya girerken arkasından baka kaldım.
Onu bazen anlamak çok zor olabiliyordu. Cameron dan bile!
Mutlu ve sevecenken bir anda değişebiliyordu. Ve bu nedense bana, benden bir şeyler sakladığı hissine kapılmamı sağlıyordu.
Veya fazla paranoyaklaşmıştım.

-" Hey." Dedi gülümseyerek yanıma otururken. Saçma düşüncelerimi yarıda kesip ona döndüğünde devam etti.  " Skylar biraz önce kendine yeni sayfa açtığından bahsetmiştin ya?"
Evet dercesine başımı salladığımda gülümseyerek devam etti.
-"Bence bir daha açman gerekebilir." Ona anlamaz gözlerle bakarken bir anda hızla zilin çalmasıyla kapıa baktım."
-Bence kapıya bir bakmalısın."

Düşünmeden hızla kapıyı açtığımda  aynı derecede uzun kollarını bana saran Camerona baktım.  Affalayarak ondan ayrıldığımda yüzümü avuçlarının arasına aldı.

-"Sen iyi misin?" Dedi Endişeli gözlerini üzerimde gezdirirken derin nefes almaya başladı.Cevap vermeme izin vermeden sinirle İçeri girdiğinde arkamızdan kapıyı hızla kapattı. 

-"Hey Cameron, ben Amanda. Seninle tanıştığıma memnun oldum!"

Heey
Biliyorum biraz fazla geç kaldım!
Ama kesinlikle geçerli sebeplerim vardı. Her neyse... 😂 Gerçekten burayı çok özlemişim...
Bundan sonra gerçekten bölümler uzun vee haraketli geçecek...
Bölüm hakkında düşünceleriniz lütfen...

Ne kadar üzülsemde Finale az kaldığını söylemek zorundayım
Sınır : 30 yorum , 30 vote

~~ Snapchat = zerenhood
~~ Paint İnstagram = paint_wattpad

Voteeeeeeee haydii lütfen?