Away from the past

H21 ~ Demi

Hij klapt zijn mond snel dicht, maar blijft naar me staren. Hij ziet er echt heel knap uit zo. Er gaat een trilling door me heen. Zijn haar zit perfect en die bloes staat hem echt heel goed. Hij doet langzaam een stap naar voren en trekt Kira en mij tegen zich aan. 'Happy birthday,' fluistert hij in mijn oor. Ik glimlach en aai hem over zijn rug. Hij laat mij weer los en pakt zijn telefoon. Hij loopt de woonkamer in en komt een paar minuten later terug. 'Taxi is geregeld,' zegt hij blij. Ik zet Kira op de grond en strek mijn hand uit naar mijn jas. Ethan is me voor en pakt snel mijn jas. Hij helpt me mijn jas aan doen en doet daarna snel Kira's jas aan. Hij neemt Kira op zijn arm en pakt mijn hand stevig vast. Ik hoor de Taxi al dus we lopen snel naar buiten. Ik loop bijna nooit op hakken dus ik ga bijna door mijn enkel. Ethan slaat meteen zijn arm om mijn middel en trekt me omhoog. Hij grinnikt even en kijkt weg. Ik sla hem op zijn arm en zeg een beetje boos: 'Stop met lachen!' Hij begint nog harder te lachen en na een tijdje lach ik met hem mee. Hij houd de deur van de taxi galant voor me open en lachend ga ik zitten. Ethan loopt snel naar de andere kant en gaat met Kira op zijn schoot zitten. Hij fluistert het adres en de taxichauffeur begint te rijden. Ik zie dat Ethan de hele tijd liefdevolle blikken op me werpt. Ik onderschep een van zijn blikken en hij begint gelijk te blozen. 'Je ziet er geweldig uit.' Ik word helemaal rood en kijk snel naar buiten. Hij legt zijn hand op mijn knie en knijpt er zachtjes in. Na tien minuten stopt de taxi. Ethan betaalt de man en stapt snel uit de auto. Ik heb een beetje moeite met mijn gordel en krijg hem niet goed los. Ethan doet mijn deur open en buigt zich over me heen. Ik begin gelijk weer te blozen. Hij krijgt mijn gordel makkelijk los en trekt me uit de auto. De taxi rijdt hard weg. Ik kijk met verbazing naar het restaurantje. Hij trekt me zachtjes mee naar binnen en zegt tegen de serveerster: 'Reservering van Sanders.' Ze knikt en wenkt ons mee te komen. We lopen achter haar aan en ze leidt ons naar een schattig tafeltje achterin met allemaal bloemen erom heen. Ethan zet Kira in de kinderstoel en schuift daarna mijn stoel aan. Hij gaat tegenover mij zitten en kijkt me glimlachend aan. Ik blijf om me heen kijken. Wat is het een geweldig restaurantje! Er staan overal bloemen en het ruikt daardoor echt heerlijk. Ethan legt op zijn hand op de mijne en knijpt er zachtjes in. De blonde serveerster komt ons vragen wat we willen drinken. Ethan zegt: 'Voor mij een cola en een appelsap voor Kira.' Dan kijkt hij nieuwsgierig naar mij. Ik twijfel even en zeg dan: 'Voor mij ook een appelsap graag.' Ze knikt naar Ethan en geeft hem een dikke knipoog. Ethan kijkt haar met samengeknepen ogen aan en legt zijn hand duidelijk op de mijne. De serveerster kijkt teleurgesteld en geeft ons dan snel de menukaarten. Snel loopt ze weg. Ik kijk de serveerster na en glimlach even naar Ethan. Ik sla de menukaart open en kijk nieuwsgierig naar alle gerechten.

