Away from the past

Epiloog

Ik haal diep adem en kijk vanuit mijn geparkeerde auto naar het huis. Hier zou het moeten zijn. Misschien had ik Ethan toch wel mee moeten nemen. Er komt een glimlach op mijn gezicht. Ethan, mijn man voor al acht jaar ondertussen! Het was wel even wennen toen we terug waren. Eerst hebben we een paar nachtjes bij Chris en Jane geslapen en daarna zijn we weer terug naar mijn appartement gegaan. We kregen al snel te horen dat de bende was opgepakt en voor een lange tijd de gevangenis in ging. Alle tieners en kinderen die meegenomen waren, werden bevrijd. Ook het broertje en zusje van Dylan en Mason. Kira ging gewoon weer naar school en ik ging werken. Mijn rug begon wel te steken aan het eind van zo'n lange dag, maar dan haalde Ethan me op en zorgde hij voor me. Hij was echt een schat, dat is hij nog steeds trouwens. Als ik 's nachts wakker word met nachtmerries troost hij me altijd. Ethan ging ook werk zoeken, wat niet zo simpel was als we hadden gedacht. Hij werkt nu bij een muziekproducer en heeft daar een hoge positie die ook goed betaald. Ik vind het echt heel fijn dat hij zo'n leuke baan heeft, want ik ben vorig jaar begonnen met studeren aan de pabo. Ja ja, ik word een schooljuf. Nadat we getrouwd waren, hebben we een huis gekocht. O, die trouwdag! Nee, ik moet eigenlijk beginnen bij de verloving. Ik had net een lange werkdag achter de rug en Ethan kon me niet ophalen, omdat hij nog iets moest regelen voor zijn sollicitatie. Ik liep moe de kamer binnen en zag overal kaarsjes. Ethan stond in zijn mooiste pak in het midden van de kaarsjes en wenkte me. Verbaasd ging ik naar hem toe en sloeg mijn hand voor mijn mond toen ik zag dat hij op één knie ging zitten. 'Demi,' begon hij stamelend, 'ik ga niet een hele lange speech geven, maar ik houd ontzettend veel van je en wil je nooit meer kwijt. Wil je met me trouwen?' Ik kreeg tranen in mijn ogen en knikte. Kira kwam binnen met de ring die Ethan liefdevol om mijn vinger deed. Hij nam mij in zijn armen en draaide met me in het rond. Ik hoorde gestommel achter me en al onze vrienden kwamen binnen rennen. Ik werd bedolven onder de felicitaties, knuffels en cadeautjes. Ethan grijnsde naar me en fluisterde in mijn oor: 'Ik heb nog een verrassing. Loop je even mee?' Ik knikte en samen liepen we naar de keuken. Vlak voor we de keuken in kwamen legde hij zijn handen op mijn ogen. Mijn mond viel open van verbazing toen Ethan zijn handen van mijn ogen haalden. Daar stond mijn moeder, wat was ze veranderd. Ik rende in haar armen en voelde de tranen over mijn wangen lopen. 'Maar hoe?' stamelde ik. Ze lachte en zei: 'Ik ben ontslagen uit de therapie.' Ik maakte me voorzichtig los uit onze omhelzing en trok haar mee naar de woonkamer. Ik stelde haar voor aan al mijn vrienden en we hadden echt een geweldige avond. Nadat iedereen weg was hebben we lang gepraat en hebben Ethan en ik alles aan haar verteld. Daarna is ze bij ons komen wonen en ze woont nu nog steeds bij ons. Na de verloving zijn we meteen gaan plannen voor de bruiloft. Eén van de mooiste dagen van mijn leven.
