Away from the past

H25 ~ Ethan - Deel II

Ik zie dat ze begint te hyperventileren en ruk in paniek de deur open. Ik til Demi uit de auto en zet haar voorzichtig tegen de muur. Ik vouw mijn handen als een kommetje om haar neus en mond en hoop dat het zo overgaat. Ze ademt steeds rustiger, maar er stromen nog steeds tranen over haar wangen. Ik druk haar tegen me aan en wieg haar heen en weer. 'Het is allemaal mijn schuld.' fluistert ze. Ik pak haar kin vast en zorg dat ze in mijn ogen kijkt. 'Demi, het is niet jouw schuld. Heb je dat begrepen?' vraag ik. Ze knikt en werpt zich weer in mijn armen. Ik til haar voorzichtig op en zet haar weer terug in de stoel. Ik ga in de andere stoel zitten en buig me over haar heen om haar gordel vast te maken. Ik stop een verdwaald plukje haar achter haar oor en veeg met mijn duim haar tranen weg, maar ze blijven stromen. Ik doe mijn gordel om en rijd weg. Ik kijk de hele tijd bezorgd naar Demi die helemaal in elkaar gedoken in de stoel zit. Ik aai even over haar hoofd en hoop maar dat we snel bij mijn huis zijn. Ik parkeer de auto en maak onze gordels los. Ik loop snel om de auto heen en til Demi uit de auto. Ze grijpt me stevig vast en is nog steeds aan het snikken. Ik doe de auto op slot en loop naar binnen. Volgens mij is Demi al haar verdriet van de afgelopen drie jaar er uit aan het halen, want ze huilt nog steeds. Ik neem haar gelijk mee naar boven en leg haar op het bed. Ik wil weglopen, maar ze pakt mijn hand stevig vast. 'Ga niet weg, alsjeblieft!' Ik ga naast haar liggen en sla mijn armen om haar heen. Ze zucht en nestelt zich in mijn armen. Ze snikt nog steeds, maar het is wel een stuk minder dan eerst. Na een paar minuten is ze in slaap gevallen. Ik trek voorzichtig mijn armen onder haar vandaan en ga dan op de rand van het bed zitten. Ik ga met mijn hand door mijn haar en kijk bezorgd naar Demi. Kan ze dit wel aan? We gaan achter mijn vader aan, maar als Demi weer een nervous breakdown krijgt, weet ik niet of het wel kan. Ik sta voorzichtig op van het bed en loop naar beneden. Ik trek een kastje open en pak er een grote reep milka chocola uit. Ik weet ook niet zo goed waarom ik die in mijn kast heb liggen, maar dat maakt me nu niet echt uit. Ik leg het alvast op de tafel en ga op de stoel zitten. Ik ben toch ook wel een beetje moe van vandaag. Ik heb een paar blauwe plekken door het vechten. De trap kraakt een beetje en ik draai me meteen om naar de deur. Demi komt binnen met wallen onder haar ogen en opgedroogde tranen over haar hele gezicht. 'Ga maar weer lekker terug naar bed.' Ze schudt snel haar hoofd en zegt: 'Nee, ik wil niet alleen zijn.' Ik glimlach even naar haar en loop naar de tafel. Ze staat er een beetje verloren bij en komt dan naar me toelopen. Ik geef haar de milka reep en trek haar mee naar de bank. Ze gaat naast me zitten en leunt tegen me aan. Ze knabbelt op een stuk chocola en zucht. 'Deem,' fluister ik zachtjes. Ze kijkt naar me op. 'We moeten snel mijn vader achterna.' Haar gezicht betrekt, maar ze knikt. 'Wanneer?' 'Ga jij nog maar even slapen dan maak ik alles wel klaar.' zeg ik. ik zie gelijk een vlaag van paniek in haar ogen en ik zeg geruststellend: 'Hier op de bank.' Ze knikt opgelucht en gaat languit op de bank liggen. Ik glimlach en zie dat ze nu al ver weg is. Ik zet de waterkoker aan en pak alvast de thermoskan met zo'n dop die ook als beker kan dienen. Ik smeer een paar boterhammen en stop ze in een plastic zak. Na ongeveer een half uur ligt alles klaar, ik heb zelfs nog een paar chocoladerepen klaargelegd. Ik pak mijn rugzak en stop alles er in. Boven pak ik een koffer waar ik wat kleren in gooi. Voorzichtig ga ik op het randje van de bank zitten en probeer Demi wakker te maken. Ze kreunt en draait zich om. Ik zucht even en til haar dan op. Ik zet haar in de autostoel en doe haar gordel om zonder dat ze wakker wordt. Snel pak ik de rugzak en zet die bij haar voeten. De koffer gooi ik in de achterbak. Ik start de auto en rijd de straat uit. Oké, hoe gaan we dit aanpakken? Ik weet denk ik wel welke richting hij uit is gegaan en hem kennende gaat hij zo snel mogelijk over op een vrachtwagen. Maar wat nou als ik hem mis. Vanavond heeft hij zijn rustpauze en als ik de hele nacht hard doorrijd zouden we hem tegen moeten komen. Als ik tenminste op de goede weg zit. Ik moet er natuurlijk ook voor zorgen dat hij ons niet herkend. Ik zucht gefrustreerd. Het is toch wel wat moeilijker dan ik dacht. Demi opent moeizaam haar ogen en kijkt verdwaasd om zich heen. Als ze mij ziet, begint meteen te blozen en kijkt snel uit het raam. Ik grinnik en zeg: 'Als je wat wilt eten of drinken zit het in die tas bij je voeten.' Ze ritst de rugzak snel open en pakt met een grote grijns de reep chocola. Ze scheet het papier eraf en bijt er een groot stuk af. 'Mag ik ook een stukje?' vraag ik zielig. Ze knikt lachend en breekt een klein stukje van af dat ze in mijn mond steekt. 'Wat veel.' zeg ik sarcastisch. Ze grinnikt en zegt: 'Je moet leren tevreden te zijn met wat je krijgt.' Ik schudt lachend mijn hoofd. Demi breekt snel nog een stuk af en beweegt die heen en weer voor mijn ogen. Ik wil hem pakken, maar ze stopt hem in haar eigen mond. Ik zucht en zeg met een snik in mijn stem: 'Waaaah, waarom vind je me niet aardig?' Ze kijkt me eerst ongelovig aan, maar barst dan in lachen uit als ze de grote grijns op mijn gezicht ziet. Ze breekt nog een stuk af en stopt die dan echt in mijn mond. Ik glimlach even en zie dat ze in haar ogen wrijft. 'Je mag gewoon gaan slapen hoor.' Ze knikt en gaat tegen het raam liggen. Na een paar minuten hoor ik aan haar diepe adem dat ze slaapt. Ik glimlach vertederend, wat is ze toch een schatje.

Hai allemaal

600 views!! Ik ben zo gelukkig! Ik heb volgende week vakantie wat wel echt heel fijn is, want ik heb het helemaal gehad met school. Ik denk dat ik deze week al wel kan gaan beginnen aan de bonushoofdstukken, maar daar heb ik jullie ideeën voor nodig. Dus als je nog ideeën hebt hoor ik het graag!

Liefs Anne