Away from the past

H36 ~ Demi - Deel II

Ik hoor Ethan woedend schreeuwen: 'Jij vuile hufter, wat heb je met Demi gedaan?' De telefoon wordt tegen mijn oor gedrukt en ik word snel ingefluisterd wat ik moet zeggen. 'Ik ben zelf gegaan. Ik wil niet dat jullie nog meer pijn krijgen door mij. Kom me alsjeblieft niet halen!' zeg ik snel. De telefoon wordt weggedrukt en ik word door de jongen naar achter getrokken. Ethans vader sist woedend: 'Dat was niet wat we hadden afgesproken Demi!' Hij trekt me ruw mee en zet me op een stoel. Ik scheld hem uit met alle scheldwoord die ik kan bedenken en voel dan zijn vuist hard op mijn neus. Er stroomt bloed uit en het wordt langzaam zwart. 'Houd haar wakker!' roept iemand als ik dreig weg te zakken. Ik voel een harde klap in mijn gezicht en schrik omhoog, maar het wordt meteen weer zwart. Dit herhaalt zich een paar keer tot ik een stekende pijn in mijn been voel. Ik schrik op en zie nog net een jongen het mes uit mijn been halen. Het bloed gutst uit de wond en ik heb echt het gevoel dat ik ga overgeven. Ethans vader grijnst en zegt: 'Ik denk dat we nu wel genoeg op de film hebben.' 'Ethan, doe het niet! Alsjeblieft!' kreun ik terwijl ik wegzak.

Ik doe moeizaam mijn ogen open en kijk om me heen, maar het is helemaal zwart. Ik probeer te gaan zitten, maar het doet echt te veel pijn. Ik voel een hand op mijn schouder en gil zachtjes. Ik hoor een meisjesstem fluisteren: 'Rustig maar, ik ben Kate. Gaat het wel?' Ik begin zachtjes te snikken en werp me in haar armen. Het licht flikkert aan en ik zie dat ik in de armen lig van een roodharig meisje. Nou ja meisje, ze is net zo oud als ik. Ze kijkt me geschrokken aan en vraagt: 'Zal ik even naar je wonden kijken?' Ik knik en zeg schor: 'Ja graag.' Ze scheurt een stukje van haar shirt af en bindt dat om mijn been. Ik bijt hard op mijn lip om het niet uit te schreeuwen. Na een tijdje heeft ze naar alles gekeken en vraagt ze nieuwsgierig: 'Maar hoe kom je hier en wat hebben ze met je gedaan?' Ik begin weer te huilen. Meteen slaat ze haar armen om me heen en zegt: 'Het komt wel goed. Zal ik eerst mijn verhaal vertellen?' Ik veeg snel mijn tranen weg en knik. Ze zucht en zegt: 'Ik had verkering met een jongen, Dylan, en we waren smoorverliefd. Het bleek later dat hij was vreemdgegaan of zoiets in ieder geval. Ik wilde hem nooit meer zien, maar ik ben later gevangen genomen om als een soort gijzelaar te dienen of hoe je dat ook noemt. Als Dylan wat fout zou doen zou ik gestraft worden, maar volgens mij wist hij het helemaal niet.' Ik heb met open mond naar haar verhaal geluisterd en vraag dan: 'Dylan? Heeft hij een blond en een beetje steil haar?' Ze knikt en zegt dan: 'Ken jij hem dan?' 'Ik denk het.' zeg ik. Ik zucht even en begin mijn verhaal.

Ik na de afloop van het verhaal weer tranen in mijn ogen. Kate slaat haar arm om me heen en zegt: 'Ik weet zeker dat Ethan je komt halen.' 'Maar dat is dus juist wat ik niet wil! Wat als ze weer gewond raken door mij!' roep ik uit. Ze zucht en zegt: 'Hij houdt van je, natuurlijk komt hij je halen. Jullie willen bij elkaar zijn en geloof me het maakt hem niet uit of hij gewond raakt, want hij wil dat jij gelukkig kan zijn.' Ik denk even na over haar woorden en zeg dan: 'Ja, je hebt wel gelijk.' Ze glimlacht en zegt: 'Je bent nu toch wel blij dat hij je komt halen toch?' Ik knik en zucht even. De deur klapt open en ik hoor iemand zeggen: 'We moesten van hem nog een filmpje maken voor Ethan.' Ik kijk bang naar Kate, die me bemoedigend toeknikt. Ik word hardhandig opgepakt en kreun zachtjes. De jongen lacht gemeen en schopt Kate, die me probeert te helpen, hard weg. Ik word woedend en ram mijn knie in zijn maag, waardoor de wond weer openbarst. De jongen had het duidelijk niet verwacht en slaakt een geschrokken kreet. Hij fluit hard op zijn vingers en er komen nog twee jongens binnen. Ze pakken me bij mijn armen en slepen me mee naar een kamer. Ze rukken mijn trui uit en duwen me op de grond. Mijn handen blijven ze vasthouden. Er staat weer een jongen met een camera. De jongen zet de camera aan en ik zeg meteen: 'Ethan, kijk dit filmpje alsjeblieft niet!' Ik krijg meteen een voet in mijn maag en een stem sist: 'Houd gewoon je kop!' Ik grom en vraag sarcastisch: 'Dus als ik niet praat doe je me niks?' Hij lacht gemeen en zegt: 'Daar zal jij nooit achter komen.' Hij scheurt mijn shirt open en ik hoor dat hij een mes pakt. Ik zet me schrap en voel dat hij allemaal krassen zet over mijn rug. Ik schreeuw het uit van de pijn en hoor de jongen lachen. 'Dit zou niet gebeurd zijn als jij hier was om haar te beschermen.' 'Nee, je moet niet naar ze luisteren!' schreeuw ik, wat me nog een trap in mijn maag oplevert. 'De camera staat al uit hoor!' lacht hij. Hij maakt nog een paar krassen op mijn rug en ik voel het bloed over mijn rug stromen. Ik schreeuw het weer uit, maar hij stopt nog steeds niet. Hij lacht alleen maar en gaat nog een paar minuten zo door. Als hij eindelijk klaar is, gaat hij van me af en wordt ik ruw omgedraaid zodat al het vuil van de vloer lekker in mijn wonden kan gaan zitten. 'Hoe kun je dit doen?' schreeuw ik tegen hem. Ik zie even een vlaag van angst in zijn ogen, maar dan worden zijn ogen weer hard en loopt hij weg. Ik word weer bij mijn armen gepakt en meegesleurd. Mijn shirt zit nog om mijn nek en aan de onderkant zit alleen het onderste stukje nog vast zodat het, gelukkig, wel blijft hangen. Ik word de kamer in gegooid en hoor Kate bezorgd roepen, maar dan hoor ik niets meer en wordt alles zwart.

W