Chapter twenty three
Continue*
Nasa opisina na kami ni Doctor Gonzales.
"Please, have a sit" umupo kami ni arturo, at humarap ako kay dok.
"Ano nang lagay ng anak ko" tanong ko dito, gusto ko malaman ano lagay ng anak ko.
"You're daughter is comatose, dahil sa pagkatama ng ulo niya sa isang bagay noong naaksidente sila." Dahil doon tuluyan na bumagsak ang luha ko na kanina pa pinipigilan.
Agad akong niyakap ni arthuro,
"Shhh. Tama na magiging okay din agad siya" bulong nito.
"Dok,kelan magigising ang anak namin?" Tanong ni arthuro.
Ayaw ko marinig ang sagot pero kailngan.
"Hindi pa namin alam Mr.Alonzo, oobserbahan pa nmin siya. Marami din nawalang dugo sa kanya."
"P-pero d-doc m-aggising pa siya diba?" Tanong ko.
"We don't know Mrs. ang kailangan lang natin ngayon ay magdasal." At napahagulgol nanaman ako.
"Sige po doc, we're going to yna's room" Sabi arthuro at inalalayan akong tumayo.
Palabas na kaming ng kwarto ng magsalita ulit si doc,
"And Mr. & Mrs. Alonzo, you're daughter is 3weeks pregnant" Dahil doon napatigil ako. Napatakip ako sa bibig ko. Halos mabingi ako.
"W-what did you say doc?"
"Again Mrs.Alonzo you're daughter is pregnant, and the baby is fine." Nakahinga ako ng maluwag.
"Mabuti at naisalba pa namin ang bata, napatigil namin ang pagdurugo niya, at inobserbahan namin ng ilang oras ang bata and thanks god, the baby is okay" Ngumiti si doc pagkasabi niyang yun.
Lumapit ako at nakipagkamay kay doc.
"Thank you for saving my grandchild life" sabi ko.
Lumabas na kami ni arthuro na hindi alam ang gagawin. Alam na ba ni ethan na buntis si yna? Alam ba ni yna na buntis siya?
"Arthuro anong gagawin natin?" Tanong ko.
Tumigil kami sa paglalakad at tumingin ito saakin.
"Hindi ko din alam vanessa, wag na muna naten sabihin kay ethan to. Baka lumalala ang lagay niya"
Tumango nalang ako. Tama si arthuro. Agad kami pumunta sa room ni Yna. Pagkapasok ko nakita ko si sophia na nakatulog na pala sa sofa. Hay ito talagang bata to.
Lumapit ako kay yna na maraming wire ang nasa katawan. Halos nakakaawa ang lagay niya dahil sa dami ng sugat na natamo niya. Hinawakan ko ang kamay nito at hinaplos ko sa pisnge ko.
"Hi baby, you're mommy is here. Please wake up." At unti unti nanaman nagbabanayad tumulo ang luha ko. Naramdaman ko ang kamay ni arthuro sa balikat ko.
"Hey honey, you have a baby in you're tummy. But don't worry the baby is fine. Dapat gumising kana agad ha?" Sabi ni arthuro na bakas mo dito ang lungkot.
"Yeah honey, you have a baby in you're womb." Ngumiti ako ng mapait at tumingala kay arturo.
"Oh tito'tita nandito po pala kayo." Tinignan namin si sophia na nagkukusot pa nang mata. "Ano po sabi nung doktor?"
"Nasa comatose stage siya ngayon, hindi pa alam ng doktor kung kelan siya magigising" naging nalungkot naman ang mukha ni sophia. Lumapit ito saamin at niyakap kami.
"Magigising po agad siya, sasabunutan ko siya pag di siya gumising" at tumawa ito ng pilit "Magiging okay din ang lahat tita" sabi nito napangiti naman ako at tumango, si sophia at yna ay parang magkapatid na kaya mahal ko din ang bata to kulang nalang amponin na namin ito kila Mare.
Umupo muna kami saglit sa tabi ni yna at pinagmasdan ito, gigising ka agad diba honey? sabi ko sa isip ko habang hinahplos ko ang buhok niya.
"Vanessa kailangan na muna naten bumalik sa manila para makapagpahing babalik nalang tayo bukas" sabi ni arthuro, pero--?
"Oo nga po tita, ako na po bahala kay yna" presenta ni sophia.
Wala naman ako magawa dahil nararamdam ko na din ang pagod ngayon.
"Sige sophia mauna na kami iha, babalik nalang agad kami" sabi ni arthuro at ti nap niya sa balikat si sophia.
"Wala pong problema tito" sabi nito ng nakangiti.
Da huling pagkakataon hinawakan ko ang kamay ni yna, at hinimas ko ang tiyan niya.
Hey apo, diyan ka lang ha. Babalik kami ni lolo.
Sabi ko sa isip ko at hinarap ko na din si sophia, niyakap ko ito.
"Iha mauuna na kami ha?"
"Opo tita magiingat po kayo" Sabi nito.
At lumabas na kami ng kwarto.
--
Ethan Lim's Pov
Nakahiga lang ako habang nakatingin sa kisame, bakit ba kasi nangyayare to? Sana kasi diko na ginawa yun para wala ng nangyare kay yna. I'm so damn stupid. Bakit kasi di ka nangiisip ethan? Pati buhay ng mahal mo nanganganib.
Napabuntong hininga nalang ako. Hindi ko alam gagawin ko pag may nangyaring masama kay yna.
Kring!kring
Sinagot ko ang tawag.
[Honey ethan are you okay?]
Oh si mommy lang pala, bakit parang umiiyak to?
Stop crying mom. I'm fine.
[Napanuod kasi namin dito na naaksidente kayo ni yna, i'm sorry anak gustuhin man namin ng daddy mo umuwi marami pa kami aasikasuhin]
No prob. mom, beside okay naman na ko, si Yna. I don't know kanina kasi nasa E.R pa siya nandto ako sa kwarto ko nagpapahinga, papapuntahin ko nalang Joseph mamaya.
[Ohh, tawagan mo agad ako kung ano na lagay ni yna honey, okay? Ipagdadasal ko siya. Magiingat ka diyan. Magpasama ka kay joseph, wag mo pababayaan sarili mo okay?]
Hay si mommy talaga, napaka ano.
Yes mom, goodbye magpapahinga muna ako, love you mom take care.
[Take care too honey, iloveyou]
And i hang up the phone,
Pero biglang bumukas ang pinto at pumasok ang babaeng matagal ko ng gusto makasama kung di lang siya umalis dahil sa pangarap niya 6years ago.
"C-callie?"
**
Authors Pov
Sorry for late update. Who is callie? Anong meron sila ni Ethan 6years ago? Magigising ba si Yna? Abangan...
Please Vote,Comment and Be Fan.
-MsJoyieee❤
BINABASA MO ANG
My Husband is a Police (SLOW UPDATE)
RandomMy Husband is a Police Ang kwentong hindi mo inaasahan. May mga bagay kasing aalis at may bumabalik, Hindi mo alam kung sasaya ka sa pagbabalik ng taong yun o masasaktan dahil may kailangan kang bitawan.
