Month Series: January Montereal (✔)

Chapter 15

Unedited

Sa isang restaurant dinala nina Ericson at Denmark sina January at ang mamo nito. At dahil si Ericson nga ang kanyang “boss” ng hapong iyon, ito ang nasusunod sa lahat.

“Okay lang ba talaga sa boss mo na sila ni mamo, ang magkasabay na kumain?” pabulong na saad ni January kay Denmark, saka magkasabay nila itong sinulyapan.

“Huwag kang mag-alala. Mukha namang nag-e-enjoy sila,” ani Denmark saka ibinigay ang plato nito kay January.

“Thank you. Bakit ka nga pala nandito?” tanong nito sa dalaga habang ngumunguya.

“Ah----may inasikaso lang. Pero okay na. Babalik na rin ako bukas makalawa,” sagot naman ng dalaga.

“Mabuti naman kung ganoon. Kumain ka pa,” sabay bigay ng hiniwang beefsteak mula sa kanyang pinggan.

“Thank you. Ikaw rin, kumain ka pa,” saad naman ni January sabay bigay rin ng broccoli sa binata. “Ikaw? Bakit kayo nandito?”

“May inasikaso rin kami. Baka bukas makalawa rin ang balik namin. May flight details ka na ba?” tanong ni Denmark bago uminom ng red wine.

“Wala pa. Bukas ko pa malalaman. Si Tuesday kasi ang nag-bo-book ng mga flights ko. Alam mo na, negosyo niya rin ‘yun,”

Tumango lang sa Denmark, saka nagpatuloy na sila sa pagkain. Isang tanong, isang sagot lang ang pag-uusap nina Denmark at January. Iniisip pa rin ni January si Misis Chen. Gusto niyang maibigay sa anak ni Misis Chen, ang huling kahilingan nito, ngunit alam niyang malabong mangyari iyon.

Pagkatapos nilang kumain, dakong alas diyes na ng gabi nang makauwi sina January sa kanilang bahay. Matagal din na panahon nang hindi ito umuuwi at sobrang namimiss niya ang kanilang bahay. Ang kuwarto niya, ang sala nila kung saan lagi silang naglalaro ni Alwin noon, ang sofa na ginawa niyang kama noon dahil  hindi ito nakakatulog sa kuwarto niya. Dapat muna itong matulog sa sofa, saka ililipat na lang sa kanyang kuwato. Pero dahil madalas na wala ang kanyang papa, at walang magbubuhat sa kanya, madalas din siyang doon na inaabutan ng umaga.

“Sa tingin ko hija, sa kuwarto ka na ni Alwin matutulog. Huwag dito sa sofa dahil walang magbubuhat sa ‘yo at dahil iyon na lang kasi ang hindi pa napupuno. Idagdag mo pa itong isa na kasing laki yata ng nagbigay,” makahulugang ngiti naman ang nakita niya sa labi ng tiyahin pagmulat nito. “Gusto mong tingnan ang kuwarto mo?” tanong ng kanyang tiya.

Tinungo ni January ang dati niyang kuwarto. Pagbukas nito ng pintuan, naroon pa rin ang kanyang kulay puti na single bed na malapit sa may bintana. May maliit na mesa sa gilid ng kanyang kama kung saan nakapatong pa rin ang kanyang lumang laptop at alarm clock. Kulay puti rin ang kabuuan ng kanyang kuwarto. Ang dating maluwang na sahig kung saan siya pagulong-gulong dati’y puno na ng iba’t ibang klase ng teddy bear.

May isang malaking kulay pink na teddy bear sa ibabaw ng kama at nasa paligid naman ang iba pa. May konting espasyo namang natira na puwedeng daanan. Pagkatapos nitong isara ang pintuan, Binuhat niya ulit ang isa pang malaking teddy bear at itinabi iyon sa isa pang nasa kama niya.

“Ngayon, nadagdagan ulit kayo ng isa pa. So, lahat kayo ay nasa 463 pairs na. Masaya ba kayo dito?” nakangiting niyang tanong sabay dampot ng isa mula sa paanan niya.

Tiningnan niya kung saan naroon ang button upang pakinggan kung ano’ng sinabi ni Denmark doon. Umupo siya sa gilid ng kanyang kama bago pinakinggan ang naka-record sa hawak niyang pink na teddy bear.