Zachtjes draai ik de sleutel om en duw de deur open. Ik schuif opzij om plaats te maken voor Ethan die Kira in zijn armen heeft. Ze was in de taxi in slaap gevallen en we wilden haar niet wakker maken. Ethan loopt naar de slaapkamer en legt Kira in bed met een kussen naast haar zodat ze niet van het bed afvalt. Ik grinnik om haar onschuldige houding en zie dat Ethan ook grinnikt. Ik leg mijn vinger op mijn lippen en trek hem aan zijn hand mee. Hij laat zich mee voeren en trekt me dan op de bank. Ik grinnik en zucht even. Hij kijkt me bezorgd aan en vraagt: 'Gaat ie?' Ik knik en zeg: 'Het was een gelukkige zucht.' Hij grinnikt en trekt me tegen zich aan. Hij strekt zijn arm uit naar de afstandsbediening op het tafeltje en valt van de bank af als ik hem een duwtje geef. Hij draait zich op zijn rug en zegt lachend: 'Die krijg je terug!' Ik spring snel van de bank af en begin te rennen. Hij is alleen veel te snel voor me en tilt me op. Hij gooit me op de bank en begint me te kietelen. Ik gil keihard en Ethan legt snel zijn hand op mijn mond. 'Kira!' sist hij. Ik geef een lik over zijn hand en moet keihard lachen om het gezicht dat hij dan trekt. 'Echt Demi? Ben je zo kinderachtig?' vraagt hij grinnikend terwijl hij zijn hand aan zijn broek afveegt. Ik moet nog harder lachen en rol van de bank af wat een harde knal oplevert. Ethan gaat meteen bezorgd naast me zitten en vraagt: 'Heb je je pijn gedaan?' Ik schud mijn hoofd en begin nog harder te lachen. Hij kijkt me met zijn grote ogen even ongelovig aan maar begint dan mee te lachen, maar lacht mee. Na een paar minuten, als ik eindelijk uitgelachen ben, tilt Ethan me op en tilt hij me naar de slaapkamer. Hij zet me neer en legt Kira op het matras. Ik kijk hem blozend aan en vraag: 'Mag ik jouw shirt om in te slapen?' Hij glimlacht en trekt zijn shirt uit die hij dan snel naar mij gooit. Ik loop naar de badkamer en kleed me snel om. Als ik terugkom heeft hij een ander shirt aan en zijn joggingbroek. Hij glimlacht naar me, maar dan betrekt zijn gezicht. Ik kijk hem vragend aan, maar hij schudt zijn hoofd. Ik haal mijn schouders op en ga in bed liggen. ik hoor hem zichten en voel het bed dan inzakken. Ik voel zijn brede arm om mijn schouder en zo val ik in slaap.

Ik word wakker als ik een klap tegen mijn schouder voel. Ik schiet overeind en kijk verbaasd naar Ethan. Hij is aan het schreeuwen en om zich heen aan het slaan. Ik schud hem heen en weer, maar hij reageert niet. Ik schudt hem nu wat harder heen en weer en klap naar achter als hij met zijn vuist op zijn neus slaat. Ik kom met mijn hoofd op de rand van het bed en voel een stekende pijn in mijn achterhoofd. Ethan komt geschrokken boven me hangen. 'Heb ik dat gedaan?' stamelt hij. Ik probeer mijn hoofd te schudden, maar ik zie dat hij al achteruit loopt. Hij schudt ongelovig zijn hoofd en rent de kamer uit. Ik probeer hem achterna te gaan, maar mijn hoofd begint ontzettend te bonken en het bloed loopt mijn neus uit. Snel kantel ik mijn hoofd naar achter en knijp ik er in. Het bloeden word al minder, maar ik ga nog wel een paar dagen last hebben van mijn hoofd. Ik hoor de voordeur dichtslaan en schrik dan op. Ik ren door de gang en zie dat zijn rugzak er niet meer staat. Ik gooi de deur open en ren naar buiten. In de verte zie ik een schim rennen. 'Ethan!' maar hij draait zich niet om. Ik struikel over mijn eigen voeten en val hard op de grond. Waarom? Ik begin te rillen, want ik heb nog steeds alleen Ethans shirt aan. Ik sta langzaam op en loop terug naar het huisje. Ik sla de deur dicht en laat me er tegenaan zakken. Waarom is hij weggerend? Ben ik niet goed genoeg?

Hai allemaal

Dit is het einde van deel I. Please don't hate me. Ik weet dat het een beetje een klote einde is, maar ik ben al bezig met deel twee, dus afwachten maar. Ik ben niet zo tevreden over dit hoofdstuk en vind dat het veel te snel gaat, maar hier heb ik een paar weken vast gezeten dus ik toch al wel trots op mezelf dat dit hoofdstuk nu klaar is :)

I hope you like it! (Of eigenlijk niet want het eindigt echt stom, maar ja ;)

Vote/Comment zou echt super fijn zijn

Liefs

Anne