Away from the past

H13 ~ Demi

Hij haalt diep adem en voor hij begint vraagt hij: 'Wil je gewoon een verhaal horen.' Ik knik en glimlach even naar hem. Hij glimlacht terug en begint: 'We hadden een hele mooie piano in onze woonkamer staan, waar mijn vader altijd op speelde. Ik vond het altijd heel mooi en zat er dan ook naast als hij speelde. Maar ik mocht er niet aankomen, had hij gezegd. Op een dag, ik was acht geloof ik, toen ik dacht dat mijn vader weg was, ging ik stiekem achter de piano zitten en begon ik te spelen. Het klonk niet echt, maar ik vond het zelf wel heel mooi. Ik bleef spelen totdat ik mijn vader hoorde kuchen. Ik draaide me snel om en keek hem geschrokken aan. Hij moest lachen om mij en ging toen naast me zitten. Ik dacht dat ik een uitbrander zou krijgen, maar hij vroeg of ik het leuk zou vinden om piano te leren spelen. Ik knikte meteen, want dat wilde ik al heel lang. Hij glimlachte en begon met onze eerste les.' Ik zie dat hij zij tranen met alle macht probeert tegen te houden dus ik ga snel over op een ander onderwerp. 'Welke muziek vind je het leukst?' vraag ik nieuwsgierig. 'Ehm,' zegt hij twijfelend, 'ik schrijf zelf muziek, dus die nummers vind in wel tof.' Ik kijk hem verbaasd aan en vraag: 'Schrijf je echt muziek?' Hij knikt blozend en kijkt snel de andere kant op. 'Dat wil ik echt een keer horen!' zeg ik enthousiast. Hij glimlacht even naar me en knikt dan. Ik leun weer tegen hem aan en verheug me nu al op het luisteren naar Ethans eigen liedjes. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zucht diep. Hij legt zijn kin op mijn hoofd en aait met zijn hand even over mijn haar. 'Zullen we gaan slapen?' vraagt hij zachtjes. Ik knik en sta langzaam op. Hij strekt zijn hand uit en ik trek hem overeind. Ik pak de deken en leg die op de grond. Hij pakt de andere twee dekens en gooit er een naar mij toe. Ik ga liggen op de deken en Ethan komt naast me liggen. Ik leg de deken over me heen en ga lekker liggen. Ethan geeft me een kusje op me wang en fluistert zachtjes: 'Welterusten.' Ik knik en zeg: 'Jij ook.' Hij glimlacht liefjes naar me en gaat dan ook liggen. We liggen allebei op onze zij zodat we naar elkaar kijken. Ik geef hem een kusje op zijn neus en woel even door zijn haar. Dan draai ik me om en sluit mijn ogen. Na een uurtje als ik nog steeds niet slapen. Ik hoor dat hij steeds dichterbij komt, maar ik doe net alsof ik slaap. Ik voel zijn warme adem in mijn nek en zijn stem fluisteren: 'O Demi, ik houd zoveel van je.' Ik word helemaal warm van binnen, maar blijf doen alsof ik slaap. Daarna gaat hij weer terug op zijn plek liggen. Ik zucht zachtjes en probeer weer te slapen.