Ik haal een paar keer diep adem en kijk naar mijn gestreste spiegelbeeld. Ik zie er best wel mooi uit vind ik zelf. Mijn haar is gekruld en daarna opgestoken met een paar losse plukjes rond mijn gezicht. Mijn ogen zijn mooi opgemaakt en ik ben helemaal verliefd op mijn jurk. Het is een crème jurk die aan de onderkant wijd uitloopt met een sleep erachter. Het is overal versierd met kant en mijn korte mouwtjes zijn ook van kant. Mijn moeder komt binnen rennen met de sluier. Ze plaatst hem voorzichtig in mijn haar en klapt de voorkant over mijn gezicht. Ik glimlach naar haar en zeg met een overslaande stem: 'Ik vind het zo fijn dat jij me weggeeft mam!' Ze veegt snel een traan uit haar ooghoek en glimlacht. Ik hoor een klopje op de deur en Nathans hoofd komt om de hoek. 'Alles is klaar. Zijn jullie er ook klaar voor?' Ik wissel een snelle blik met mijn moeder en knik dan. Nathan duwt de bos bloemen in mijn handen en rent voor ons uit. Ik kijk hem glimlachend na en haak mijn arm dan in die van mijn moeder. Hij is bijna nog gestrester dan op zijn eigen bruiloft. We lopen door de gang en stoppen dan voor een grote deur, waar Charlotte en Jane me staan op te wachten. Ze zenden me een blije blik en ik hoor de muziek door de deur heen. Ik glimlach als ik hoor dat het een van Ethans nummers is. De deur gaat langzaam open en Jane en Charlotte lopen eerst naar voren. Ik wacht even tot mijn moeder me meetrekt. Ik loop langzaam door het gangpad en kijk naar de gasten. Het zijn er niet heel veel. Mijn collega's en baas van werk, Kate, Chris, Ethans collega's, een paar verre familie leden en Anna. We hebben toen alles weer een beetje normaal was haar opgezocht en heel erg bedankt. Ik vind het echt heel fijn dat ze er is! Ik geef mijn bloemen aan Charlotte en draai me naar Ethan die mijn hand stevig vastpakt. Dylan en Mason staan achter Ethan en Nathan, Chris en Kate zitten op de voorste rij. Hij haalt de sluier van mijn gezicht en ik zie dat zijn ogen stralen. We keren ons naar de man, maar ik volg zijn woorden niet helemaal. Ik krijg een duwtje van Ethan en kijk hem vragend aan. 'Je moet 'ja' zeggen,' fluistert hij. Ik kijk hem geschrokken aan en zie dat iedereen me verwachtingsvol aanstaart. Ik knik en zeg zachtjes: 'Ja.' Hij glimlacht en zegt met zijn harde, diepe stem: 'Ja.' Kira komt aanlopen met de ringen. Ik schuif eerst een van de ringen om Ethans vinger en daarna schuift hij de andere om mijn vinger. 'Je mag nu de bruid kussen.' Ethan neemt mijn gezicht in zijn handen en buigt zich langzaam naar me toe. Hij glimlacht en dan voel ik zijn tedere lippen. Iedereen applaudisseert. Ik krijg rode wangen en voel Ethans sterke arm om mijn schouder. We lopen door het gangpad en er worden allemaal bloemblaadjes over ons heen gegooid. We stappen in de auto en worden naar de plaats gereden waar de receptie wordt gehouden. In de auto leun ik met mijn hoofd tegen Ethans schouder aan. Hij glimlacht en zegt: 'Ik houd ontzettend veel van je, mijn vrouwtje.' Ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en zeg: 'Dat ga je echt nooit meer zeggen.' Hij grijnst en zegt: 'Dat zullen we nog wel eens zien.' In het gebouw kleed ik me met de hulp van Jane en Charlotte snel om in een iets comfortabeler jurkje. Ik loop terug naar Ethan en samen gaan we klaar staan voor de felicitaties. Alles komt in een waas over me heen, maar het voelt geweldig. Ik ben gewoon getrouwd! Ik wissel de hele tijd liefdevolle blikken met Ethan. Als we aan het einde van de dag in de auto zitten, leun ik moe tegen Ethan aan. 'Je houdt de huwelijksreis nog te goed, oké?' Ik knik en mijn ogen vallen dicht. 'Wakker worden.' hoor ik Ethan zeggen. Ik doe mijn ogen voorzichtig open en zie Ethans hoofd boven me hangen. Hij tilt me voorzichtig uit de auto en loopt met me naar ons huis. 'Ik dacht dat we nog niet in ons nieuwe huis konden?' vraag ik verbaasd. 'Ik heb heel hard gewerkt en met de hulp van Nathan, Chris, Mason en Dylan is het net op tijd gelukt. Ik heb vanmorgen het laatste nog afgemaakt.' Ik glimlach en zeg: 'Ga je me in bruidsstijl naar binnen dragen?' Hij grijnst en knikt. Hij loopt onze voortuin door en duwt de deur open. Hij draagt me over de drempel en zet me dan weer voorzichtig op de grond. Ik sla mijn armen om mij heen en zeg: 'Ik houd zo ontiegelijk veel van je!' Hij glimlacht en omhelst me. Ik zucht gelukkig, wat een ongelofelijk mooie dag was dat.
