Away from the past

H16 ~ Ethan

Ze heeft haar ogen dicht en beantwoordt mijn kus blij. Ik trek mijn hoofd langzaam terug en kijk haar liefdevol aan. Ze glimlacht lief en trekt me langzaam mee in de richting van het station. Ik probeer de pijn in mijn hoofd te negeren en loop met haar mee. Ik pak de rugzak uit haar hand en maak hem open terwijl we blijven lopen. Ik voel helemaal onderin en pak mijn portemonnee eruit. Ik kijk of ik nog geld in mijn portemonnee heb zitten, maar dat zit er niet dus pak ik mijn pinpas. We glimlachen even naar elkaar en lopen naar het kaartjesautomaat. Ik zoek station Alkmaar op en koop twee kaartjes. We checken in met onze kaartjes en kijken welke trein we moeten hebben. We hoeven gelukkig niet over te stappen en we lopen naar het goede perron. We moeten tien minuten wachten op de goed trein. Er is nog maar één plaatsje  over op de bank. Ze kijkt me even aan en ik merk dat ik nu al heel moe ben geworden. Ik baal echt van mezelf, maar ik ga toch zitten. Ze glimlacht even en gaat naast me staan. Ik leg mijn armen om haar middel en trek haar op mijn schoot. Ze giechelt en legt haar hoofd op mijn schouder. Ik glimlach, omdat ze zo leuk lacht en geef haar allemaal kleine kusjes in haar nek. Ze begint harder te lachen en duwt me weg. Ik probeer haar handen weg te slaan, maar ze is te sterk. Ik steek mijn handen in de lucht en zeg: 'Ik geef me over. Je bent te sterk voor mij.' Ze kijkt me uitdagend aan en haalt haar armen langzaam weg. Ik kijk om me heen en zie dat iedereen naar ons kijkt. Ik begin meteen te blozen en kijk omlaag. Demi lacht zachtjes en gaat andersom zitten. ze legt haar handen op mijn wangen, tilt mijn hoofd langzaam op, zodat ik recht in haar ogen kijk en zoent me. Ik word nog roder, maar trek mijn hoofd niet terug. De trein komt het station binnen rijden en we laten elkaar met tegenzin los. Ze pakt mijn hand en trekt me omhoog. We gaan bij de groep mensen staan die allemaal de trein in willen. Ik zucht even diep en loop achter Demi aan de trein in. Ik kijk even de coupé in, maar daar is het helemaal vol. We blijven dus maar bij de deuren staan. Er is nog een klapstoeltje over en ik wenk haar dat zij moet gaan zitten. Ze kijkt naar me met een vragende blik, maar ik knik vastbesloten. Ze haalt haar schouders op en gaat zitten. Ik ga naast haar staan en leun tegen de zijkant van de trein. Ze glimlacht en pakt mijn hand vast. Mijn hoofd begint weer te bonken, maar ik probeer het niet aan Demi te laten merken, dus glimlach ik terug. Ze zou willen dat ik op de klapstoel zou gaan zitten, maar ik wil niet zwak lijken. Ik wil nu eens voor haar zorgen en zij niet voor mij. Ik zucht diep en probeer de pijn van me af te zetten. Het werkt niet echt en ik zie dat Demi bezorgd naar me kijkt. Ik knijp even in haar hand en doe mijn ogen dicht. Ik pak mijn telefoon en oortjes uit mijn broekzak en begin op mijn telefoon naar mijn eigen muziek te zoeken. Ik stop de oortjes in de telefoon en geef er een aan Demi. Ze kijkt me verbaasd aan en doet nieuwsgierig het oortje in. Ik laat haar een nummer horen en wacht nieuwsgierig haar reactie af. Ze luistert er met belangstelling naar en kijkt me verbaasd aan. Als het nummer afgelopen is, doet ze haar oortje uit en vraagt: 'Van wie is dit nummer? Ik  vind het echt super mooi.' Ik lach geheimzinnig en zeg: 'Raadt maar.' Ze kijkt me nadenkend aan en zegt: 'Ik heb echt geen flauw idee. Zeg het maar gewoon.' Ik blijf lachen en zeg: 'Dit is mijn nummer.' Haar mond valt open en ze zegt: 'Nee, dat kan nooit. Echt?' Ik knik en zeg: 'Verbaast het je zo dan?' Ze knikt een beetje beschaamd en fluistert: 'Ik had echt geen flauw idee dat je zo goed was.' Ik begin gelijk te blozen en vraag: 'Vind je dat echt?' Ze knikt en stopt het oortje weer in haar oor. 