Ik word wakker van wat gekriebel op mijn neus en begin meteen te gillen, want er zit een spin op mijn neus. Ik spring op en begin gelijk de spin van mijn neus te slaan. Ethan wordt langzaam wakker en ziet er super schattig met zijn haar helemaal door de war. Hij kijkt me verwonderd aan en vraagt gapend: 'Wat ben jij nou weer aan het doen?' Ik kijk hem vernietigend en zeg niets. 'Ik had nou niet gedacht dat jij bang zou zijn voor spinnen.' zegt hij glimlachend. Ik ga met mijn rug naar hem toe zitten. Hij komt zachtjes naast me zitten en geeft me een kusje op mijn wang. Ik kan niet lang boos op hem blijven, dus glimlach ik weer en geef hem een kus op zijn neus. 'Als we straks gaan liften moeten we wel zorgen dat we er een beetje normaal uitzien,' zegt hij. We inspecteren eerst elkaar en dan onszelf en barsten dan in lachen uit. Er zitten overal bloedspetters op Ethans shirt en ik heb overal verband met rode vlekken erop. Hij gebaart dat ik mijn armen omhoog moet doen en trekt dan langzaam en voorzichtig de trui over mijn hoofd. Het doet nog wel pijn maar niet zoveel meer als eerst. Hij maakt voorzichtig het verband los en kijkt naar de wonden. Ik zie dat zijn gezicht vertrekt dus kijk ik ook even, maar dat had ik niet moeten doen want het ziet er heel vies uit. Ik doe snel m'n ogen dicht en draai m'n hoofd weg. Hij aait me even over m'n hoofd en fluistert dan: 'We doen mijn trui er wel gewoon overheen. Die heeft lange mouwen dus dan zie je het niet.' Ik doe mij armen weer omhoog en hij trekt de trui over mijn hoofd. 'Oké, nu is het jou beurt.' zeg ik vastbesloten. Hij trekt even een grimas en doet zijn armen omhoog. Ik kijk hem vragend aan en hij knikt. Ik trek langzaam zijn shirt uit en snak geschrokken naar adem. Zijn buik is helemaal blauw en ik zie allemaal bloedvlekken. Ik pak een doekje uit de rugzak en die er wat water uit de bidon op. Ik veeg de bloedvlekken weg en ik zie dat, bij elke keer dat ik over een blauwe plek ga, zijn gezicht helemaal verkrampt. Ik aai hem even over zijn wang en ga voorzichtig weer verder. 'Heb je een schoon shirt bij je?' Hij knikt en wijst naar de rugzak. Ik kijk even in de rugzak en haal dan het grootste shirt dat ik kan vinden eruit. Ik kijk nog even naar zijn sixpack voor ik zijn shirt over zijn hoofd trek. Ik kijk nog even naar de snee in zijn lip, maar die ziet er goed uit. Ik probeer zijn haar een beetje in model te krijgen, omdat hij geen gel bij zich heeft. Dat lukt niet helemaal maar het is wel beter dan eerst. Ik ga even door m'n eigen haar, dat super vet is geworden. Ik kijk of er nog een elastiekje om mijn pols zit en begin mijn haar dan in te vlechten. Hij kijkt er vol bewondering naar en ik begin gelijk te blozen. Terwijl ik verder ga met mijn haar, doet hij al onze spullen in de rugzak en doet die op zijn rug. Ik sta op en hij pakt meteen mijn hand vast. Ik kijk hem aarzelend aan, maar hij trekt me vastbesloten mee. We lopen eerst een tijdje door het bos en komen dan op een rustig weggetje. Hij gaat gelijk aan de zijkant staan, steekt zijn duim omhoog en begint er mee te zwaaien. Ik wil hetzelfde doen, maar hij gebaart dat ik in het gras naast de weg moet gaan zitten. Ik kijk hem even boos aan, maar doe toch wat hij zegt. Hij glimlacht even en geeft me een knipoog. Het lijkt jaren te duren voor er eindelijk een auto stopt, maar uiteindelijk stopt er een rode auto en draait de vrouw in de auto het raampje open. Ik bestudeer haar even. Het is zo'n oude vrouw met grijs, kort haar en een uilenbrilletje. Ze vraagt liefjes: 'Welke kant moet je uit?' Ik sta op en kom naast Ethan staan en ze verbeterd zichzelf snel: 'Jullie bedoel ik.' Ik glimlach even naar haar terwijl Ethan zegt: 'We moeten richting Alkmaar, gaat u die kant op?' Ze knikt even en zegt: 'Ja hoor, stap maar in. Ik kan jullie tot Utrecht brengen.' Ethan zegt met een glimlach tegen de vrouw: 'Heel erg bedankt. Ik ben trouwens Ethan en dit is Demi.' Hij opent de deur en houdt hem galant voor mij open. Ik stap lachend in en schuif door zodat hij aan dezelfde kant in kan stappen. Ze kijkt ons lachend aan en zegt: 'Ik ben Anna.' Ethan trekt de deur dicht en ik zeg: 'Oké Anna, nogmaals bedankt dat we met u mee mogen rijden.' Ze glimlacht liefjes en zegt: 'Geen dank hoor, Demi, zo heb ik tenminste gezelschap.' Ik glimlach naar haar en kijk even naar Ethan. Hij kijkt mij ook aan en lacht naar me. Anna heeft ondertussen de auto gestart en rijdt weer verder. Ethan vraagt aarzelend: 'Anna, waar zijn we nu eigenlijk?' Ze kijkt hem verbaasd aan en zegt: 'Dichtbij de Franse grens in België.' Ik kijk geschrokken naar Ethan. Zijn we in België? Maar dat kan toch helemaal niet, ik zat minstens 3 dagen achter in de vrachtwagen. Het is maar iets van vier uur rijden van Alkmaar naar onderin België. Ethan ziet dat ik een beetje in paniek raak en wenkt me. Ik buig mijn gezicht naar hem toe en hij fluistert in mijn oor: 'Hij rijdt altijd kris kras door Nederland, Duitsland en België. Daarom zaten we ze lang achterin.' Ik knik en zucht opgelucht. Anna kijkt even achterom en glimlacht. Ik kijk Ethan en even aan en we beginnen allebei te lachen. Als we uitgelachen zijn, leg ik mijn hoofd op zijn schouder en sluit ik mijn ogen om even rustig na te denken. Oké, als we straks in Utrecht zijn, gaan we waarschijnlijk met openbaar vervoer naar Alkmaar, maar ik heb mijn portemonnee dus niet bij me. Nou hopen dat Ethan zijn portemonnee wel bij zich heeft. En dan? Ik ga sowieso eerst naar huis en dan mijn spullen pakken en Kira's spullen natuurlijk ook. Dan de sleutel pakken en dan naar ons vakantiehuisje. Dan moet ik wel even elke maand terug om een deel van het geld dat mijn vader stuurt op te halen. Hopen dat mijn moeder nog wat gespaard heeft, maar ik denk het niet. Ik heb wel wat spaargeld. Alles wat we niet echt nodig hadden van mijn vaders maandelijkse bijdrage heb ik ergens in mijn kamer verstopt. En Ethan? Ik denk dat hij gewoon mee gaat, maar ik heb echt geen flauw idee. Ik ga proberen mijn school gewoon af te maken, maar misschien avond school. Zodat ik overdag kan werken en genoeg geld binnen krijg om een beetje zelfstandig voor Kira te zorgen. Ik zucht even diep en probeer maar even te slapen.

Heey people

Ik ben zo gelukkig op dit moment! Punt een, het is weekend en weekend is geweldig. Punt twee, ik heb 200 reads! Ik ben zo gelukkig dat ik denk dat ik gewoon door ga met 'Away grom the past'. Wel wat langzamer dan eerst, maar ik ga verder. Ik wil dit hoofdstuk opdragen aan @YaraLast omdat ze zo geweldig reageerde op mijn verhaal!

Veel liefs

Anne