Meteen heb ik spijt dat ik dat hardop zei. Ze gaat me nooit meer vertrouwen zo. Ik heb haar vertrouwen wel nodig, anders kunnen we nooit ontsnappen. Ik kom nogal wanhopig over. Ik sta snel op van het bed en loop weg, maar ze pakt me bij mijn arm en trekt me terug. Ik kijk haar aan en zeg: 'Sorry, dat had ik niet mogen zeggen.' Ze antwoordt: 'Het geeft niet. Ik vind het aardig van je, dat je zo denkt.' Ik kijk haar verbaasd aan en er valt even een stilte. Dan zegt ze: 'Maar als we gaan ontsnappen hoe doen we dat dan met je moeder?' Shit, daar had ik nog niet aan gedacht. Ik word meteen boos op mezelf, omdat ik daar niet aan gedacht heb en begin zachtjes op mezelf te schelden. Ze legt haar hand op mijn arm en zegt: 'Rustig aan, we bedenken wel wat.' Ik kijk haar aan en ze lacht geruststellend naar me. Ik probeer terug te lachen, maar het lukt niet echt. Ze ziet het en zegt meteen: 'Niet te veel zorgen maken, het komt wel goed.' Het blijft even stil. 'Hoe heb je dat eigenlijk op school geregeld, toen je bent weggelopen?' vraag ik om maar snel op een ander onderwerp over te gaan. Lekker bezig Ethan, je moest natuurlijk deze vraag weer stellen! Je bent ook echt een lompe koe. Ze kijkt me verdrietig aan en zegt: 'Sinds mijn vader is weggegaan, ben ik maar heel weinig naar school geweest en heb ik bijna geen contact meer gehad met mijn vrienden. Ik was eigenlijk altijd ziek. Dan ging ik tussendoor een weekje naar school, zodat het niet leek of ik dood was. Ik moest fulltime voor mijn zusje zorgen en het maakte mijn moeder niet echt meer uit of ik wel of niet naar school ging.' Ik kijk haar geschrokken aan en sla mijn arm om haar schouder. Ik word boos op haar moeder, die haar dit aan heeft gedaan. Ze legt haar hoofd en ik zie de tranen in haar ogen. 'In welke klas zat je toen je zo weinig naar school ging?' vraag ik nog steeds nieuwsgierig, maar met een boze ondertoon. 'In vwo 4.' antwoord ze. 'Een slimme meid dus,' zeg ik plagend, mijn boosheid wegdrukkend. Ze moet er meteen om lachen en geeft me een por in mijn zij. 'Je klinkt veel te verbaasd.' zegt ze nog steeds lachend. Als we na een tijdje zijn uitgelachen, vraagt ze nieuwsgierig: 'welk niveau heb jij eigenlijk gedaan? Havo?' Ik antwoordt: 'VWO. Dat had je zeker niet gedacht hè? Ik heb op de basisschool een klas overgeslagen. Dus vandaar.' Dus je hebt een VWO diploma, maar je studeert niet? Vraagt je moeder daar niet naar?' vraagt ze nadat ze even gelachen heeft over mijn antwoord. Mijn blik wordt meteen donker en ze gaat iets verder weg zitten. Ik begin te trillen en schreeuw: 'Nee, ze vraagt er nooit naar. Ze denkt dat ik studeer, maar ze weet niet waar en welke studie. Ze vindt het normaal dat ik weken achter elkaar weg ben en vindt het ook niet raar dat ik altijd precies tegelijk met m'n vader weg ben.' Ik word steeds bozer en sta op. Ik voel de driftbui, maar kan het niet wegdrukken. Ik begin steeds meer te trillen. Demi zit in elkaar gedoken op het bed, maar ik let niet op haar. Ik begin heen en weer te lopen en loop me ontzettend op te winden, totdat ik 2 armen om m'n nek voel en een stem in m'n oor hoor fluisteren: 'Maar je houd nog steeds ontzettend veel van haar en je mist haar heel erg of niet?' Ik knik, maar de woede blijft. 'Ik weet zeker dat ze ook van jou houdt.' Dan stort ik in en ga uitgeput op het bed zitten. Ze komt snel naast me zitten en legt mijn hoofd op haar schoot. Ik probeer mijn tranen te bedwingen, maar ik voel er al een paar over mijn wang rollen. Ze wiegt me heen en weer en fluistert: 'Het komt wel goed.' Er komt een enorme brok in mijn keel, maar gelukkig geen tranen meer. Ze blijft me maar strelen en lieve woorden fluisteren.
Na tien minuten schok ik alleen nog maar een beetje met mijn schouders en ben verder helemaal tot rust gekomen. Ik ga weer langzaam recht op zitten. Ze veegt met haar vingers een paar opgedroogde tranen en vraagt: 'Voel je je wat beter zo?' Ik knik. Ze geeft me nog even een dikke knuffel en een kus op mijn voorhoofd. Ik kijk in haar ogen en ga wat dichter bij haar zitten. Ik zie dat ze even aarzelt, maar ze blijft zitten waar ze zit. Ik schuif nog dichter naar haar toe en pak haar hand vast. Ze glimlacht en ik buig me langzaam naar haar toe. Als onze lippen elkaar bijna raken, staat ze snel op en loopt naar de wc. Ze doet de deur snel achter zich dicht.
Hai allemaal
Voor mij is vandaag de laatste vakantiedag. Ik heb echt geen zin in school😕 Al zoveel huiswerk voor komende week😔
Veel succes deze eerste week!
Groetjes
Anne
JE LEEST
Away from the past
Novela JuvenilDemi loopt weg van huis. Een vrachtwagendeur komt tegen haar hoofd aan en ze valt flauw. Als ze weer bij komt weet ze niet waar ze is, maar wel dat er een jongen bij haar is die ze niet kent. Moet ze hem vertrouwen? En wat als ze het doet?