Eigenlijk zijn alle dagen met hem echt geweldig. Hij maakte elke dag een ontbijtje voor me. We hoefden niet echt voor meer voor Kira te zorgen, want dat deed mijn moeder. Mijn moeder en Kira wonen nog steeds in ons huis, maar het is echt heel gezellig. Twee jaar nadat we waren getrouwd, werd ik zwanger. Het was niet de makkelijkste periode. Ik had heel erg last van misselijkheid, maar Ethan zorgde goed voor me. Na negen maanden kregen we een schattig jongetje, Noah. Hij heeft bruin haar en grijze ogen. Dat was ook een van de mooiste dagen. Het is een geweldig jongetje en het was geweldig hem te zien opgroeien. Zijn eerste stapjes, eerste woordjes, zijn eerste dag op school. Toen hij ongeveer vier jaar was, werd ik opnieuw zwanger. Ik beviel weer van een jongetje, Luuk. Luuk is ook schattig en is nu lekker aan het brabbelen. Hij is twee. We hebben het nog tegen niemand gezegd, maar ik ben weer zwanger. Van een tweeling. Mijn gedachten zweven naar Kira. Ze is ondertussen al zestien en lekker aan het puberen. Ze heeft redelijk vaak ruzie met onze moeder en komt dan altijd uit huilen bij mij. Ik ben nog steeds haar grote zus. Ze is wel echt een super fijne oppas, waar ik maar al te graag gebruik van maak. Kira is helemaal dol op kinderen en ik denk dat ze het ook geweldig zal vinden als ze hoort dat ik weer zwanger ben. Kira komt ook mee vanavond naar onze vrienden om een beetje op de kinderen te passen. Zo komen mijn zwervende gedachten nu bij mijn vrienden. We spreken nog steeds super vaak af. Iedereen is getrouwd nu al duurde het bij Dylan het langst. Hij was te bang om het te vragen. Mason heeft ook een geweldige vriendin gevonden, Lisa, die nu zijn vrouw is. We hebben vanavond weer een afspraak en dan gaan Ethan en ik vertellen dat we weer in verwachting zijn. Ik kan echt niet wachten. Charlotte en Nathan hebben een dochtertje van dezelfde leeftijd als Noah en ze zijn in verwachting van hun volgende, Chris en Jane hebben een zoontje van vier, Mason en Lisa hebben een zoontje van drie en Dylan en Kate hebben een dochtertje van één. Het is altijd echt super gezellig als we met z'n allen zijn. Ik heb daarom ook heel erg zin in vanavond. Ik voelde al een tijdje dat er iets miste en een paar weken geleden wist ik eindelijk wat het was. Ik miste mijn vader! Ik heb het alleen aan Ethan verteld en hij steunde me. Hij heeft rond gezocht en heeft het adres van mijn vader gevonden. Daarom ben ik nu hier. Ik duw mijn deur open en klap hem hard achter me dicht. Ik haal een paar keer diep adem en loop langzaam naar de voordeur. Mijn vinger hangt voor de bal en dan aarzel ik even, zal ik het wel doen? Wat als hij de deur voor mijn neus dichtslaat of wat als- Zuchtend duw ik mijn gedachten weg. Ik druk op de bel en wil eigenlijk heel hard wegrennen, maar ik beheers mezelf en blijf wachten. De deur zwaait open en de man in de deuropening snakt geschrokken naar adem. 'Hoi pap.' stamel ik.

Nou dat was het dan. Mijn eerste boek op wattpad helemaal afgerond! Ik ben er best een beetje trots op, maar aan de andere kant vind ik zelf mijn eerste hoofdstukken echt slecht in vergelijking met hoe ik nu schrijf. Maar ja, dit was het eerste wat ik ooit schreef. Ik wil iedereen bedanken die dit boek gelezen heeft! Echt heel fijn!
Liefs Anne