'Heb je er meer?' vraagt ze enthousiast. Ik knik en zet mijn afspeellijst aan. Ze doet haar ogen dicht en luistert aandachtig. Ik lach even , maar krimp dan een beetje ineen. De pijn is teruggekomen en is nog veel erger dan net. Demi heeft het gelukkig niet gezien, want ze is nog helemaal bezig met mijn nummers. Ik leg mijn telefoon op haar schoot en lach even naar haar als ze naar me kijkt. Ze doet haar ogen weer dicht en heeft gelukkig niks gemerkt. Ik grijp naar mijn hoofd en moet bijna overgeven. Ik slik het met moeite weg en laat mijn hand langzaam zakken. Ik kijk naar Demi en probeer niet aan de pijn te denken. Ik bijt even op mijn lip en pak mijn telefoon weer van Demi's schoot. Ik kijk hoe laat het is en schrik. We moeten nog een half uur in de trein! Ik weet echt niet of ik dat vol kan houden. Demi kijkt me blij aan en zegt: 'Ethan, het is zo mooi! Hoelang doe je erover om een nummer te maken?' Ik denk even na en zeg dan: 'Meestal een paar dagen. Ik moet eerst de melodie maken en die dan opnemen met mijn piano. Daarna zet ik de andere muziekinstrumenten eronder en dan ben ik klaar. De melodie maken is vaak het moeilijkst, omdat je soms gewoon geen inspiratie hebt.' Ze knikt begrijpend en kijkt me met bewondering aan. Ik begin te blozen en probeer de pijn in mijn hoofd te negeren. Ze pakt mijn hand weer vast en knipoogt. Ik lach naar haar, maar trek mijn hand weer terug. 'Weet je waar de wc is?' vraag ik een beetje beschaamd. Ze glimlacht even en wijst dan naar een soort deur. Ik maak hem open en ga snel naar binnen. Ik trek de deur achter me dicht en doe hem op slot. Ik ga op de wc zitten en steun met mijn hoofd in mijn handen. De hoofdpijn wordt iets minder, maar ik begin mijn ribben nu ook te voelen. Ik zucht even diep en word boos op mezelf. Ik begin te trillen, maar ik kan deze keer de woede wel wegdrukken. Ik kan er deze keer toch niks aan doen. Zal ik vragen of Demi een paracetamol heeft? Nee, dat heeft ze toch niet en straks krijgt ze door dat ik me niet helemaal lekker voel. Dat wil ik echt niet. Ik haal even diep adem en haal de deur weer van slot. Demi glimlacht naar me en ik ga weer precies op hetzelfde plekje staan en leun weer tegen de zijkant van de trein aan. Ze kijkt even bezorgd en vraagt: 'Gaat het wel goed?' Ik knik geruststellend en streel Demi even over haar wang. Ze pakt mijn hand vast en houdt hem tegen haar wang gedrukt. Ik kijk haar liefdevol aan en zeg: 'Wat moet ik toch zonder jou?' Ze bloost een beetje en kijkt naar beneden. We schrikken allebei als we een elektronische stem horen zeggen: 'Station Alkmaar, vergeet niet uit te checken.' Ik trek Demi omhoog.

haai allemaal

Ik had zin om te updaten dus hier is het nieuwe hoofdstuk. Ik zou het echt heel fijn vinden als jullie zouden willen zeggen wat jullie ervan vinden, niet alleen van dit hoofdstuk maar ook van de rest van mn verhaal. Ik ben er namelijk soms een beetje onzeker over dus ik heb jullie echt nodig : )

Groetjes

Anne